Op Belgische bodem moet de Londense Maya Jane Coles qua bekendheid voorlopig haar meerdere erkennen in de Maya’s Detiège en De Bij. Maar als we de insiders moeten geloven, dan is deze 25-jarige Londense met Brits-Japanse roots een van de aanstormende talenten in dj-land. Bij het beluisteren van haar debuutplaat blijkt het echter allemaal zo simpel niet te zijn.
Maya Jane Coles is een duizendpoot. Voor Comfort schreef en producete ze alle nummers zelf, ze zorgde voor alle arrangementen, zong een deel van de nummers in én tussen al dat werk door vond ze nog de tijd om de hoes te ontwerpen. Intussen heeft ze nog andere projecten lopen: als Nocturnal Sunshine brengt ze dubstep uit en samen met Lena Cullen vormt ze She Is Danger. En dan reist ze ook nog eens de hele wereld af om onder haar eigen naam als house-dj op te treden. Azië, Australië, Europa, Noord-Amerika, Mexico, … Coles is er in het voorbije jaar allemaal wezen draaien.
Hoe Coles het er in een club of op de festivalweide achter haar draaitafel vanaf brengt, daar kunnen we niet over oordelen. We zijn nog steeds niet helderziend (zelfs niet na al die uren zelfstudie!), dus wat dat betreft geven we de met lof rondstrooiende stroopsmeerders het voordeel van de twijfel. Of Maya Jane Coles een tent in de fik kan steken, kan u op Pukkelpop 2013 namelijk gewoon zélf beoordelen. Allen daarheen!
Laten we het hier intussen maar gewoon hebben over de plaat die deze week in onze iPod mocht logeren. De lijst van muzikanten die een vocale bijdrage aan Comfort mochten leveren, is alvast niet min: Kim Ann Foxman (Hercules And Love Affair), Tricky, Miss Kittin, Karin Park, Catherine Pockson (Alpines) en dan hebben we ze nog niet allemaal gehad. Met zo’n line-up wek je natuurlijk wel interesse. Een uitgekiende strateeg is ze dus ook nog eens, die Maya Jane Coles.
Maar bekend volk of niet, de muziek moet ook nog een beetje klinken. Dat valt gelukkig goed mee. Openingstrack “Comfort” dekt alvast de lading en openbaart zich als een zacht donsdeken van geluid waarin je je vijf minuten lang kan wikkelen. Ook “Easier To Hide” en “Burning Bright” surfen op die golf. Coles weet een gevoel van intimiteit en ontspanning te brengen in haar housemuziek. Het is moeilijk om er de vinger op te leggen wàt het ‘m precies doet, maar de hele plaat baadt in een zwoele zomersfeer.
Qua timing zit de release dus wel goed, want had Coles Comfort hartje winter uitgebracht, het zou niet werken. ’t Is alsof ze haar muziek met een stevige dosis zomerse lethargie geïnjecteerd heeft. Sensuele ritmes voor nachtraven: een beetje loom en hypnotiserend, maar altijd op een elegante manier. Lekkere achtergrondmuziek voor wanneer de barbecue in de tuin afgelopen is en iedereen wat in het gras ligt te hangen. Of voor in de cocktailbar in die tropische badplaats. Van het soort waar alle meubels wit zijn, de drankjes klein en de prijzen hoog en het volk vooral bezig is om z’n perfect gestylede nonchalance te etaleren.
Enfin, het punt is dat de plaat alweer voorbij is voor je het goed en wel beseft, want je was intussen een praatje aan het maken met de kerel naast je of aan het luisteren naar het gezoem en geknerp van insecten die gewekt zijn door de invallende duisternis. Simpel gezegd: je hoort de muziek wel, maar je luistert er niet naar. Hoort u hier de alarmbellen afgaan?
Comfort is met andere woorden het perfecte geluidsbehang: aangenaam wegluisterend en zonder negatieve uitschieters. “Burning Bright” (met Foxman) en “Everything” (met de Karin Dreijer-achtige stem van Karin Park) blijven nog een beetje plakken. De Miss Kittin-track is zeker oké, voor de rest is het allemaal gewoon leuk en plezierig, en jaaaa… gezellig toch, zo’n houseplaatje op de achtergrond? Maya Jane Coles, zei je? Nou, lekker. Geef me nog maar een biertje, joh. Lekker chillen.
Op vrijdag 16 augustus staat Maya Jane Coles op Pukkelpop in de Castello.
