Donderdag is het weer zover: dan start Le Guess Who?, de jaarlijkse vierdaagse muzikale reis door het hippe Utrecht. Naar goede gewoonte vallen er meer dan honderd alternatieve en experimentele acts te ontdekken in bijna elke zaal van de stad. Reken daarbij nog eens vier indrukwekkende curatoren — in chronologische volgorde: Wilco, Savages, Julia Holter en SUUNS — die voor veel dilemma’s hebben gezorgd. Daarom speciaal voor u: het grote Le Guess Who?-parcours.
Voor we u onderdompelen in de stortvloed aan acts nog even een woordje uitleg bij het festival zelf. Het vierdaagse Le Guess Who? is een op z’n minst opmerkelijke verschijning in de jaarlijkse festivalparade. Door het grote aantal locaties — op donderdag zeven, vrijdag en zaterdag liefst veertien en zondag een tiental — heeft het gebeuren op het eerste gezicht veel weg van een showcasefestival, maar er staan niet zomaar wat kleinschalige bandjes geprogrammeerd. Elke zaal heeft zijn verrassingen, nichebands of goed bewaarde geheimen die kunnen doorgroeien tot de alternatieve scene. Of niet. Maar dat is niet erg. Le Guess Who? is een festival voor de echte muziekliefhebber. Een festival naar ons hart dus.
Donderdag: country met een hoek af
Naar goede gewoonte is het futuristische concertgebouw TivoliVredenburg weer het epicentrum van het festival. Geen betere band dan 75 Dollar Bill, dat West-Afrikaanse invloeden aan blues en minimalisme koppelt, om iets na halfacht ons muzikaal avontuur te starten. We blijven nadien kamperen in de intieme Pandora-zaal voor de in indiemiddens veelbesproken gitarist Steve Gunn (21u), die op zijn laatste plaat Eyes On The Lines straffe dingen deed met blues, folk en country. Hij zou wel eens de perfecte opwarmer kunnen zijn voor alt/country-grootheid Wilco in de prachtige Grote Zaal (21u40), ware het niet dat u op bijna exact hetzelfde tijdstip naar Nadja in EKKO (23u) én vervolgens Girl Band in De Helling (24u) kunt. De eerste naam is een Canadees duo dat een ongrijpbare mix van metal, shoegaze, ambient en postrock brengt. Girl Band zorgde dan weer vorig jaar voor een van de meest geschifte platen van het jaar. Geen betere afsluiter dan de postpunkers van Preoccupations (het vroegere Viet Cong) in De Helling (1u20), dat met nummers van hun meeslepende titelloze plaat ongetwijfeld de perfecte nachtelijke soundtrack zal voorzien.
Gitaren met de grote G op vrijdag
Vrijdag is Savages-dag, maar er is uiteraard nog véél meer te beleven. Er rustig in komen doen we met de onclassificeerbare accordeonist Mario Batkovic (19u) en Slowdive/Mojave 3-icoon Neil Halstead (20u30) in de Janskerk. Twee prachtige muzikale buitenbeentjes op een rij. Daarna is het haasten geblazen naar EKKO, hét alternatieve poppodium van Utrecht en de perfecte locatie voor de dromerige krautrock van Ulrika Spacek (21u45). Grootste slachtoffer daarvan is Beak>, dat op exact hetzelfde tijdstip in TivoliVredenburg mag aantreden — sorry, Geoff Barrow! Nog meer nood aan gitaren? Blijf dan in EKKO plakken voor Deense punk (Yung, 23u10) en noise-rock uit Brooklyn (Bambara, 00u40). Al moet u dan wel de onbetwiste headliner van dag twee, de Londense postpunkdames van Savages, missen. Afsluiten doen we ditmaal in de Pandorazaal van Tivoli met de pompende beats en verschroeiende noise van Container (01u45). De vraag is of we daarna meteen de slaap zullen kunnen vatten …
Of wordt u nog liever de hele nacht ondergedompeld in duistere black, dark ambient en doom? Dan is dB’s dé place-to-be. Daar vindt op vrijdag Consouling Sounds Label Night plaats met The Black Heart Rebellion, Monnik, Charnia en Ortega.
Zaterdag vrouwendag
Eenmaal de vrijdag goed verteerd is, kan het avondmaal al om zes uur starten met Circuit des Yeux in de Janskerk. De intrigerende undergroundartieste met opvallende baritonstem werd door The Quietus uitgeroepen tot een van de beste live-acts van het moment. De perfecte opwarmer, denken we, voor Julia Holter (20u); nog zo’n grensoverschrijdende muzikante die de grenzen tussen indie, compositie en elektronica doorbreekt. Veel tijd voor het mannelijk indiegeweld van Dinosaur Jr. (20u45, Ronda) is er niet, want een uurtje na Holter start de Braziliaanse sambakoningin Elza Soares (22u, Grote Zaal) aan haar set, en daarop aansluitend een performance van de Israëlische geluidskunstenares Maya Dunietz in de Hertz-zaal. Soares is 79 (!) jaar en treedt op met muzikanten uit São Paulo.
En als jazz en hiphop vandaag hip, dan is Digable Planets (12u, Grote Zaal) daar toch deels verantwoordelijk voor. Het legendarisch hiphoptrio uit Brooklyn is terug van weggeweest en is een van dé acts om naar uit te kijken op zaterdagavond. Is die ouwe hiphop toch niets voor u? Trek dan (ruim op tijd) naar De Helling, die bomvol zal lopen voor Oathbreaker (23u55). Onze duistere metaltrots heeft met Rheia een van de platen van het jaar uit.
In het muzikale verlengde van Digable Planets kunnen we afsluiten met het opwindende The Comet Is Coming (2u10, Pandora) uit Londen. Check als voorbereiding Channel The Spirit — een explosieve mix van jazz, elektronica en funk. Modern, fris én energiek — u zal er met andere woorden geen spijt van krijgen.
Géén rustige zondag
Op de laatste dag is het allesbehalve uitbollen, want het programma begint al in de loop van de namiddag. Curator van dienst is niemand minder dan SUUNS, die je een beetje de huisband van het festival kan noemen en als voorlaatste aantreedt. En er staat een Radiohead-gitarist (Jonny Greenwood, jawel) op het programma. En Swans komt.
Maar eerst is er Anna Von Hausswolff (17u45, Cloud Nine), nog zo’n heerlijk eigenzinnige artieste en dus een absolute must-see. Alsook een stukje Marching Church (18u15, Pandora) het soloproject van Elias Rønnenfelt (berucht van Iceage) dat recentelijk hoge ogen gooide met een plaat boordevol prachtige, soulvolle postpunk. Veel tijd om u mentaal voor te bereiden op een twee uur durende set van Swans (19u15, Ronda) heeft u echter niet. Jammer voor Samuel Kerridge en Jerusalem In My Heart.
Gelukkig passen Tortoise (20u45, Grote Zaal) en Junun met Shye Ben Tzur, de vermelde Greenwood en The Rajasthan Express (23u, Grote Zaal) wél in het parcours. Die laatste naam verdient nog een woordje uitleg: Jonny Greenwood trok zich vorig jaar drie weken terug in een fort in India met twaalf Indiase traditionele muzikanten en een Isräelische componist om er een plaat te maken. Het resultaat is uitbundig en eclectisch. Geef toe, er bestaan slechtere acts om een festival dat van experimenteren zijn handelsmerk heeft gemaakt, mee af te sluiten.
