Ufomammut :: “Wij zijn assholes”

Voor de derde of vierde keer al dit jaar – zelf waren ze ook de
tel een beetje kwijt – kwam Ufomammut naar ons verdeelde landje
afgezakt. “We hebben al van in het begin een speciale band met
BelgiĆ«,” aldus de band. “Onze optredens hier zijn altijd goed, het
publiek ontvangt ons warm en bovendien zijn we goede vrienden met
de Orange Factory mensen uit Leuven.” Dat maakte uw dienaar dan
weer een beetje warm vanbinnen. Het optreden zelf, enkele uurtjes
later, was haast vanzelfsprekend een schot in de psychedelische
roos. Zoals iedere avond van deze tournee werd het laatste album
Eve
volledig ten berde gebracht, geflankeerd door een aantal oudere
tracks. Over dat concept, het DIY principe, Italiaanse
charmezangers, groene fluiten en gitaarspelende apen leest u in het
volledige vraag-en-antwoord hieronder, inclusief ironische
opmerkingen en steken onder water. De volledige band stond me te
woord. Drummer Vita, de zwijgzame, gitarist Poia, de droge en
zangerbassist Urlo, de denker.

enola: Hallo kerels, alvast bedankt om wat tijd vrij te maken
voor enola. Doen jullie eigenlijk vaak interviews?

P: Tijdens deze tour niet zo veel, eigenlijk. Tijdens de vorige
waren er wel meer interviews, maar nu is er blijkbaar niemand meer
die ons wil interviewen.

enola: Dat zal wel niet kloppen. Hoe was de tour tot nu toe?
Jullie zijn al bijna twee weken onderweg, niet?

U: Zoiets, ja. Het is eigenlijk al het tweede gedeelte van deze
herfsttour. We deden ondermeer vier optredens in Frankrijk, een in
Spanje, drie in Groot-Brittanniƫ, nu komen we van Rotterdam en via
Hamburg gaan we weer naar huis.

enola: Dat is Milaan, hƩ?
U: eigenlijk is enkel onze geluidsman, die je net zag, van Milaan
zelf. Wij drie zijn allemaal van de streek tussen Milaan en
Genua.

enola: Jullie zijn slechts met zijn vieren op
tour.

V, P en U: Yes.

enola: Dat is maar een klein ploegje.
P: Klein, ja, maar daar houden we van.

enola: Jullie kennen elkaar ook al lang: de band bestaat
ongeveer tien jaar en jullie waren altijd met dezelfde
mensen.

U: Elf jaar.
P: Bijna twaalf zelfs!
U: OkƩ dan, bijna twaalf. In het begin hadden we er soms nog wel
andere mensen bij. Een tijdje was er zelfs iemand die de synths
deed, maar uiteindelijk voelen we ons best okƩ met zijn drieƫn. Wij
drie zijn Ufomammut, van in het begin, en met anderen erbij werkte
het nooit echt goed. Al beschouwen we onze vast geluidsman Cico en
anderen ook wel als bandlid. Wij zijn de muzikanten, de kern, en
daar rond hangen enkele satellieten.

enola: Zoals het Malleus Rock Art Lab, dat zijn jullie toch
ook?

U: Ja. Poia en ik, samen met Lu, zijn Malleus. Zij is onder andere
verantwoordelijk is voor alle visuals van Ufomammut. Zij is er nu
niet bij op tour. Soms doet ze die visuals wel tijdens
optredens.

enola: Werken jullie zo het liefste? Een kleine kliek, zoveel
mogelijk zelf doen…

P: Ja.
U: Ik denk dat dit het best mogelijke is. Misschien kan het wel
nuttig zijn om iemand achter de schermen te hebben die dingen van
ons kan overnemen, maar uiteindelijk ben ik trots op hetgeen we met
onze eigen handen bereikt hebben.
P: Zeker. Bovendien kunnen we het alleen maar onszelf verwijten als
er iets niet naar onze zin is. We hebben in het verleden wat zure
ervaringen gehad door andere mensen bij de band te betrekken, dus
hebben we beslist om altijd alles zelf te doen. Zoals ons eigen
label opstarten, zelfs de tours regelen enzovoort.

enola: Supernatural Cat is dus jullie eigen
label?

