Gen V is op zichzelf een behoorlijk goede serie, maar het spin-off aspect werkt toch behoorlijk in het nadeel ervan. Dit soort afgeleide series zijn meestal op hun best als ze elementen toelaten die de hoofdreeks niet had (kijk bijvoorbeeld naar het oversekste Melrose Place versus het puriteinse en moraliserende van de hoofdreeks Beverly Hills 90210), of opgebouwd worden rond een figuur die te charismatisch is om een nevenpersonage te blijven (zie Frasier na Cheers of zie Ferry na Undercover). Gen V heeft een goed verhaal, fantastische personages, goede humor en is zeer goed gemaakt. Maar er is niet veel waarin dit alles opmerkelijk verschilt van de hoofdreeks The Boys. Dit Gen V heeft heel veel leuke momenten, maar de opwindendste momenten blijven alsnog de cameo’s uit de moederreeks. Heel het seizoen dendert de reeks geweldig voort tot plots je voelt dat het narratief mogelijk niet meer is dan een brugseizoen tussen het derde en vierde seizoen van The Boys. Dit soort cynische sell-out mentaliteit past volledig in de wereld van The Boys, zowel de comics als de serie, maar het komt ook hier in de buurt van overkill. Anderzijds kun je na 2021-2022, waarin Marvel maar liefst 17 films en series losliet op de wereld, stellen dat de reeks die samen met de animatie van The Invincibles zowaar de antithese vormt van de rechtschapen Marvelsuperheldenfilms, ook zonder probleem mee op die kar mag springen.
Gen V is een parodie bijna op reeksen als Beverly Hills 90210, Riverdale of Buffy, … met meer bloed en – net als de hoofdreeks en zowat elke reeks van Seth Rogen en Evan Goldberg – meer piemels. Er wordt ook gespeeld met het thema dat in de films en strips van de X-men vaak terugkeert, zijn mutanten übermenschen naar wie de gewone mens moet opkijken, of zijn mutanten alleen maar moreel dubieuze biologische experimenten? De V in de titel is niet een Romeinse vijf, maar de hoofdletter v, v van Vought International, de fictieve malafide versie van pakweg Disney. Vought financiert alles wat met superhelden te maken heeft. Zo onderhandelen ze met alle steden van het land lucratieve deals om een superheld te leveren die de straten kan schoonhouden. Deze superhelden worden opgeleid aan Godolkin University en vanaf het eerste jaar eigenlijk al getrieerd op talent. Dit talent, hun superkracht dus, is niet aangeboren maar het gevolg van een injectie met ‘Compound V’, een kostelijk synthetische goedje dat die ‘gave’ ontwikkelt. Met andere woorden, ouders injecteren hun kinderen met een ongekende drug zodat de superkracht ergens in hun tienerjaren ontplooit en ze geld kunnen opleveren voor de oude dag van de ouders. Een extra pijler van het pensioenfonds, quoi.
Soms loopt het echter al eens mis, zoals we hier meemaken met het hoofdpersonage Marie Moreau, wier talent, bloedkinese, zich ontwikkelt tijdens de eerste menstruatie (yep, zoals je kan verwachten zonder enige terughoudendheid in beeld gebracht). Een moment waarbij ze per ongeluk haar ouders vermoordt. Zij komt terecht in een gesloten instelling voor mislukte wonderkinderen, tot onverwacht ze wordt toegelaten aan Godolkin University. Hier volgen we een beetje hetzelfde soort narratief als in het eerste seizoen van de hoofdreeks, waarin we Starlight volgden die bij ‘The Seven’ werd toegelaten om vanaf dag 1 al haar naïviteit en onschuld te verliezen. Marie maakt een gelijkaardig traject door maar weet dan toch de bovenhand te halen, tot Homelander opduikt en de situatie ‘recht trekt’ conform zijn morele capaciteit.
Met dat einde wordt onmiddellijk het volgende seizoen van The Boys gelanceerd net als een tweede seizoen van Gen V. Al bij al is dit een goede reeks, maar met dit eerste seizoen blijft het toch allemaal een beetje te veel het ‘kleine broertje/zusje’ van.
Gen V is te zien via Prime Video