Benjamin Duterde werd in 2008 ontdekt door Motown France nadat de jongeman enkele songs op het wereldwijde web gezwierd had. Eind november 2009 verscheen een eerste ep, Soul Wash genaamd. Daarop stonden nog weinig nummers van eigen hand, maar in 2010 bracht Duterdezijn eerste volwaardige titelloze debuutalbum uit. Van dat debuut, met Franstalige en Engelstalige soulnummers, werden wereldwijd meer dan 450.000 exemplaren verkocht. Zijn cover van “Seven Nation Army” maakte van Ben l’Oncle Soul een internationale ster.
Op een tweede album was het even wachten, maar wie van Motownsoul in een hedendaags jasje houdt, zal niet teleurgesteld worden. Op A coup de rêves toont Duterde nogmaals dat soul-swoonen in eender welke taal kan. Hij heeft een geweldige groep muzikanten gevonden om hem te begeleiden, maar wat nog altijd het meest opvalt, is zijn stem. Duterde weet die zo te buigen dat hij altijd geloofwaardig overkomt; bij hem geen overbodige ‘oh ah’-kreetjes. Alles wat hij zingt, klinkt juist en zeer overtuigend.
Opener “Walk The Line” is nogal rustig, maar in “Hallelujah !!! (J’ai tant besoin de toi)” haalt Duterde zijn soulduivels boven en gaat hij vol overtuiging swingen. “So Hard To Find” is ook al zo’n stijlvol en meeslepend Motownnummer, en “Don’t Set Me Back” brengt ons helemaal in sixtiesvervoering: elk moment kan Al Green of Otis Redding de hoek om komen piepen om een strofe mee te croonen. Titeltrack “A coup de rêves” is dan weer een sfeervol nummer dat vooral live succes zal hebben. In “Quelques mots” doet Duterde het wat rustiger aan: het is een semi-akoestisch nummer, zeer eenvoudig gebracht ook. Het moet niet altijd bombastisch zijn om doel te treffen.
Op het einde wordt er nog een alternatieve versie van “Hallelujah !!!” op de luisteraar afgevuurd, alsof Duterde niet kon kiezen welke van de twee precies op de plaat moest. Deze versie is hoekiger en dansbaarder dan de eerste, het is r&b soul met een beat.
A coup de rêves is beslist een stap vooruit in de carrière van de Fransman. Hij bewijst dat hij alles in zich heeft om het heel ver te schoppen, en niet alleen in Franstalige landen. Dat hij ook nu weer afwisselend in het Frans en het Engels zingt, is redelijk uniek. Zijn quasi accentloze uitspraak van het Engels doet deugd aan de oren. Duterde laat op A coup de rêves horen dat soul nog lang niet dood en begraven is. Benieuwd wat hij de komende decennia nog allemaal uit zijn hoed gaat toveren.