P: Ja.
U: Ik denk dat wijzelf het grootste probleem zijn. We weten exƔct
wat we willen, het is moeilijk om dat dan door iemand anders zijn
“filter” te laten gaan zonder teleurstellingen te krijgen. Als je
weet wat je wil is het altijd beter om het zelf te regelen.
P: Bij communicatie tussen mensen gaat er iets verloren van de ene
schakel naar de andere, en op het einde van de ketting gaat er
altijd iets mis.

enola: Jullie zijn de voorbije maanden al redelijk wat op tour
geweest, bijvoorbeeld al een paar keer in Belgiƫ, dat lijkt me
eigenlijk iets nieuw voor Ufomammut. In het verleden gingen jullie
nauwelijks voor langere periodes naar het buitenland en zeker niet
zo vaak.

P: We hadden het er eerder vandaag zelf ook nog over.
U: Het klopt wel dat we vroeger slechts vijf of zes keer voor
kortere periodes getoerd hebben. We wilden wel langer of meer
optreden maar telkens kwam er iets tussen. Meestal waren we
ondertussen weeral met een nieuwe plaat bezig. Toen ‘Eve’ uitkwam
besloten we om voor dit album vaker op te treden. Zeker in het
buitenland, want we speelden al wel vrij vaak in Italiƫ.
P: Buiten de grote steden van Italiƫ is er eigenlijk niet veel voor
ons om op te treden.
U: Dus wilden we met ‘Eve’ meer rondtrekken in Europa

enola: Dit is de derde keer dat jullie in Belgiƫ spelen dit
jaar. Wat brengt jullie zo vaak terug?

P: Derde of vierde, ik ben de tel kwijt,…
U: Het is ons vierde optreden in Belgiƫ dit jaar. We houden veel
van Belgiƫ. We hebben goede vrienden in Leuven, de mensen van
Orange Factory. We komen hier al vele jaren en ondertussen voelt
het al bijna als onze tweede thuis. We houden van de mensen en de
sfeer tijdens optredens, we houden van alles hier. Behalve
misschien van het eten (wijst naar zijn papieren bordje met
opgewarmde backstageprak)

enola: Dat is normaal, jullie komen uit Italiƫ. Eender naar
waar je reist, is het eten slechter dan thuis.

P: Exact, zo is dat.
U: Weet je in sommige landen is het publiek koud en afstandelijk,
maar in Belgiƫ vinden we altijd een warm publiek.

enola: In welk land waar je nog niet geweest bent zou je nog
willen spelen met Ufomammut?

U: Australiƫ en Japan, maar alleen voor de mooie meisjes. In Europa
zijn we al bijna overal geweest.
P: Noorwegen en Portugal nog niet, we zouden ook nog eens naar
Griekenland moeten.

enola: Jullie zijn eerder dit jaar ook voor verschillende
optredens naar Finland en Estland geweest. Heb je daar een koud of
een warm publiek?

P: Oh, een verbazend warm publiek. De mensen zijn er veel
vriendelijker en warmer dan in de meeste van de Zuid-Europese
landen als Spanje of Italiƫ. We kregen er een indrukwekkend goede
respons.
U: Dat was een van de beste tourervaringen die we al gehad
hebben.
P: Finland is waarschijnlijk een van de beste landen voor een
rockband om te spelen.

enola: Heel wat lokale metal- en hardrock bands halen er ook
vlotjes de hitlijsten met hun nieuwe releases. Iets dat in Belgiƫ
of in Italiƫ niet zo gemakkelijk gebeurt.

