Nauwelijks een jaar geleden was hij nog een goed bewaard geheim onder vrienden en kennissen met de juiste vrienden en kennissen, maar ondertussen staat de jonge Zaventemnaar Wim Maesschalk geregeld in de kijker. Zijn debuut-cd Heart draagt daar in niet onbelangrijke mate toe bij. De sprankelende indietronica bracht Maesschalk eerder al naar de AB en het Klara-festival. En nu is Music In Mind aan de beurt.
Voor de buitenstaander lijkt het allemaal wel heel snel te gaan, maar eigenlijk bestaat Wixel al verschillende jaren. In de zomer van 2002 liet Maesschalk een eerste keer van zich horen, zij het wel nog gewoon onder zijn eigen naam. Waarom besloot hij dan toch voor een pseudoniem te kiezen?
Wixel: "Eigenlijk bracht ik die eerste nummers "anoniem" uit. Mijn e-mailadres stond er wel bij maar ik gaf geen naam op als uitvoerder en verschillende mensen vonden dat vervelend. En omdat ik in die periode wel eens Wixel genoemd werd, is het die naam geworden. Ik speelde toen nog bij A December Lake maar we konden niet zo vaak repeteren, dus schreef ik in mijn vrije tijd wat eigen nummers en bracht ik die ook uit. We hadden eigenlijk allemaal onze eigen projecten naast de groep. En omdat A December Lake ermee ophield, had ik meer vrije tijd en dus nog meer tijd voor Wixel. Toen steeds meer mensen me contacteerden voor nummers, startte het pas echt. Ik heb na A December Lake wel kort met andere mensen samengespeeld maar solo ging me beter af."
enola: Toch speel je nu opnieuw met een groep: Guernica. Zelfs Wixel is een groep geworden, zowel Ulrike Dragon als Nil Ramos (Naifu) spelen nu samen met je, twee collega’s van bij A December Lake bovendien.
Wixel: "Ulrike speelde toen samen met Michael van Guernica en daar zochten ze op een bepaald moment een nieuwe gitarist. En omdat ik zin had om te rocken, ben ik dan met hen beginnen te spelen. De line-up is ondertussen nog een paar maal veranderd, ook omdat Michael heel uitgesproken ideeën heeft, maar zelf vind ik die groepsdynamiek heel fijn. Bij Wixel had ik het na een tiental keer wel gehad om alleen met een laptop en gitaar te spelen. Het werd ook voor mij saai. Als je in een groep speelt, is het niet alleen interessanter om naar te kijken maar is het ook niet zo erg om eens iets fout te spelen. Je kijkt even naar elkaar en lacht eens, terwijl als je alleen bent en je speelt een fout, dan voel je je belachelijk."
enola: Wie maakt dan nu de nummers? Jij alleen?
Wixel: "De laatste tijd steeds minder eigenlijk. We starten bijvoorbeeld uit een loop maar dan kan het nog helemaal veranderen. Het is nogal wazig, soms schrijf ik nummers alleen, dan werk ik eens samen met Ulrike of met ons drieën. Ik speel uit Heart ook maar twee nummers. Ik wil de computer nu ook meer gebruiken als instrument. We hebben een paar jaar geleden wel eens een aantal nummers uit Heart gespeeld maar dan in een volledige andere setting."
"Ik was gevraagd voor Dame Blanche maar omdat er geluidsbeperkingen waren, was ik de enige niet-akoestische groep en daar had ik geen zin in. Dus hebben we met vijf man drie weken gerepeteerd voor die avond en een akoestische set gebracht. De kartonnen doos van de laptop werd gebruikt als drum en de laptop zelf gebruikten we niet. We hebben in die setting nog een paar keer gespeeld maar omdat we zo ver van elkaar woonden, was het gewoon moeilijk om te repeteren. Daarna heb ik nog samen gespeeld met onder andere Thomas (Bartosik, ex-A December Lake) en Javier Tobar (Coldstare); dat was veel meer elektronisch, en met veel gitaren. Ik heb lang geëxperimenteerd en gezocht maar uiteindelijk bleek het samenspelen met Nil en Ulrike me het meeste te liggen."
enola: Vind je het dan zelf niet vreemd dat je bijna geen nummers meer speelt van Heart, terwijl dat toch het album is dat mensen van je kennen? Is het niet net de bedoeling dit te promoten?
Wixel: "Je moet het album wel promoten; maar ik kan toch moeilijk op "play" duwen? Heart heb ik eigenlijk twee jaar geleden gemaakt, toen was die plaat relevant voor me."
enola: Waarom heb je de plaat dan opnieuw uitgebracht?
Wixel: "Ik sta nog altijd achter die nummers en ik was toen zo arrogant om te denken dat ze een plaats op een cd verdienden, dus had ik op mijn website gepost dat ik de cd-r nu opnieuw wou uitbrengen als volwaardige cd en het label Debonair was geïnteresseerd. Als ze me niet gecontacteerd hadden, dan was Heart waarschijnlijk niet meer verschenen. Doordat het zo lang duurde eer de cd uitkwam, raakte ik het een beetje beu om die nummers live te spelen."
enola: En toch trek je er ook mee naar Engeland.
Wixel: "Ik wou dat altijd al eens doen (glimlacht). En doordat ik op de Domino-cd (van de AB-jbo) stond, kreeg ik van drie mensen het aanbod om een show in Engeland te spelen. De cd is daar wel niet te krijgen, het is een beetje stom dat het album alleen in de Benelux te koop is, maar anderzijds kunnen ze Heart ook bestellen via het internet of de nummers downloaden. Als iemand mijn cd in het buitenland zou willen verdelen, dan zou ik geen neen zeggen, maar ik zal zelf niet actief op zoek gaan. Ik zou liever bij een buitenlands label een nieuw album uitbrengen, als dat er ooit van komt natuurlijk."
enola: Type Records (o.a. Khonnor, Svarte Greiner, Midair Condo … – jbo) was nochtans geïnteresseerd in je.
