- Ryan Adams and The Cardinals :: Jacksonville City Nights De eerste prijs gaat deze keer naar de bedrijvigste artiest van 2005. Drie platen heeft hij de voorbije twaalf maanden uitgebracht. Omdat Jacksonville City Nights nog nét een stukje beter is dan Cold Roses en we 29 vooralsnog niet in ons bezit hebben, is dit onze plaat van het jaar.
- Emiliana Torrini :: Fisherman’s Woman Elk jaar is er wel ergens een schattig meisje dat zich in ons eindejaarslijstje weet op te werken. Dit jaar gaat Emiliana Torrini met die eer lopen. De IJslands-Italiaanse was onze grote ontdekking van 2005 en heeft dan ook met glans het zilver binnengehaald.
- Neil Young :: Prairie Wind Opa Young heeft het leeuwendeel van de jonkies nog eens moeiteloos achter zich gelaten. Prairie Wind vindt aansluiting bij het beste werk van de oude rocker, wat altijd voldoende is voor een plaatsje op ons ereschavot.
- Arcade Fire :: Funeral Een van de buitenbeentjes in ons lijstje. In februari door onze hoofdredacteur al ‘een plaat van het jaar’ genoemd en standgehouden tot nu. Funeral betekent vijftig minuten georganiseerde chaos en geen minuut daarvan verveelt.
- Bright Eyes :: I’m Wide Awake It’s Morning Conor Oberst werd in de Britse pers tot de zoveelse nieuwe Dylan bestempeld. Nonsens natuurlijk, maar talent heeft hij wel bij de vleet. Wij houden het meest van de ingetogen Bright Eyes en die komt op deze plaat ruimschoots aan bod.
- The White Stripes :: Get Behind Me Satan De meest bluesy plaat tot nu toe van Detroit’s finest. Deze heeft minder ophef veroorzaakt dan Elephant, maar is qua songs misschien nog een stuk sterker.
- Sufjan Stevens :: Illinois Sufjan Stevens is een van de beste verhalenvertellers van de nieuwe generatie singer-songwriters. Alleen al daarvoor verdient hij een plaatsje in onze top tien. Dat hij bovendien ook muzikaal sterk in zijn schoenen staat, is daarbij mooi meegenomen.
- Ben Weaver :: Blueslivinghollerin’ Deze plaat is een voorlopige retrospectieve van de man die eruitziet als de clochard voor Delhaize, maar klinkt als Tom Waits. ‘Onmisbaar’ en ‘essentieel’ zijn de woorden die we gebruikten in de recensie en daar blijven we bij.
- Bruce Springsteen:: Devils & Dust Een akoestische Springsteen is altijd weer een belevenis. Niet zijn beste plaat, maar in elk geval een van zijn betere. En bij Springsteen betekent dat wat.
- Starsailor :: On The Outside Starsailor is volwassen geworden. Veel beter dan dit kan Britpop niet klinken. Dat niet constant het hoge niveau wordt aangehouden, heeft de band hier een aantal plaatsjes gekost, maar een tiende plaats is nog ruimschoots verdiend.
Omdat een aantal erg sterke platen anders uit de boot zouden vallen, willen we u ook onze nummers tien tot vijftien niet onthouden ::
11. Death Cab For Cutie :: Plans 12. Oasis :: Don’t Believe The Truth13. Nada Surf :: The Weight Is A Gift 14. Richmond Fontaine :: The Fitzgerald 15. Absynthe Minded :: New Day
Om helemaal volledig te zijn ten slotte, geven we ook nog eervolle vermeldingen mee voor Ben Folds, Goldrush, Cream & Spices, Saint Thomas en QOTSA, denken we even terug aan het briljante concert van Dylan in Vorst (om nog te zwijgen van Scorsese’s documentaire No Direction Home en de bijhorende cd) en is er nog een thumbs up voor Pete Doherty, die alweer een jaar heeft overleefd.