P: Als we samenwerken met Zucchero of Laura Pausini kunnen we ook
wel de hitlijsten van Italiƫ halen.
U: In Estland kenden ze wel Toto Cotugno (van ‘Gente Di
Mare’-SVH.)
In de zaal waar we daar optraden kwamen alle
kerels ons vertellen dat hun moeders compleet gek waren van
hem.

enola: Is er eigenlijk zoiets als een heavy of psychedelische
muziek scene in Italiƫ?
Ik ken nog wel een paar
Italiaanse bands zoals Lento en Void Generator, maar er zijn er
zeker nog.

P: Ja, er is wel zoiets als een scene, en er zijn zeker nog bands
die je niet genoemd hebt.
U: Vroeger hadden we met Raw Power en Negazione twee bekende
punkgroepen en vandaag is er bijvoorbeeld ook nog Zu en Morkobot.
Ik denk wel dat we een goede scene hebben. Ik vind het ook nogal
verschillend van de rest van Europa. In Frankrijk bijvoorbeeld is
er vooral hardcore en allerlei cross-overstijlen. In Italiƫ hebben
we erg veel groepen die hard hun best doen om zoals iemand anders
te klinken, en een paar hele goede die volledig hun eigen ding
willen doen. Zoals Zu Morkobot en Lento en ik hoop ook
Ufomammut.
P: Die groepen hebben echt een eigen geluid. Niemand is natuurlijk
volledig vrij van invloeden en inspiratie, tenzij je misschien
eerst wat op de maan gaat wonen vooraleer je muziek begint te
spelen.
U: Dat zou vooral stilte zijn dan.
P: Hmm ja, op de maan is geen lucht natuurlijk.

enola: Tijdens deze tour spelen jullie ‘Eve’ volledig. Het
heeft erg veel lagen en veel synth-geluiden en dergelijke. Is het
moeilijk om dat live allemaal te spelen en de sfeer terug te
creƫren op het podium?

U: Ik weet het niet. Wat denk jij?

enola: Toen ik jullie de vorige keer zag klonk het wel
geslaagd, maar hoe moeilijk is het voor jullie om dat voor elkaar
te krijgen?

U: Wat mij betreft lukt het allemaal best.
P: Wij horen trouwens toch niets van hoe het in de zaal klinkt, wij
zijn bezig op het podium en gaan daar helemaal op in onze
muziek.

enola: Is de live versie van ‘Eve’ dan helemaal hetzelfde als
de studioversie, of eerder een soort van herinterpretatie? Het leek
mij in ieder geval een beetje korter te zijn.

P: We proberen wel om alles zoveel mogelijk hetzelfde te
houden.
U: Hier en daar zijn er een paar dingetjes veranderd, maar het is
wel gek dat jij zegt dat het live korter overkomt. Andere mensen
hebben dat nog al gezegd maar in feite spinnen we ‘Eve’ op het
podium net iets langer uit.
P: Sommige gedeeltes kunnen misschien een beetje korter zijn, maar
het hangt echt wel van de avond zelf af.
U: Iedere keer als we een plaat opnemen houden we rekening met de
live omgeving. We willen alles zoveel mogelijk hetzelfde kunnen
spelen met dezelfde geluiden, enzovoort.

enola: Ik vroeg me gewoon af hoe je het live doet, met al die
synths en extra geluiden. Jullie zijn maar met zijn drieƫn. Komen
die extra lagen dan van een tape of zo, en is dat dan niet
vervelend om met samen te spelen?

P: We werken met een Midi-pedalboard.
U: Daarin hebben we samples en loops en zo opgenomen van de echte
Moogs en andere synths. Die kunnen we dan op het juiste moment
bedienen. Zo houden we toch redelijk wat vrijheid als we live
spelen.
P: We hebben het voordeel ten opzichte van een tape dat we niet
altijd hetzelfde moeten spelen en wat kunnen jammen. Je went er ook
snel aan om met dat ding aan je voeten te spelen, het is niet
zoveel anders als bij een echt orgel. Je drukt gewoon op de juiste
toets op het juiste moment. Al is onze timing wel niet erg
strikt.
U: We spelen ook nooit met een metronoom of zo. We zijn te slechte
muzikanten om met daarmee te werken.
P: Exact.
U: Ook de videobeelden die we projecteren besturen we zelf van op
het podium tijdens het optreden, met een gelijkaardig
systeem.

enola: Heb je lang moeten repeteren om met zo’n systemen te
werken? Het klinkt nogal gecompliceerd.

