Blijf/Weg: een titel die een duidelijke tweestrijd aanduidt. Jammer genoeg weet de rest van de tekst deze gelaagdheid niet uit te diepen en doet de verveling al snel haar intrede. Gelukkig weten de acteurs, Frank Vercryussen en Tine Embrechts, nog te boeien en ons met de invulling van hun rol door de voorstelling te loodsen.
Anderhalf uur naar een bekvechtend koppel kijken, er zijn leukere activiteiten om je avond mee te vullen. Moest dit gebeuren op café dan zou eenieder zich misschien subtiel verwijderen, maar hier in het theater worden we door Stan in een voyeuristische positie 'gedwongen'. Een voyeurisme dat doorbroken wordt door de acteurs die ons met hun rechtstreekse aansprekingen medeplichtig trachten te maken. Het is de Jerry Springer show live in de huiskamer. Eerst lijkt alles koek en ei tussen het jonge koppel dat op zoek gaat naar een appartement. Maar wie zijn best doet kan daar de kleine barsten al bespeuren die uiteindelijk tot een slopende strijd zullen leiden.
In een kaal decor waar enkel een bed en twee stoelen aanwezig zijn, komen een man en een vrouw, die eens hoopvol waren over de toekomst, niet alleen letterlijk maar ook figuurlijk lijnrecht tegenover elkaar te staan. Als in een soort debat, met op de achtergrond het symbool van hun lang vervlogen liefde, het echtelijke bed, vuren ze de meest giftige opmerkingen op elkaar af. Zij zorgt niet genoeg voor de kinderen, geeft al het geld uit, maakt geen eten en doet de was niet. Hij is nooit thuis, zit te veel op café of bij zijn moeder en doet zelf te weinig met de kinderen.
Door de herkenbaarheid van de situaties en de verwijten, en door de irritante maar menselijke personages is Blijf/Weg een humoristische dialoog, doorspekt met sarcasme en bijtende oneliners. De opbouw begint goed met een humoristische miscommunicatie waarin al kleine tegenstellingen en plagerige opmerkingen opborrelen, maar zakt dan al gauw weg in een eentonig gekibbel. De tekst, gebaseerd op de novelle Plummes De Bécasse van de Griekse schrijver Thanassis Valtinos, is dan ook te mager om anderhalf uur te boeien en biedt op geen enkel moment een gelaagdheid die het soms te gemakkelijke ruziemaken overstijgt. Een oplossing lijkt er niet te komen en de acteurs draaien in rondjes om uiteindelijk steeds weer bij dezelfde problemen en dezelfde verwijten uit te komen en zo steeds dieper in de neerwaartse spiraal te verzinken.
Gelukkig weten de acteerprestaties, vooral die van Frank Vercruyssen, de tekst op verschillende momenten omhoog te stuwen en pit te geven. Maar ook hier wordt er weggezakt en dan vooral naar het zeemzoete einde waar Tine Embrechts vorm probeert te geven aan de blijf in de titel. Wanneer haar man eindelijk de discussie stopzet door op te stappen, blijft zij — te lang — verweesd en beteuterd achter, waardoor dit einde de negatieve kers op de taart is van een veel te langgerekte maar weinig uitgediepte haat-liefde relatie.
Blijf/Weg speelt nog tot en met 21 december op verschillende locaties in België en Nederland.