Wixel:"Blijkbaar. Alleen heb ik dat toen niet gemerkt, dat was wel vreemd. Maar eigenlijk gebeurde het voor Type opgestart was. Andreas Tillander, John Xela en Stefan Lewandowksi (Aeioux) waren een aantal jaren geleden in Gent tijdens de Ghent Sessions, een organisatie die "elektronische avonden" organiseert. Die avond was het een "laptopjam" en ik heb toen een nummer gespeeld dat ze wel goed vonden. Ze gaven me hun kaartje zodat ik hen kon contacteren, wat ik natuurlijk niet gedaan heb."
"Tijdens onze tour in Engeland hebben we gelogeerd bij Xela, de labelbaas van Type, en hij herinnerde zich die avond nog. Hij liet me weten dat ze me toen wilden tekenen maar dat ze als label nu al verder staan en dat het album herwerkt zou moeten worden. Khonnor heeft een hele grote invloed op het label nu, en hij zou mijn muziek te veel willen bijsturen. Voor mij mogen er gerust wat foutjes op staan."
enola: Dat is gek, want je zei ooit dat je met Wixel net de perfectie wou nastreven.
Wixel: "Het was nooit mijn bedoeling maar toen Heart verscheen, kreeg ik er echt last van. Ik kon gewoon geen nieuwe nummers maken. Ik wil nummers maken die even goed zijn als de songs die ik zelf graag hoor. Wat ik nu live breng, wil ik niet op een album zetten. Ze zijn goed genoeg om live te spelen maar niet voor een opname. Maar eigenlijk wil ik het me niet meer aantrekken. Misschien moet ik maar een vijfdubbele cd-box uitbrengen met alles wat ik ooit opgenomen heb, zonder enige kwaliteitscontrole. Misschien kan ik het dan loslaten, al zal het wel voor niemand anders interessant zijn."
enola: Je bracht alvast de e.p. Herfst uit. Al mocht ik die van jou niet bespreken, omdat hij niet goed genoeg was?
Wixel: "Dat was om de tour door Engeland te steunen. Nu vind ik Herfst wel goed. Het is meer ik op gitaar, zoals mijn oudere werk. Het was eigenlijk nooit de bedoeling om dat uit te brengen, er staan ook twee outtakes van Heart op. Gek genoeg zijn er redelijk wat mensen die Herfst beter vinden dan Heart, terwijl ik aan die e.p. minder lang gewerkt heb en die ook nooit als een officiële release gezien heb. Alle exemplaren zijn al lang verkocht, dus zag ik ook het nut van een recensie niet."
enola: Je label maakt er dus geen punt van dat je ook zelf nog zaken uitbrengt?
Wixel: "Ik heb contractueel laten vastleggen dat het kan. Ik mag die albums wel maar op vijftig exemplaren uitbrengen terwijl ik liever honderd had gehad. Een honderdtal zou ik wel kwijt raken terwijl ik nu mensen moet teleurstellen omdat ik niet genoeg exemplaren heb."
enola: Wat wil je met Wixel bereiken, behalve de perfectie?
Wixel: "Ik wil goed zijn, en origineel. Iemand die me vergelijkt met The Album Leaf heeft gewoon ongelijk. Dat ze me in een bepaald vakje als postrock of indietronica plaatsen stoort me niet zo, daar dienen vakjes voor. Zolang ze me maar geen afkooksel van deze of gene noemen; Heart is al langer uit dan sommige mensen denken. Maar uiteindelijk is dat ook allemaal niet zo erg, ik zal er niet van wakker liggen of er om huilen."
enola: Ik hoorde dat je harde schijf is gecrasht en alle nummers kwijt bent. Dat is voor jou zeker een kleine ramp?
Wixel: "Het vervelende is dat je rocknummers bijvoorbeeld wel opnieuw kan spelen, maar dat zoiets dus niet geldt voor klanken die je gemaakt hebt. Bij Wixel is de opgenomen versie het nummer waaruit we vertrekken voor een liveversie, terwijl het normaal net andersom is en de opname een weergave van een song is. Gelukkig heb ik een back-up gevonden van een optreden in oktober waar de vier nummers opstaan die ik nog speel, waaronder twee nieuwe. Het zal nog zwaar worden voor de optredens, maar het dwingt me wel om creatiever te zijn. Anders word ik toch niet gestimuleerd om iets nieuws te maken.
enola: Op Kasper Hauser Records breng je een split-e.p. uit met jezelf. De ene kant als Wixel en de andere als Bloedrood. Wat mogen we van Bloedrood verwachten?
Wixel: "Lo-fi folk met een valse stem. Ik hoor graag singer-songwriters, en elke keer dat ik een groep bezig zie, of dat nu postrock, electro of een dude met een gitaar is, dan wil ik dat ook spelen. Normaal zal er een album van Bloedrood verschijnen in oktober 2007."
enola: En opeens zing je ook.
Wixel: "Bij A December Lake zongen we niet omdat we niet konden zingen. Bij Wixel heb ik het opnieuw geprobeerd maar dat trok op niets, die muziek is zo mooi en clean en afgelijnd. Bloedrood rammelt meer en dan maakt het niet zoveel uit. Het is ook fijn om eens iets te vertellen in teksten, en niet alles in een titel te moeten gieten."
enola: Hebben dan alle titels een specifieke betekenis voor je?
Wixel: "Nee, soms is een liedje gewoon een liedje."
