Metal Molly :: ”Nu gaan we het van de zonnige kant bekijken”

Het nieuws kwam als een donderslag bij heldere hemel, maar werd op passend harmonieus meerstemmig gejuich onthaald: deze zomer doet Metal Molly een korte reünietournee. “We hadden er gewoon wat tijd voor”, verklaren de heren laconiek. Het is de zoveelste verrassende aflevering in een verhaal dat nooit liep zoals het had gemoeten.

Als jonge honden veroverden ze in 1995 stormenderhand Vlaanderen. De zware groovende bas van “Orange” maakte jeugdhonken en Afrekeningsfuiven onveilig en als een komeet schoot Metal Molly naar de top. Maar toen liep het mis: uitgeput gooide de groep al na een jaar de handdoek in de ring. Tot de zin er in 2000 opnieuw kwam: een nieuwe plaat werd opgenomen, een radiohit volgde. Maar nog voor een glorieuze tweede passage op Werchter zat de groep opnieuw zonder platenfirma. Ontgoocheld werd de handdoek opnieuw in de ring gegooid.

Pascal Deweze en Allan Muller gingen elk hun weg met Sukilove en Satellite City, het verhaal leek nu wel voorbij. Tot het persbericht kwam dat een cluboptreden in het Leuvense Depot half mei het begin zal vormen van een heuse zomertournee die op 19 augustus eindigt. “We hebben al een datum waarop we de derde keer gaan splitten, nu nog een reden”, zo begint het interview waarin we peilen naar het verhaal van de heren, in hun eigen woorden.

enola: Waarom komt er net nu een reünie?
Deweze: “Om onze dure badmintonverslaving te betalen.” (lacht)
Muller: “Vorig jaar speelden we per toeval nog eens samen op een klein festival bij Herentals. Gino (Geudens, drummer) organiseert dat en heel spontaan — op de instrumenten van Betty Serveert — speelden we nog eens wat Metal Molly-songs. Het was een beetje een magisch moment hé? (instemmend geknik van de anderen, mvs)”
“We zijn snel in de auto de akkoorden van “Orange” gaan uitzoeken, want die waren we vergeten. En zo is het gegroeid. Het is typisch Metal Mollygewijs chaotisch verlopen. ’t Was niet van: ‘Akkoord, volgend jaar vanaf mei is er tijd’, maar van ‘Shit, die reünietournee, wanneer gaan we die nu doen?’ En dan zijn we ook nog veel te laat in gang geschoten. Maar er was gewoon geen reden om het niet te doen. En natuurlijk was het miljoen dat we er aan gaan overhouden, de grootste motivatie.”
Deweze: “Jij weet iets dat ik niet weet dan?” (hilariteit)
“Eigenlijk waren er vorig jaar al subtiele pogingen geweest toen Allan werd gevraagd om Gino en mij eens mee te brengen voor een festivaloptreden. We wilden er eentje doen, semi-akoestisch, maar dat liep in de soep. Het implodeerde door de aandacht die het meteen kreeg: andere festivals vroegen ons meteen ook. We besloten toen om het een jaar uit te stellen zodat we het wat meer georganiseerd konden aanpakken.”

enola: Het was wel groot nieuws. In al die jaren is Metal Molly duidelijk een naam gebleven. Enig idee waar dat aan ligt?
Deweze: “We zijn een mythe. Een legende. Geen idee hoe dat komt. We waren gewoon geniaal zeker?”
Muller: “Eigenlijk zijn we nooit geëvenaard. Hé, je moet daar wel ‘(ironie)’ achter zetten hé. Of ‘(lacht)’. Het grappige is dat veel mensen die nu naar Studio Brussel luisteren nog maar net de luiers ontgroeid waren toen wij op ons hoogtepunt waren. Voor hen zijn we een bende oude zakken, terwijl we eigenlijk nog maar prille dertigers zijn. We waren toen gewoon nog heel jong.”

enola: Volgens eerdere verklaringen is het vooral de bedoeling “de rauwe energie van de eerste plaat live te regenereren.”. Achteraf gezien zijn jullie niet meer zo tevreden over The Golden Country?
Muller: “Voor mij is de Metal Molly van Surgery For Zebra de quintessential. The Golden Country is al veel meer Sukilove en Satellite City.”
Deweze: “Toch in sommige nummers.”
Muller: “Vooral in de geest.”
Deweze: “Dat klopt wel. We waren toen 26 en veel meer dan bij het debuut ontdekten we elk ons eigen karakter en smaak. Als je twintig bent en je hebt nog niets bereikt, dan werk je met al je krachten naar een bepaald punt. Eenmaal je met je eerste plaat Werchter hebt gedaan, wil je een eigen stijl gaan ontwikkelen. En dat is te horen aan The Golden Country. Toen we de eerste nummers voor die plaat hadden geschreven, stelden we vast dat ze alle richtingen op gingen. Na de initiële paniek besloten we het zo te houden en op een volgende plaat in een bepaalde richting te focussen. The Golden Country hadden we nodig als opstapje naar een nieuwe richting. Maar dan blijkt dat het hoekige geluid van het begin ons toch veel meer aansprak, omdat dat veel spontaner kwam.”

