Met een bang hartje zakken we af naar de Botanique. De Pretty Girls Make Graves zijn nog eens in het land en na het tegenvallende Elan Vital vrezen we opnieuw een blauwtje te lopen. Een uur onversneden rock-’n-roll bewijst echter dat het vijftal nog steeds het rocken niet verleerd is. Meer zelfs: de nieuwe nummers klinken plots een pak beter.
De Pretty Girls beginnen stilaan vaste klanten te worden in het Belgische rockcircuit. Hun passage op Pukkelpop 2003 in de Chateau (RIP) staat voorgoed in ons geheugen gegrift. In 2004 stonden ze ook al eens in de Botanique. Toen eindigde de show met een sisser door een grieperige frontvrouw Andrea Zollo. "Today will be very different", verzekert ze ons aan het begin van de set. Dat belooft.
Tijdens de eerste nummers is het nochtans zoeken naar het juiste geluid. De gitaren staan veel te luid en de zang klinkt opmerkelijk stil. Na twee nummers is dat euvel opgelost en is het aan "This Is Our Emergency" om voor de eerste keer te schitteren. Het is een plezier om te zien dat de Pretty Girls nog steeds stevig weten te rocken. Hun karakteristieke geluid blijft behouden ondanks het vertrek van Nathan Telen, een van de twee gitaristen. Die andere, Jay Clark, vangt zijn verlies prima op en maakt zelfs indruk.
De groep verdeelt de setlist mooi onder hun drie langspelers. Ook al worden de drie songs uit hun debuut Good Health het meest enthousiast onthaald, komen ook de nieuwere nummers live verrassend sterk uit de verf. De punch die op de plaat ontbreekt, wordt live wel toegevoegd waardoor de typische Pretty Girls Make Graves-cocktail van rock-’n-roll en emo opnieuw komt bovendrijven. "Selling The Wind", waarop nieuwe toetseniste Leona Marrs een accordeon ter hand neemt, ontpopt zich tot één van de hoogtepunten. Ook onze favorieten "All Medicated Geniuses" en "Speakers Push The Air", gitaargeweld dat zijn succes al bewezen blijft, blijken ook nu weer schot in de roos.
{image}Een gezellig volgelopen Rotonde, op de vlucht voor het WK voetbal, blijft opvallend kalm bij de storm die op het podium bij vlagen de kop op steekt. Bij Pretty Girls Make Graves horen af en toe vuisten de lucht in te vliegen, of toch op z’n minst enige beweging in de onderste ledematen. Op een schamele poging tot ritmisch handgeklap en een schuchtere heckler na, is de sfeer vrij bedroevend. Dankbaar applaus na de nummers à volonté, maar we houden ook wel van totale overgave als teken van appreciatie.
Gelukkig liet het vijftal uit Seattle dat niet aan het hart komen. Duidelijk opgetogen dat ze nog eens in "one of the coolest venues in the world" mochten spelen, gaven ze er een stevige lap op en bewezen ze niets aan vuurkracht ingeboet te hebben, iets waar we na Elan Vital om vreesden. "Een kleine stap terug", schreven we toen nog streng. Met deze uitstekende live show maken ze die misstap meer dan goed.
