"Zucchini" vertaalt men als "courgetten", een groentesoort die we niet onmiddellijk met intrigerende hiphop associëren. Toch is Zucchini Drive de naam waaronder Marcus Graap (Stacs Of Stamina, Gunporn) en Siaz (Cavemen Speak, Gunporn) tegenwoordig opereren. Beide heren brachten onder nom de plume The World After 4/02 al het knappe album Vikings & Waffles uit.
Maar waar Vikings & Waffles zich duidelijk op een hiphoppubliek richtte door zijn melancholische hiphop, tapt Being Kurtwood uit een heel ander vaatje. Niet in de laatste plaats door een indrukwekkende schare aan producers, o.a. Styrofoam, Alias en Markus Acher (The Notwist), sluit het album ondanks de kenmerkende stemmen van Graap en Siaz veel nauwer aan bij electro dan bij hiphop, waardoor er een heel andere groep naar voor komt.
Nochtans opent het album met "Painting Things In Harsh Colours" vrij traditioneel: een pulserend drumpatroon wandelt hand in hand met een dromerige melodie waarboven beide MC’s hun rhymes kunnen draperen. Markus Acher en Aqua Luminus III laten in "Sombre City" meer indietronica toe, mede door de gastrol van Acher op zang. Maar als Graap en Siaz de song in handen nemen, geven hun dwingende raps de song vooralsnog een weifelende hiphopfeel mee.
Met "Easy Tiger", courtesy of Lord Grunge, wordt de kaart van eighties-electronica uitgespeeld: droge drums en dreunende keyboardklanken rollen de rode loper uit voor de gastbijdrage van huisvriend Bluebird. Corrado Muccini zweert dan weer bij dromerige geluiden, al smokkelt hij in "Knucklesandwich" wel een kleine hommage aan old skool hiphop binnen. "1000 Streets Beneath The Sky" gaat de retrofuturistische toer op, waarbij zorgvuldig geplaatste ruis het geheel een verstoorde touch geeft.
Styrofoam wil met "Vagabondage" electrofunk weer in de kijker plaatsen en kiest dan ook voor traag pompende baslijnen, Graap schakelt naar een lagere versnelling maar Siaz schiet de melodie vooralsnog links voorbij. "Earth To Kurtwood" twijfelt tussen vrolijkheid en melancholie door een breekbare gitaarmelodie te herhalen: Graap en Siaz onderstrepen de dualiteit nog meer door onvast tussen zingen en rappen te blijven, terwijl de weemoed in hun stemmen doorschemert.
Met "Banned From Poland" treedt de duistere electrowave op het voorplan. B. Fleischmann, bijgestaan door Homesick Nomad (Caveman Speak, Gunporn) knipogen naar Gunporn door voor bezwerende, dreunende keyboardklanken en ratelende drums te kiezen, in de verte horen we Styrofoam er nauwelijks boven uit komen. Alias tracht oriëntaalse klanken vrij spel te geven, al eisen de MC’s snel alle aandacht op, met een gastrol voor een raspende Lord Grunge. "Good Music & Indian Food" mag het album afsluiten en start als een klassieke hiphoptrack, maar ontspoort muzikaal al snel in een The New Romanticshommage.
De stap van Cavemen Speak-releases naar Vikings & Waffles was zeker niet groot te noemen, maar deze maal zal een geloofssprong nodig zijn, want Zucchini Drive heeft met Being Kurtwood een duidelijk en gedurfd statement gemaakt. Geruggensteund door illustere namen uit de ruime electro- en hiphopwereld, breken ze met de stijl die hun vorige releases kenmerkte. Dit album vraagt dan ook tijd om door te dringen en zijn sterkte zichtbaar te maken.