enola: Over die eerste split in 1996 wordt wel eens toegegeven dat er egoproblemen aan de basis lagen. Twee jonge ambitieuze songschrijvers in één groep bleek niet houdbaar?
Deweze: “Dat was een van de redenen. Problemen met de platenfirma, met de mensen rondom… als je dat soort dingen vertelt, wordt dat niet geregistreerd. Het is niet interessant om te schrijven dat bij wijze van spreken de percentages van de platenfirma niet meer ok waren. Het is de mythe van de muzikale meningsverschillen waar iedereen zo graag in gelooft, dat we elkaar verrot zouden hebben geslagen. Dat is overigens nooit gebeurd: hij kon me nooit inhalen.”
Muller: “Het is zo opgeblazen. Het feit dat je daar met twee songschrijvers zit die allebei een ei kwijt willen, deed er geen goed aan, maar zeggen dat er egoproblemen waren is nogal simplistisch.”
Deweze: “De voornaamste reden was algemene metaalmoeheid in de letterlijke en woordspelige zin. Er waren verschillende factoren: het was een berg die op ons afkwam en die we niet konden overzien. We waren begonnen als een groepje uit Tremelo met maar een paar doelen voor ogen: we wilden buiten Leuven spelen, een plaatje opnemen en ik denk dat we in de Rockrally op zijn minst de halve finale wilden halen. We zijn die doelen op twee jaar tijd gigantisch voorbijgeschoten en plots zaten we backstage in het buitenland en kwam de vraag ‘What the fuck doen wij hier?’ opdoemen en liep het fout. We konden nog samenwerken, maar de één wilde al meer de ene richting uit dan de ander. Er was echter zoveel druk van platenfirma en management dat het gewoon even ontploft is.”

enola: Ook The Posies, jullie grote helden en eveneens een groep met twee songschrijvers, ging eind de jaren negentig uiteen. Over hun hereniging vorige zomer zei Ken Stringfellow toen: ‘Een groep is ook zo’n intense omgeving om als jonge twintiger in mee te draaien, en je relaties zijn vaak complex. Zie het als met je exen van in die tijd: het komt nooit meer goed tussen jullie, omdat het allemaal zo pijnlijk was en je er niet mee om kan. Als het dan lukt om na een breuk terug bijeen te komen, dan is dat iets unieks.” Herkenbaar?
Deweze: “Ik kan hem absoluut gelijk geven. Een van de grote moeilijkheden van de relatie die wij in Metal Molly willen hebben is dat wij jeugdvrienden zijn van toen we 15-16 jaar waren, en in het begin ga je soms hard met elkaar om. Ik moet hem gelijk geven, maar ik denk dat dat nu wel gelukt is. Iedereen weet dat we niet moeten herbeginnen over oude ballast. En dat lukt goed: het gevoel is dat we Metal Molly van de zonnige kant gaan bekijken. Daarom dat we nu niet meteen ook een plaat willen maken, dat zorgt voor te veel druk.”
Muller: “Nu voel ik wel wat Stringfellow bedoelt, maar ten tijde van The Golden Country zaten we nog niet op dat punt.”
Deweze: “Toen was het opnieuw als voorheen: druk, grote verwachtingen.”
Muller: “Een dik platencontract… Nu voel ik die ongedwongenheid wel. Het is lachen, gieren, brullen. Van bij het eerste moment was dat er terug.”

enola: Allan zei ooit dat hij Metal Molly associeert met “illusies die keer op keer aan diggelen gingen”. Het was een verhaal dat maar niet wilde lukken?
Deweze: “Een erg dramatische uitspraak, maar hij heeft gelijk. Tegelijk denk ik ook dat elke groep die ontgoochelingen heeft moeten slikken. Een groep is blijkbaar zo’n fragiel iets dat maar een beperkte optimale levensduur heeft. Daarna wordt het werken om de boel bijeen te houden. Als je ziet wat voor struggle het is geweest dEUS bijeen te houden… Het feit dat wij met twee songschrijvers zaten, maakte het gewoon gemakkelijker om te splitten.”
Muller: “Ik geloof nooit dat ik dat in die woorden heb gezegd, maar dat een journalist dat geconcludeerd heeft. (toch, in een interview met Het Nieuwsblad uit 2004, mvs) Ergens klopt het wel: er waren hoge verwachtingen die je maar voor een deel onder controle hebt. Ik associeer Metal Molly dan ook meer met een rodeopaard waar je niet van probeert te vallen.”
“We leefden in een flip hé: je doet rammelend mee aan de rockrally, en plots sta je op Werchter. En je beseft niet dat het niet evident is. Omdat je niets anders hebt gekend. En dan blijkt achteraf dat wij heel veel sjans hebben gehad, maar dat je er normaal gezien wel voor moet knokken.”
Deweze: “Eigenlijk hadden wij het toen nog gemakkelijk. Ik kan heel eerlijk zeggen dat het voor Metal Molly nu veel moeilijker zou zijn, gewoon omdat er nu heel veel goede Belgische groepen zijn. Maar die tweede split had heel duidelijke redenen: platenfirmaproblemen. En dat was zo ontmoedigend, dat ik snap wat Allan bedoelde. Het is bitter geformuleerd maar het is niet onwaar. Aan The Golden Country hadden we erg lang gewerkt terwijl iedereen zijn persoonlijke problemen had. Toch vochten we voor die plaat en ze werd goed. En toen viel het na een paar maanden al dood. Terwijl de single een radiohit was en de plaat goed aan het verkopen was, was het allemaal zo weer voorbij.”
“Het kwam er op neer dat onze platenfirma werd overgenomen door Sony, maar dat zij ons niet bij het pakket wilden. (ironisch) Wij hadden een goeie persoonlijke relatie met de baas van Sony en toen hij de kans kreeg ons een pleziertje te doen, heeft hij dat niet nagelaten. Nog voor de tweede single waren we gedropt. Konden we weer opnieuw beginnen. En daar had niemand de energie voor. Kwam daar nog eens bij dat onze manager een rechtszaak tegen ons begon, die trouwens nog altijd loopt.”