P: Een beetje maar. Het klinkt ingewikkeld maar mijn ervaring is
ondertussen wel dat ik beter gitaar speel als ik tegelijkertijd ook
met mijn voeten moet meespelen. Als we tijdens repetities of zo
zonder die midi-pedalen spelen, voelt dat onnatuurlijk.

enola: Misschien dat je hierdoor nooit meer in een andere band
kan spelen.

P: Ja, zou best kunnen.
U: Ook niet alleen, hij kan eigenlijk helemaal niet goed gitaar
spelen.

enola: Als eenheid klinken jullie verbluffend en dat is toch
het voornaamste. Hoe bepaal je trouwens welke andere songs je nog
speelt? Want buiten ‘Eve’ is er niet veel plaats meer op de
setlist.

U: We beginnen ieder optreden met ‘Stigma’ (van ‘Idolum’).
Dat brengt ons altijd direct in de juiste sfeer voor een
optreden.
P: ’t Is onze opwarmer, we zien dan ook meteen of al onze
apparatuur wel werkt en zo.
U: Na ‘Eve’ spelen we nog iets ouds, we hebben genoeg nummers om
uit te kiezen. (die bewuste avond was dat ‘God’ van
Snailking’)

P: We moeten natuurlijk wel onze eigen nummers nog genoeg
herinneren om ze te kunnen spelen.

enola: Laten we het eens hebben over het onderwerp van ‘Eve’ en de
oudere platen. Ik heb soms het idee dat er een rode draad doorheen
heel Ufomammuts werk loopt. Je had de LP ‘Lucifer Songs’, de
vorige heette ‘Idolum’ (Latijn voor geest of spook), de
eerste demo heette ‘Satan’ en nu kies je met Eva weer voor een
mythische figuur, deze keer dan uit de bijbel. Is dat een bewust
gekozen contrast met die eerder negatieve beelden?

U: Los van de naam van Eva betekent ‘Eve’ natuurlijk ook “de
vooravond”, de avond voor een nieuwe dag. Omdat we maar weinig
ideeƫn hebben zijn het sowieso altijd dezelfde onderwerpen die
steeds terugkeren in onze songs.
P: We melken onze ideeƫn uit tot op het bot en schrapen het vat van
inspiratie leeg tot op de bodem. Onze thema’s zijn in oorsprong
wel religieus getint, maar voor ons heeft het uiteindelijk niet zo
veel met godsdienst te maken. Het draait eerder rond wat er in het
hoofd van alle mensen speelt. De primitieve essentie van het leven
en het gevecht met de dood.
U: We hebben ook van in het begin een stevige boon voor het idee
van rebellie tegen het vastgelegde, het geschrevene. Eva, Lucifer,
Satan: zij kwamen in opstand tegen god. Ze worden gewoonlijk
afgeschilderd als het slechte tegen het goede, maar dat klopt niet
in onze ogen. Ze komen in opstand tegen autoriteit, dat is het
tegenovergestelde van slecht.
P: De boodschap is dat je zelf met je hoofd moet denken.

enola: Dat ligt volledig in lijn van wat je eerder al zei over
alles zelf willen doen. Uiteindelijk zijn jullie toch een DIY
band, een beetje zoals je ze in Europa overal in de kraakpanden
vindt.
P: Mijn appartement heeft wel iets van een
kraakpand. Ik woon in een kamer en de rest staat vol met dozen en
apparatuur.

enola: Is spiritualiteit of religie eigenlijk iets belangrijks
voor de band of gaat het enkel om de sterke beelden?

