Luc De Vos schuimt al jaren schunnige jeugdhuizen af, om tussen goedbedoelde gitaarsolo’s en schamele zangpogingen door nieuw talent te spotten. Uit al het tienergekweel dat hij in die tijd zag passeren, heeft hij nu tien beloftevolle groepen gekozen. Deze zullen op 18 juli het voorprogramma van Gorki verzorgen op Boomtown tijdens de Gentse Feesten. Kortom, de toekomst van de Belgische rockmuziek volgens Luc De Vos.
Van de vele podia tijdens de Gentse Feesten is het Boomtownfestival op de Oude Beestenmarkt ook dit jaar de muzikale sterkhouder. Sean Lennon en Herman Düne stonden eerder deze week al op het podium en Gorki belooft voor hun thuismatch alvast een speciale show. Als voorspel mogen zowaar tien jonge bands aantreden, die volgens Luc De Vos himself op weg zijn naar hun portie welverdiende roem, glorie, seks, drugs en, als dat tegenwoordig toch nog mogelijk is, naar een carrière als rockster.
Wel opvallend aan Vos’ keuze is dat er acht Gentse en slechts twee Antwerpse bands geselecteerd zijn. Hebben Das Pop en Soulwax dan een aardverschuiving veroorzaakt en Oost-Vlaanderen tot muzikaal epicentrum gemaakt? Is Antwerpen met andere woorden niet langer het Mekka van de Belgische rock? Of is de De Vos schuldig aan chauvinisme en is de Gentse scène gewoon één zelfbedruipende straat tussen de Video en de Charlatan? De keuze van Vos hebben we voor u uitgepluisd. Welke artiesten hebben de song, de stem of de gimmick in huis om het dEUS van de 21ste eeuw te worden? En welke beloften heeft De Vos jammerlijk over het hoofd gezien?
Waagstuk?
De boeiendste namen uit de selectie van De Vos zijn eigenlijk niet verrassend te noemen. Zo treedt als opwarmer voor Gorki onder andere The Bony King of Nowhere aan, de nom de plume van Bram Vanparys. Vanparys heeft sinds de overwinning in de Gentse talentenjacht De Beloften, dé kweekvijver voor jong talent, een blitz-carrière gemaakt. Op basis van één demo verdiende Vanparys aandacht van De Morgen en Le Soir en schopte hij het onlangs nog tot voorprogramma van Daniel Johnston op het Dominofestival in de AB.
Nu springt ook Luc De Vos op de kar van de mini-hype rond de jonge songwriter, die aansluiting zoeken met de new folk van Devandra Banhart en M. Ward. De plotse interesse voor The Bony King of Nowhere is terecht. Songs als "Maria" en "Alas my love" tonen een groot songschrijvertalent met een fantastisch mooie stem. Luister naar "Everything I Like" en verwar het jong talent zelf met Thom Yorke.
Ook uitverkoren door De Vos zijn The Germans die wat uit het vizier raakten sinds ze als favorieten in de halve finale van de Rockrally 2006 strandden. Toen leek de groep de schaduw van de Evil Superstars en Millionaire niet van zich af te kunnen schudden en hun e.p. The Next Superstar brak evenmin potten. Ook op internet is het voorlopig wachten op nieuws en updates van hun website en MySpace. Als ze niet langer als Pawlowski-epigonen willen herinnerd worden, zullen The Germans toch moeten bewijzen dat deze stilte tot een nieuwe creatieve impuls heeft geleid. Maar toegegeven: ondertussen blijft "Variation on You" wel lekker rocken. Nu nog werken aan dat eigen smoelwerk.
Qua eigen smoelwerk staat het zelfverzekerde The Porn Bloopers uit Antwerpen, al meerdere lengtes verder. "We got the looks, we got the talks" klinkt het in het beenharde "In Command" dat aan Mclusky herinnert. Ballen hebben ze zeker en door winst in een rockrally van muziekcentrum TRIX konden ze met goed volk als Tim Vanhamel en Pascal Deweze een e.p. opnemen. Afgezien van hun puberale groepsnaam zouden The Porn Bloopers wel eens kunnen waarmaken wat The Germans niet konden.