enola: Opnieuw Ken Stringfellow: “Als John en ik spelen, is er een soort magie, een harmonie in onze muzikale geesten. Het was pijnlijker toen we niet meer samenspeelden, dan toen we nog ruzie hadden en toch samen muziek maakten.” Ook herkenbaar?
Muller: “Neen. Ik mis Pascal niet in mijn eigen werk, maar in omgekeerde zin geldt wel dat ik, als we met Metal Molly repeteren, harmonieën en een energie hoor die ik niet ervaar in mijn eigen werk. Het één is niet beter of slechter, het is anders.”
Deweze: “De chemie die we met ons drieën hebben is uniek. Niemand van ons zou met andere mensen Metal Molly-achtige dingen kunnen maken. We zijn zonder al te veel kunstgrepen ooit bij die bepaalde klank beland; dat is op zich wel een soort chemie geloof ik, maar het inschatten van de waarde daarvan laat ik aan anderen over.”

enola: Krijg je op een repetitie geen zin om nieuwe songs te schrijven?
Deweze: “Gisteren nog waren we met nieuwe dingen bezig. Af en toe komt er iets uit waar we dan even op verderjammen, maar echt schrijven is het niet. We zien wel waar het allemaal toe leidt. Eerst moet mijn nieuw Sukilove-ei eruit en ook Allan is iets nieuws aan het voorbereiden. De behoefte om alles uit Metal Molly te halen is er dus iets minder. Er zijn kleine eitjes, maar hoe groot die gaan worden, weet ik nog niet.”
Muller: “Het kan alle kanten op. Als we nog een plaat opnemen, dan moet dat op een ongedwongen manier zijn, puur vanuit het plezier samen muziek te maken en niet meer vanuit een moeten. Het kan dat we opnieuw een moment vinden als nu, dat we alledrie zes maand niets te doen hebben. Dan zien we wel.”

enola: Tot slot: wat verwachten jullie van de reünietournee?
Deweze: “We gaan gewoon proberen een paar goeie concerten te geven.”
Muller: “Wat er zo fijn aan is om samen te spelen is die ongedwongenheid. Het opzet is niet meer dan de oude nummers te spelen en ons te amuseren. Zonder meer. Ik verwacht dus vooral veel fun. We gaan misschien wel wat ideeën uitwerken voor nummers die nooit zijn uitgekomen, en die dan ook spelen.”
Deweze: “Die gaan we uitbrengen als bonustracks bij de nieuwe van Guns ’n Roses.”
Muller:“Bijvoorbeeld.”

Metal Molly begint zijn reünietournee op 16 mei in Het Depot in Leuven.

http://www.metalmolly.be
http://www.metalmolly.be
Beeld:
Madelien Waegemans

recent

Ilja Leonard Pfeijffer :: Alkibiades

Bekroond, gelauwerd, alom gelezen en geprezen: zonder overdrijven mogen...

¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...

verwant

Pascal Deweze :: ”Lap, wéér geen hits”

Metal Molly. Mitsoobishy Jacson. Broken Glass Heroes. Geen muzikale...

Gruppo Di Pawlowski + The Ex :: 4 maart 2015, De Roma

De tijden veranderen. De Roma, een grote, oude cinema...

PUKKELPOP: Black Cassette ::”Ik voel mij geen Belg of Nederlander, ik voel mij muzikant”

Noem Sjoerd Bruil niet zomaar een knecht van Mauro...

Stanton :: Stanton

Vlaamse Americana. Echt kloppen doet die term misschien nog...

Nieuwe clip voor Sukilove

Na "Somehow Someday" pakt Sukilove uit met een nieuwe...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in