P: Ik denk dat hij (wijst naar Vita) de religieuste
is.
U: In Italiƫ ontkom je natuurlijk niet aan de invloed van de paus.
Ik denk dat iedereen op zeker manier met godsdienst in aanraking
komt. Zelfs als je een blasfemische heiden bent, ben je nog met
religie bezig. Bij bijna alles wat je doet is er een religieuze
connectie. Als je er over nadenkt zijn alle grote verschillen
tussen de wereldbevolking ook terug te brengen op godsdienst. Dus
zelfs als je er niets mee te maken wil hebben wordt je ermee
geconfronteerd. Het is typisch voor de mensheid, we zijn altijd op
zoek naar verklaringen voor dingen die we niet verstaan.

enola: Denk je dat godsdienst antwoorden kan geven?
U: het belangrijkste is denk ik dat je zoiets als je eigen geloof
hebt. Dingen waarvan je voelt dat ze waardevol zijn maar op een
vrije manier. De basis van elk geloof is een uitleg over de
schepping van de mensheid. Maar hoe dan ook blijft dat een beetje
mysterieus, zelfs al geef je er een simpele uitleg aan dat het God
was of Allah of Boeddha. Zo’n complexe vragen kunnen niet door
godsdiensten beantwoord worden. Ik respecteer in ieder geval
iedereen die een godsdienst aanhangt of net niet.
P: Je moet toch een onderscheid maken tussen religie en
spiritualiteit. Religie heeft voor ons Italianen sowieso een
slechte bijklank. Omwille van de dogma’s van de kerk, al hun geld,
hun invloed, hun onfrisse praktijken uit het heden en verleden
enzovoort. Deze zaken zijn uiteindelijk allemaal mensendaden die
voortvloeien uit een machtspositie. Spiritualiteit is iets anders.
Ik geef je een voorbeeld. Enkele dagen geleden waren we nog in
Engeland en toen we door die bevreemdende groene landschappen
reden, kreeg ik een raar, anderwerelds gevoel. Het is
moeilijk te beschrijven met woorden wat ik hier wil zeggen.

enola: Gebruik je dit soort ervaringen of gevoelens als inspiratie
voor je kunst?

P: Ik weet het niet, ik voel gewoon iets aparts. Ik beweer hier
niet dat ik vibraties voel uit de aarde of vanuit de oudheid of zo.
Het is subtieler, sommige dingen raken me op een speciale
manier.

enola: Even terug naar ‘Eve’: het album is duidelijk anders omdat
het Ć©Ć©n lang nummer is. Een beetje onlogisch in vijf delen
gesplitst weliswaar, maar hoe werk je zo iets uit?

P: Waarom onlogisch?

enola: Voor mij klinkt het onlogisch, het is Ć©Ć©n lang nummer, de
vijf delen gaan vloeiend over in elkaar. Voor mij heeft die
opdeling gewoon niet veel zin.

P: Als je het zo bekijkt heeft het inderdaad niet veel zin. Het is
bedoeld om helemaal te beluisteren en niet enkel het derde gedeelte
of zo.
U: Het is wel zo dat er vijf “hoofdbewegingen” zijn in ‘Eve’ en zo
hebben we het dan ook proberen op te delen. Het is misschien anders
als je ernaar luistert dan wanneer je het zelf speelt, maar voor
mij zit er toch een logica in die opdeling.

enola: Was het anders om dit album te schrijven en op te nemen dan
de vorige? Of ging je op dezelfde manier te werk, en had je
trouwens van te voren al beslist dat ‘Eve’ Ć©Ć©n lang nummer ging
zijn?

