Na twee dromerige ep’s gooit het ambitieuze Oscar and the Wolf het over een compleet andere boeg. Electropop en ritmische soul zwaaien de plak op Entity, hun eerste langspeler.
“Got my boys in the water, got my girls bending over, tight”. Wij lopen het hier ondertussen al weken te declameren. Er is dan ook geen ontsnappen aan, single “Princes” wordt grijsgedraaid op een niet nader genoemde jongerenzender. Oscar and the Wolf is hot. Een vies woord? Misschien wel ja. Want als de holle termen “hype” of “sensatie” vallen, durven wij het al eens op een onvermijdelijk geeuwen zetten. Al zegt iets ons dat Oscar and the Wolf dat allemaal moeiteloos zal weten te overstijgen. Entity is nog maar het begin.
Dat de jonge groep rond bezieler Max Colombie serieus wat in zijn mars had, bleek al uit ep’s Imagine Mountains en Summer Skin. Toen knipoogden de band met zijn folk-/droompop eerder naar Fleet Foxes en Bon Iver. Met een duister randje, dat wel. Een groep die zijn identiteit nog aan het zoeken was. Wat laten rijpen en dan komt dat wel goed, meenden wij toen.
Groot was onze verbazing toen “Princes” ons voor het eerst ter ore kwam. Die groove! En elektronica? Colombie was ergens onderweg duidelijk een compleet andere route beginnen uitstippelen voor zijn band. Zoiets houdt de geest scherp natuurlijk. Voor Entity trokken de jongens naar Londen, waar ze de twaalf songs die het debuut rijk is onder handen lieten nemen door Leo Abrahams. Samen met de Britse producer, gekend van zijn werk voor onder meer Brian Eno en Jon Hopkins, schaafden ze Entity bij tot wat het nu is: een heerlijke soulplaat met ambitie.
En ritme. Oscar and the Wolf wil zijn publiek doen dansen. Afhankelijk van de stemming waarin je verkeert, kan dat al heupwiegend (die donkere bassen en zalige grove in slome opener “Joaquim”!) dan wel met de handjes in de lucht (“Somebody Wants You” zou niet misstaan in een broeierige club ergens op een hip eiland voor de oostkust van Spanje).
Tussen al die elektronica vangen we hier en daar nog een glimp op van de oude Oscar. Getuige het typerende gitaarriedeltje en de onschuld waarmee Colombie “Where Are You?” brengt of de zucht in de samenzang waarmee ze “Undress” aanvangen. Een groep met twee gezichten, lijkt het haast. Eerst roepen ze in al hun naïviteit verwondering op, zoals in “Strange Entity”, stevig onderbouwde electropop waarin Colombie zijn object of affection in langgerekte lettergrepen smeekt om terug te komen. Om dan onmiddellijk over te schakelen op “Undress”, een hete brok sensualiteit waarvan we de invulling voor één keer aan uw verbeelding overlaten.
Een goede groep heeft vaak een aardige zanger nodig. Ook daar zit het snor voor Oscar and the Wolf. Max Colombie heeft de belangrijkste troeven in huis om een aardige frontman te worden: charisma en een sterke stem. Straf om te horen hoe die zich als een kameleon aanpast aan de kleur van de songs. Colombie klinkt zalig naïef in “Bloom (Oh My Baby)”, doet je smelten in “Undress” en zelfs als hij onverstaanbaar wordt zoals in “Dream Car Ocean Drive” weet hij je nog bij je nekvel te grijpen.
Oscar and the Wolf heeft ambitie zat. Zo veel mogelijk optreden, dat willen ze. En harten veroveren zullen ze. Eerst wat opwarmen in de AB om dan zelfzeker de festivalzomer in te trekken. Met een plaat als Entity krijgen ze die weides ongetwijfeld in beweging. Het leven is aan de durvers.
Oscar and the Wolf speelt op zondag 6 juli op Rock Werchter en op zaterdag 12 juli op het Cactusfestival.
