Hoe zagen de jonge jaren van professor Rommelgem er eigenlijk uit? Stripfans die al jaren nachtenlang wakker liggen over deze vraag, vinden bij de nieuwe, naar de professor genoemde reeks de nodige antwoorden. Het tweede deel ligt nu in de winkel en daaruit blijkt dat de prof er tijdens de Tweede Wereldoorlog een behoorlijk heldhaftige levenswandel op nahield.
Robbedoes is nog steeds het goudhaantje van Dupuis. Meer dan tachtig jaar na zijn creatie blijft de figuur een belangrijke bron van inspiratie en inkomsten voor respectievelijk auteurs en uitgeverij. De hoofdreeks mag dan al vijf jaar verstoken blijven van een nieuw album, dat wil niet zeggen dat er niks gebeurt, integendeel. Marsupilami, de bekendste spin-off-reeks, kreeg vorig jaar op zijn beurt een eigen spin-off en daarnaast zijn er recent tal van albums verschenen onder de noemer Een verhaal van Robbedoes door… Uit die reeks ontstond Mademoiselle J, door Yves Sente en Laurent Verron. Emile Bravo bracht ondertussen het werkelijk voortreffelijke Hoop in bange dagen, een Robbedoes-verhaal tegen de achtergrond van de Tweede Wereldoorlog. Ook Rommelgem, waarmee Etien David en Béka twee jaar geleden op de proppen kwamen, speelt zich in dat tijdsgewricht af, al doen Robbedoes noch Kwabbernoot mee in deze verhalen.
In het eerste deel leerden we hoe de jonge graaf van Rommelgem betrokken raakte bij het ontcijferen van de Enigma-code van de nazi’s en zagen we romantische vonken overspringen tussen hem en Blair McKenzie. De hartjes vliegen nog steeds in het rond bij aanvang van Patiënt A, waarin Rommelgem en zijn hartendiefje, samen met wiskundige Black, naar Berlijn vertrekken om er twee geleerde vrienden uit de klauwen van Hitler te redden.
Dat wordt logischerwijze geen simpele klus. De nazi’s stonden niet bekend om hun vriendelijkheid ten aanzien van bemoeizuchtige buitenlanders. Bovendien worden onze helden al snel geconfronteerd met het alomtegenwoordige gebruik van oppeppende drugs in het Derde Rijk. Het is een feit dat doorgaans onderbelicht blijft in de oorlogsgeschiedschrijving, maar de Duitse legers waren, net zoals de geallieerden trouwens, gretige afnemers van verdovende middelen. De Wehrmacht stond stijf van de pillen tijdens de Blitzkrieg (Hey! Ho! Let’s go!) en ook onder de burgerbevolking was het gebruik van een middel als Pervitin doodnormaal. Van de eenvoudige Duitse burgerman en -vrouw tot de Führer: de pilletjes gingen er in als zoete koek. Dat is nu eenmaal de aard van het beestje: het product is zeer verslavend én destructief. Desondanks is het vandaag nog steeds verkrijgbaar, onder de benaming crystal meth.
Patiënt A laat Rommelgem en kompanen in razend tempo door nazi-Duitsland scheuren. Het album is bij momenten ietwat grotesk, gezien de bijrollen die vertolkt worden door enkele toppers van het naziregime. Wie Hitler opvoert, komt algauw op het terrein van trashy comics terecht, maar zover laten de auteurs het niet komen. In tegenstelling tot wat bijvoorbeeld ook Tarantino deed, wordt de geschiedenis hier geen andere richting uitgestuurd. Ondanks het ietwat overtrokken karakter is het tweede album van Rommelgem best een aardige toevoeging aan het steeds uitdijend universum van Robbedoes. Met het einde van de oorlog nog veraf, valt voor de komende jaren nog flink wat leesplezier te verwachten van deze fraaie spin-off.