P: Het basisidee voor ‘Eve’ kwam van een ruwe opname op een
cassetterecorder die Urlo en ik ooit gemaakt hebben met ons vorig
bandje. We zijn daarmee verder aan de slag gegaan door er steeds
meer kleine dingetjes aan toe te voegen. Of soms ook net omgekeerd,
een groot stuk erbij en dan telkens weer schrappen wat overbodig
klonk.
U: We wilden eigenlijk zo iets doen als Pink Floyd op ‘Meddle’. EĆ©n
lang nummer en een aantal korte er rond. We begonnen echter met het
lange nummer en het groeide en groeide en het werd eigenlijk wat te
veel. We hebben nog getwijfeld om er een paar andere bij te zetten,
maar we vonden het perfect zo. We hadden van in het begin niet echt
het plan om een album te maken met Ć©Ć©n lang nummer. Het is ook niet
echt origineel of zo, er zijn veel groepen die dat gedaan hebben,
maar het is zo gegroeid. Uiteraard klinkt het ook gewoon als
Ufomammut, want het is gemaakt door ons drie en we spelen tenslotte
altijd dezelfde drie noten in dezelfde toonaard.

enola: Bestaat er zo iets als een “Ufomammut-kader” waar je strikt
binnen wil blijven werken?

U: Nee. We volgen steeds ons gevoel. Op ‘Lucifer Songs’
bijvoorbeeld hebben we verschillende nieuwe dingen met ons geluid
geprobeerd en op het vorige album ‘Idolum’ experimenteerden we met
zware en erg gelaagde muziek. Voor het volgende album wordt het
misschien moeilijk om weer wat anders te vinden..
P: Kijk: Ufomammut zijn wij drie, altijd dezelfde kerels, en we
kĆŗnnen dus ook niet te ver van ons pad afwijken, ook al willen we
wel zoveel mogelijk ontdekken. Met kleine stapjes breiden we ons
geluid steeds uit met nieuwe dingen, en zo spreiden we als het ware
onze tentakels steeds verder uit. Er zijn van die groepen die heel
erg eclectisch zijn en heel erg origineel en gevarieerd proberen te
zijn. Als er teveel geprobeerd wordt, klinkt het nogal geforceerd
en niet meer natuurlijk. Wij willen niet stagneren maar wel steeds
op een natuurlijke manier evolueren. Op dit moment zijn we dan ook
nog niet heel erg bezig met wat het volgende album zal worden, dat
zien we wel op het moment dat we onze instrumenten weer oppakken om
het te schrijven.

enola: In het verleden hebben jullie al een paar keer met andere artiesten samen gewerkt, ik denk aan Lento en Rose Kemp. Zou je dat opnieuw doen? Bedankt trouwens om Rose Kemp aan me te introduceren.
U: Met Rose samenwerken was vreemd. We hadden haar op tour in Engeland wel eens ontmoet in Bristol. Toen schreef ze ons dat ze naar ItaliĆ« kwam en samen met ons iets wilde doen, maar we kenden haar werk eigenlijk niet zo goed. Dat bleek verbluffend goed te zijn, dus vroegen we haar dadelijk om een nummer in te zingen op ‘Idolum’.
P: Zij is zeker een van de meest getalenteerde muzikanten die er zijn. Dan bedoel ik niet alleen haar fabuleuze stem, maar ook haar gitaarspel en hoe ze samen met haar band speelt.

enola: Op dit moment heb je nog met niemand afgesproken voor toekomstige samenwerkingen?
P: Wij staan er in ieder geval voor open, wie weet wat er nog van kan komen.

enola: Urlo, jouw stem ligt gewoonlijk erg diep begraven onder de muziek, zou je bijvoorbeeld nog willen samenwerken met een “echte” leadzanger?
U: Je vindt me geen echte zanger dan?
P: Nee, natuurlijk niet.

enola: Ik vind je stijl best passen bij de muziek van Ufomammut, maar we kunnen er niet veel van maken, hƩ?
U: Ja dat klopt. Zo doen we het al van in het begin. Zo moet het ook zijn, de sfeer zou niet hetzelfde zijn als we een Ć©chte leadzanger hadden.
P: Misschien eens een nummertje om te proberen.
U: Ja, maar dan nog. Zelfs Rose Kemp zong niet echt. Misschien proberen we het nog wel eens.
P: Maar niet met Toto Cotugno.