Laatste opvallende verschijning van de tien ontdekkingen van Vos is I Do I Do. De uitgeweken West-Vlamingen die vanuit Gent opereren, hebben na de opnames van hun eerste cd None Jeff Goddard, bassist van Karate, kunnen strikken om hun band live te versterken. I Do I Do is indierock ten voeten uit, met vreemdsoortige melodieën en akkoorden. Al blijft het geheel berekend en ingehouden klinken, "Goods and Gear" en "Delta Blues" zijn verslavende nummers en I Do I Do is een groep om zeker in de gaten te houden.
De keuze van Vos is allerminst een waagstuk. The Bony King of Nowhere en I Do I Do zijn ook zonder de frontman van Gorki op weg naar hun portie roem en de andere geselecteerden zijn geen frisse vernieuwende acts. Naast de brave poprock van Arquettes, You Raskal You en The Hong Kong Dong staan de oude rotten van Needle and The Pain Reaction, waarmee Luc Waegeman (ex-Sexmachines) Dinosaur Jr. achterna gaat, en Saint-Marteau, het solo-project van Anton Janssens (ex-Noordkaap) dat Franse chanson met rock mixt. Had Vos dan geen spannender keuze kunnen maken misschien?
Smaakpolitie
Toch wel. Voor iedere frisse ongeschoren snaak staat ergens op MySpace wel een opwindend bandje klaar dat aan de zijlijn druk investeert in een eigen sfeer en stijl. Drie hapklare brokken willen we u voorschotelen die door middel van gelobby bij de smaakpolitie, smeergeld aan de nationale pers en toevoeging van enkele overdonderd sexy achtergronddanseressen hun ster weldra zullen zien rijzen. Geef dié groepen een breder publiek, Vos.
Eerste stijldans zwiert voorbij bij Trip Mondaine. Wat begon als een studioproject van Maarten Vandeursen and Lieven Dermul groeide uit tot een liveband van een rusteloze strekking met welgemikte vocals en een verfijnd gevoel voor songopbouw. Het gelaagde "Voice Means Sound" mag gerust naast het pittigste en bitterzoetste werk van Death Cab For Cutie en Pinback staan en ook "Issues" is een verdomd meeslepende track.
Van een vergelijkbaar kaliber is This Is Where My Little Saturn Sleeps. "Disguised in the old" is de origineelste brok postrock sinds lange tijd. Dit bizarre collectief scheurt de grens open tussen grillige harmonieën, duistere neo-psychedelica, intelligente postrock en vleugjes folk. De voorlopige opnames van This Is Where My Little Saturn Sleeps klinken veelbelovend en een verlangende blik gaat alvast uit naar hun debuutplaat gepland voor 2008.
Het internet is vooral een visueel medium en een groep die het grafische talent waarmee ze is behept, slim benut is Headphone. Bekijk op hun website de melancholische clip van "Ghostwriter" gebaad in sobere krijtlijnen en ander krakerig beeldmateriaal. Headphone overstijgt de doorsnee MySpace-band trouwens ook op andere vlakken. "She is Electric" is een fantastisch nummer met hitpotentieel zonder meer en dat Headphone een platencontract heeft binnengerijfd bij Pias lijkt terecht.
Ondanks de veilige selectie is de keuze van Vos een lovenswaardig initiatief. Groepen hoeven zich niet altijd op groezelige beginnerspodia te ontplooien, maar verdienen te gelegener tijd een groot podium met een solide PA en een goedgeorganiseerde stagecrew. Dat de grote haaien de schijnwerpers niet alleen voor zichzelf opeisen, geeft hoop voor de Belgische rockmuziek. Stond het Belgisch voetbal maar zo ver.
