The Boys doet soms wat denken aan die scène tussen Stan Lee en Jason Lee (geen familie) in Mallrats van Kevin Smith. Stan wil het hebben over liefde en romantiek maar Jason is alleen geobsedeerd in de penissen van superhelden. Heeft ‘The Thing’ ook een spel van steen? Kan Reed Richards “elk” lichaamsdeel uitrekken? Deze thematiek loopt ook als een rode draad doorheen het oeuvre van Seth Rogen. De getekende fallussen in Superbad, Frank de hotdog in Sausage Party, de pratende penis in Pam & Tommy, … Je herkent duidelijk de hand van Seth Rogen die voor The Boys optreedt als excecutive producer, maar zich eigenlijk al opwierp als bezieler van een verfilming van deze comic sinds deel 1 verscheen in 2006.
The Boys was dus eerst een comic, bedacht door Garth Ennis en Darick Robertson. Ennis is onder meer gekend als bedenker er schrijver van Preacher, ook verfilmd als serie en geproducet door Seth Rogen. Robertson is met Warren Ellis verantwoordelijk voor de cultklassieker Transmetropolitan, een dystopisch meesterwerk dat thuishoort naast 1984, Fahrenheit 451 en Brazil. The Boys verscheen bij Wildstorm, één van de labels van DC comics (die van Superman, Batman, Wonder Woman en het cinematografische ‘Dark Universe’). Maar na 6 nummers werd de reeks onaangekondigd stopgezet. Dit brutale anti-superheldenverhaal was iets te buitenissig voor een brave uitgever van dat kaliber. Gelukkig was het uitgevershuis wel zo fair om Ennis en Robertson de rechten terug te geven. Zo konden die terecht bij Dynamite Entertainment, een beetje een vergaarbakuitgever die enerzijds een hele resem verhalen publiceert rond ‘public domain’ figuren als Zorro, Dracula, Sherlock Holmes, maar daarnaast ook de stripavonturen van filmreeksen als Army of Darkness (Evil Dead), The Terminator, RoboCop of tv-series als Game of Thrones. Een allegaartje waarbinnen het buitenbeentje dat The Boys is, dus niet misstaat.
De eerste twee seizoenen vertelden hoe de superhelden in dienst van Vought werken, een onbetrouwbare multinational. The Boys, elk met een persoonlijke motivatie, willen die ten val brengen nadat ze ontdekken hoe de superhelden werden gecreëerd door Vought met behulp van een drug. De helden aan de top, The Seven (met constante knipogen naar The Justice League), blijken echter een bende egoïstische klootzakken die geen haar beter zijn dan de slechterikken die ze bestrijden. Vooral de leider, Homelander, ontwikkelde gaandeweg tijdens de eerste twee seizoenen zeer psychopathische trekjes. Onderlinge relaties zorgden in vorige seizoenen voor het nodige vuurwerk, met vooral de focus op antagoniste Stormfront die aan het eind van seizoen twee verslagen werd en nu voort moet leven als plant verbonden aan een machine.
Dit derde seizoen pikt de draad een jaar later weer op en verhaalt niet alleen wraakpogingen op Homelander en verdere onderlinge confrontaties, maar ook de zoektocht naar een onbekend wapen uit het verleden dat dreigt te worden ingezet op Homelander. Die laatste slaat ook aan het muiten en neemt zowaar de leiding over Vought over. Er is ook ene plotlijn rond het ietwat bizarre ‘Herogasm’ een orgie waarvoor superhelden sekswerker inhuren en de nevenwerkingen van superkrachten bijzonder goed van pas blijken te komen. Dat leidt tot een vreemde scène in de eerste aflevering van het seizoen waarin Termite, de Antman van dienst, zich heel klein maakt en in de penis van zijn geliefde kruipt. Door de coke die zijn neus prikkelt, niest hij onverwacht waardoor hij zijn normale proportie aanneemt en zijn geliefde dus van binnenuit openscheurt. The Boys willen hem overmeesteren, maar hij maakt zicht weer klein en probeert in de anus van Frenchie te kruipen om hem zo te doden. Dit is uiteraard een verwijzing naar de internetmeme die voor Avengers: Engame als oplossing aanreikte dat Antman in de reet van Thanos had moeten kruipen. Meteen een samenvatting van de volledige teneur van deze reeks.
