Wanneer je een nummer hoort en terstond alles laat vallen waarmee je bezig bent om elke noot en woord op te zuigen als een spons weet je dat je je nummer van het jaar ontdekt hebt. Of zeg maar nummers. Want het overkwam me twee keer. Bij Indigo Sparke.
Goed mogelijk dat Indigo Sparke de mooiste ontdekking is die u dit jaar niet gedaan hebt. Even voorstellen aan de hand van wat name dropping: ze zou het adoptiekindje van Sharon Van Etten en Phoebe Bridgers kunnen zijn. Op haar tweede plaat Hysteria, die begin oktober uitkwam, kreeg ze bad, bed en brood van producer Aaron Dessner. Die ja. Op haar tweede plaat stort ze haar tot moes gestampte hart uit over de breuk met haar ex Adrianne Lenker. Die ja.
Schoon volk dus allemaal, schone liedjes ook, die bevrucht worden door een wonderschone stem, maar die handelen over de lelijkste aller gevoelens. Lager dan haar zelfbeeld op Hysteria komt een mens niet. De plaat klinkt heel troostend, maar zelf weekt Sparke een album lang in mistroost. Eerste single “Pressure In My Chest” en openingsnummer “Blue” maken meteen duidelijk wat dat inhoudt. Ik ontdekte beide nummers tijdens Duyster, tegenwoordig op een maandagavond – “Blue Monday” is sinds september nooit nog een hol begrip.
Tijdens “Pressure In My Chest” moest ik m’n rode pen even laten uitblazen van al dat verbeteren van schrijfopdrachten van m’n leerlingen. Die stem en dat bezwerende herhalen dat er een enorme druk op de borst van Sparke lag, ontvoerden m’n hoofd en hart naar een niemandsland tussen schoonheid en ruwte.
Enkele weken later gebeurde hetzelfde tijdens “Blue”, ook op zo’n maandagavond. Een soort stream of consciousness van zinnen die tijdens het schrijven uit Sparkes pen gulpten als bloed uit een opengesneden ader. “Standing alone with a bottle wine / Will you come back to me?” begint het, waarna ze met die zoete stem de zure kanten van het leven bezingt. “Blue is the name my mother gave me” zucht ze op een bepaald moment. Wanneer elke dag in je leven een Blue Monday is, en niet alleen de dag waarop je dit nummer ontdekt.
Het zijn de donkerste dagen van het jaar. Schenk u iets sterks in, neem een boek vast, schrijf iets, bekijk iets op uw smartphone, dóe iets en zet dán een van deze twee songs op. Om u vervolgens zacht te laten afleiden en meevoeren naar een niemandsland waar die songs de betekenis krijgen die u er al dan niet bewust aan wilt geven. Om elk woord en elke noot op te nemen als een spons. Want alleen zo ontdek je je mooiste nummers van het jaar. Ik spreek uit ervaring.