Vlaanderen zendt zijn zonen uit, letterlijk in dit geval. ‘s Lands jongste rockduo eist zijn plaats in het muzieklandschap op met een verpletterende e.p..
Staat er een leeftijd op rock-‘n-roll? Wie The Who recent aan het werk zag, is misschien geneigd te zeggen van wel. Daar staat evenwel tegenover dat er tegenwoordig rockgroepjes zat zijn waarvan de leden, in aantal jaren, dichter tegen hun plechtige communie aanzitten dan tegen de stemgerechtigde leeftijd.
Luidkeels "broekies" roepen, is nergens voor nodig: luister bijvoorbeeld naar de razende woede van Be You Own Pet en bedenk dat het voor iedereen beter is je gedeisd te houden. Of herinner u dat sprankelende debuut van Kings Of Leon: vier jongens die ware het niet voor hun forse baardgroei niet aan alcohol zouden raken, maar toch al drie prima platen op de wereld loslieten.
Dichter bij huis mag The Black Box Revelation zich de vaandeldraager van de rockende scholieren noemen. Jan Paternoster (gitaar/zang) en Dries Van Dijk (slagwerk) lieten vorig jaar stof opwaaien tijdens Humo’s Rock Rally, alwaar hun tweede plaats het startschot was voor een carrière die, let op onze woorden, enkel en alleen een eindpunt kan vinden in werelddominantie.
Scholieren? Rock Rally? Duo? Zijn dit allemaal redenen om lichtjes paranoïde te worden en heil te zoeken in de vertrouwde hoekjes van uw platenkast? Vergeet het! Zelf zagen we The Black Box Revelation een late night show spelen na een overdonderende set van The Black Keys, zonder dat de jongelui daarbij bleek afsteekten, en dat met de straffe prestatie van het Amerikaanse powerbluesduo nochtans fris in het geheugen. Goed een half jaar later heeft The Black Box Revelation met Introducing een eersteling klaar, eentje die een verrijking zal zijn voor uw aller platenkasten.
Op zich gebeurt er niets opzienbarends op Introducing: met hun gitaar en drum banen de twee tieners zich een weg door vier songs die allen van het explosieve soort zijn en het eerder van hun overtuigingskracht moeten hebben dan van hun originaliteit. Maar, wàt een overtuigingskracht. Iedereen met een basiskennis van de werking van de gitaar kan The Stooges naspelen, doch slechts weinigen is het gegeven daarbij mokerslagen uit te delen die de luisteraar met verstomming slaan.
En dat is wat The Black Box Revelation doet vanaf het moment dat de eerste klanken van “Kill For Peace (And Peace Will Die)” de stilte hardhandig verdrijven. Ook al heeft de song door de aanwezige ‘nanana’s’ een poppy randje, toch is dit rudimentaire rock-‘n-roll van de bovenste plank. Het ontbreekt de song daarbij niet aan referenties: hoor de backing vocals die knipogen naar “Sympathy For The Devil” of beluister de ultrastrakke drums in “Mirror Of Imagination” die doen terugverlangen naar de tijd dat Dave Grohl nog gewoon achter een drumstel zat.
Of The Black Box Revelation de nieuwe vaderlandse rockrevelatie wordt, weten we absoluut niet, daarvoor hebben we te vaak op hoog volume naar hun debuut-ep geluisterd. Al kan dat uiteraard ook een indicatie zijn.