enola: Er gaat bij jullie heel veel aandacht naar andere dingen dan alleen de muziek. De filmprojecties die ook op dvd bij de albums geleverd worden, de erg verzorgde vinyluitgaven, enzovoort. Is dat iets dat integraal deel uitmaakt van Ufomammut als artiesten?
U: We vinden het erg leuk om die dingen te maken, we houden ervan en het is ook echt typisch voor Ufomammut. We willen altijd in alles het beste voor onze band en proberen dat op onze eigen onafhankelijke manier te verwezenlijken.
P: Als ik fan ben van een band, dan houd ik er ook erg van om iets erg speciaal te hebben.

enola: Al die inspanning is dus voor de fans? Dat wordt erg geapprecieerd.
P: In de eerste plaats doen we dat voor onszelf. Weet je, we zijn zelf fans, niet in de letterlijke zin van onszelf natuurlijk. Maar we zijn zo fanatiek bezig met muziek en we hebben zoveel respect voor muziek, en dat moet uit alles blijken. Muziek is onze religie als je wil.
U: En Vita is de paus van Ufomammut.

enola: Van welke bands specifiek zijn jullie dan zoal fans? Welke muzikale helden hebben jullie?
U: Toto Cotugno natuurlijk! The Beatles en Pink Floyd zijn voor ons alle drie van grote waarde. Toen we in Engeland waren tijdens deze tour, luisterden we naar niets anders dan de Beatles. Je moet naar hen luisteren als je daar bent.
P: Naar mijn gevoel luistert iedereen in Engeland naar de Beatles.
U: Ook Black Sabbath, Led Zeppelin en een hele hoop andere dingen vinden we allemaal wel goed. Uiteindelijk maakt het niet zoveel uit, goede muziek is goede muziek.
P: In de nineties was ik helemaal weg van Kyuss, vooral dan hun tweede plaat ‘Blues For the Red Sun’.

enola: Als John Garcia zou bellen en zeggen dat hij een nummertje met jullie wil opnemen, doe je het dan?
U: Hmm, misschien, het zou wel moeilijk zijn. We moeten dan voor hem en zijn stem een geschikt nummer schrijven. Niet vanzelfsprekend voor ons, denk ik. Met Rose samenwerken was erg gemakkelijk omdat we op een zelfde creatief niveau zitten. Ik weet niet of dat met John Garcia ook het geval zou zijn, ook al vind ik Kyuss een goede band en zijn zang geweldig goed. Enfin, het zou wel het proberen waard zijn.

enola: Heb je eigenlijk ooit overwogen om nog extra instrumenten te introduceren in het geluid van Ufomammut? Om het nog psychedelischer te laten klinken of zo.
P: (proestend) een fluit.
U: (nogal denigrerend) Sitar, Fluit, etc… Dat is echte hippiemuziek, man.
P: The Beatles gebruikten wel eens een sitar…

enola: Niks voor jullie dus.
U: Bwoah, als we iemand vinden die met ons kan samenspelen.
P: Het hangt er ook erg van af hoe je de instrumenten gebruikt in de muziek. In onze vorige band gebruikten we ook een sax met allerlei effecten en zo, dat klonk goed. Je moet dan wel iemand vinden die op dezelfde manier denkt.
U: Je moet ook als vrienden met elkaar kunnen opschieten, want anders werkt het ook niet.

enola: Nu snap ik waarom je maar met zijn vieren op tournee gaat.
P: Dat is het, we zijn assholes.
U: Zelf experimenteren en spelen we wel met nieuwe geluiden van allerlei synths. Die gebruiken we dan wel vooral om noise te maken en tapijten te weven met lagen van geluid.
P: Als we met klassieke instrumenten iets gelijkaardigs kunnen doen, zou het wel eens kunnen werken binnen Ufomammut.
U: We hebben een fluit, een groene fluit, daar kunnen we eens iets mee proberen.