Elke aflevering wordt gekenmerkt door veel bloed, drugs, drank en seks. Een volwaardige R-rated versie dus van de kuise en preutse wereld van Marvel en DC. De volgende uitspraak van Butcher vat perfect samen hoe deze serie zich verhoudt tegenover het MCU: “With great power comes the absolute certainty that you’ll turn into a right cunt.”De ‘helden’ uit The Boys zijn dan ook sterk gemodelleerd op bestaande superhelden van die grote spelers. Homelander is Superman. Queen Maeve is Wonder Woman. Black Noir is Batman/Deathstroke. The Deep is Aquaman. Soldier Boy is Captain America, Winter Soldier en Nuke in 1 persoon. Kimiko is Wolverine/X23. A-Train is The Flash/Quicksilver. Stormfront is Shazam, …. De superhelden bij Marvel en DC, dat is een beetje als de Romeinse versus de Griekse goden. Dezelfde figuren met een andere naam.
Er is jarenlang gepoogd deze verhalen naar het grote scherm te vertalen. Een eerste poging was er in 2010 door Adam McKay voor Sony, die de rechten hadden weggekocht onder de neus van Rogen. In 2012 verliep de optie van Sony en probeerde Paramount er iets mee te doen, maar ook dat draaide uit op niets. In 2015 kwam het materiaal dan toch terecht bij Rogen en zijn compagnon Evan Goldberg. Zij stapten naar Amazon en lanceerden alles als tv-reeks. Het eerste seizoen verscheen in de zomer van 2019 en de reeks werd een onmiddellijk succes. Ondertussen zijn er 3 seizoenen en zijn er nog voldoende open verhaallijnen voor een vierde seizoen. We kunnen wel enkel hopen dat het daar stopt en de reeks kan afsluiten op een hoogtepunt. De populariteit zorgt er evenwel voor dat het een afweging zal worden tussen artistieke integriteit en commerciële druk. Er zijn ondertussen ook al twee spin-offs: de animatieanthologie The Boys: Diabolical en binnenkort verschijnt Gen V, superhelden op de universiteit. Die reeks belooft uit hetzelfde vaatje seks & drugs and rock ’n roll te zullen tappen, met tienerhormonen in een The Hunger Games setting.
Het moet gezegd dat na drie seizoenen deze serie nog steeds overeind staat en het is dan ook een reeks geworden die je makkelijk aantreft in best of-lijstjes en dat is terecht. Zelfs voor wie niet van superhelden houdt is er genoeg om van te smullen. Intriges, verraad, seks, geweld, veel bloed, personages met verrassende diepgang en verhaallijnen met een dito verrassende actualiteit. Bekijk bijvoorbeeld hoe Homelander door meer open en eerlijk de Amerikaanse klootzak te worden populairder wordt in het Amerikaanse binnenland. Daar bovenop valt er te genieten van uitstekende acteerwerk. Jack Quaid (zoon van Dennis en Meg Ryan) is sterk als Hughie en straalt de goede dosis slungelige naïviteit uit om als verteller van de reeks te fungeren. Een leuk detail is dan weer dat zijn vader wordt gespeeld door Simon Pegg (op wie Hughie in de comics fysiek is gemodelleerd). Andere uitblinkers zijn Karl Urban als de vuil grijnzende Butcher en Antony Starr als de extreem narcistische Homelander. Het acteerplezier spat er bij beiden vanaf en de kijker kan meegenieten. Het leuke aan de serie is dat ze ook voldoende afwijkt van de bron, zodat er geen discussie hoeft te zijn over wat nu beter is: de serie of de comic. Ze staan schouder aan schouder aan de top binnen hun discipline.