enola: Zijn jullie al wel eens gevraagd voor een soundtrack van een film of iets dergelijks? Dat lijkt me op het lijf van Ufomammut geschreven.
U: We zijn daar nog niet voor gevraagd, maar het is inderdaad iets dat we graag eens zouden doen. We zullen gewoon nog een beetje geduld moeten hebben, zeker?

enola: Hoe zit dat met Malleus? Is alles wat jullie maken geƫnt op jullie muziek en die van andere bands, of maken jullie ook kunst die niet aan muziek gerelateerd is?
U: Wat we maken met Malleus vertrekt altijd vanuit de muziek en dan kan het ontwikkelen in alle richtingen. We proberen ons niet te veel te beperken.
P: We hebben ook al boekcovers gemaakt, bijvoorbeeld.
U: Onlangs hebben we in opdracht van een galerij wat op Grand Guignol geĆÆnspireerde werken gemaakt. Het visuele van Malleus is toegankelijker denk ik dan de muziek van Ufomammut.
P: Beelden worden door meer mensen begrepen dan onze heavy en lawaaierige muziek.

enola: Je zegt dat nu wel, maar in mijn ervaring wordt Ufomammut goed gevonden door erg veel mensen die normaal niet naar zulke heavy muziek zouden luisteren. Dat bleek bijvoorbeeld op de festivals die jullie deze zomer in Belgiƫ speelden: het hippiefestival Yellowstock en het hardcorefestival van Ieper.
U: Wij zijn zo aantrekkelijk dat mensen simpelweg niet aan ons kunnen weerstaan.
P: Wij zijn gewoon zulke slechte muzikanten dat de mensen denken dat het zo bedoeld is en ons weer goed gaan vinden. We doen in ieder geval wel ons best voor ieder optreden.
U: Ufomammut heeft ook veel aspecten: het massale geluid, de atmosferische synths, de visuals, de drugs die we in de drankjes van de mensen doen…

enola: Je houdt ook contact met je fans via alle moderne internetkanalen. Myspace, Facebook, Twitter. Is dat belangrijk voor jullie?
U: Hmm… Ik houd eigenlijk niet zo van Facebook en MySpace is saai, maar ja. Met Twitter zijn we op aanraden van de concertprommoter in Bristol begonnen. Dat is wel grappig, ik stuur wat onnozele berichtjes de wereld in en de mensen lezen dat en reageren erop. Dat is wel goed eigenlijk, we voelen ons geen rocksterren en willen zo ook niet gezien worden. Via die kanalen zijn we vlot bereikbaar voor onze fans, en blijven we met onze voeten op de grond. Dat apprecieer ik zelf ook erg in de bands die ik goed vind. Zoals de Eyehategod kerels die we pas tegenkwamen na een optreden.

enola: Bedankt voor jullie tijd. Hebben jullie hier nog iets aan toe te voegen?
P: Altijd de moeilijkste vraag…
U: Heb jij misschien een idee voor een nieuwe gitarist?
P: Ja, we willen de oude vervangen door een aap. Misschien dat die beter is dan de huidige…

enola: …of kan hij op die groene fluit spelen. In ieder geval bedankt voor het interview!

recent

Ā„$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carriĆØre zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp ā€“ de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past StƩphane BrizƩ binnen...

Froukje

24 maart 2024Ancienne Belgique, Brussel

Van een blitzcarriĆØre gesproken: een krappe drie jaar geleden...

verwant

Ufomammut :: Ecate

Poia, Urlo en Vita, zo heten de Italianen van...

16 Years of Orange Factory: Monomyth + Ufomammut + Colour Haze :: 28 september, Het Depot

Elke twee jaar viert de Leuvense concertpromotor Orange Factory...

Ufomammut :: Oro ā€“ Opus Alter

Een half jaar geleden, toen met Primum het eerste...

Ufomammut :: 18 oktober 2012, De Kreun

Mijn bronnen bij NASA vertellen me dat hun Mars-autootje...

Nieuwe Ufomammut op Youtube

De Italiaanse psychedelische doomband Ufomammut plaatste zijn recentste album...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in