The is het modewoord bij uitstek geworden voor elke beginnende groep. Ooit nog geparodieerd door de Canadese pretpunkers Sum 41 is de dwang van het lidwoord realiteit geworden. Denken we maar aan The White Stripes, The Strokes of … The Star Spangles.
The Star Spangles komen —hoe kan het anders?— uit New York, the city so nice they named it twice. En wie aan New York denkt, denkt aan The Strokes. Tel de volgende zaken bij elkaar op: een succesvolle band uit New York, een groepsnaam die begint met The en een specifieke stijl die teruggrijpt naar onder andere The Velvet Underground en wat krijg je binnen de kortste keren? Inderdaad: een hele resem tweede- en derderangsbandjes die meesurfen op de populariteitsgolf, tot het geheel als een mislukte soufflé in elkaar stort, natuurlijk.
Na een eerste blik op het hoesje van The Star Spanglers was onze reflex het album met een klassieke "toedeledoki" verticaal te klasseren onder oninteressante The-klonen. The Star Spangles ogen als de kleine neefjes van The Rolling Stones en klinken bijwijlen zelfs als een verlopen bastaardzoon van deze zelfde oude rockers. We geven het grif toe: we hebben ons vergist. The Star Spanglers klinken als een fijn afgestelde klok made in Switzerland.
De groep is vintage New Yorkse garage rock, laat daar geen twijfel over bestaan. Ze klinken in de eerste plaats als The Strokes. Misschien iets smeriger en vunziger maar in se niet verschillend. Maar toch.Terwijl The Strokes ons op enkele leuke singles na niet wisten te bekoren, lijkt The Star Spangles uit meerdere vaatjes te tappen. Opener "I Live For Speed" klinkt als The Rolling Stones meets The Strokes, terwijl "Science Fiction/Science Fact" een allercharmantst achtergrondkoortje heeft dat het nummer net dat ietsje meer geeft. In "Stay Away From Me" horen we dan weer knipogen naar de beruchte punkrockers The Ramones met de aparte tempowisseling in het refrein.
Bazooka!!! is het typische product van een New Yorkse garage band te noemen en dat hoor je in de meeste nummers maar al te duidelijk. Ze durven af en toe buiten de lijntjes te kleuren en andere invloeden door te laten schemeren — we dachten zelfs enkele flarden Joy Division — op te vangen maar in zijn geheel blijft het te sterk aan één stijl hangen om vernieuwend te zijn. De nummers liggen vlot in het hoor en klokken steevast af rond de drie minuten. Het hele album duurt een dik half uurtje, net lang genoeg om de luisteraar zijn aandacht te trekken zonder te vervelen dus.
The Star Spangles is niet de meest originele groep die we de laatste jaren gehoord hebben, maar binnen het beruchte ’The’-genre weten ze verfrissend genoeg uit de hoek te komen om aan de top van het peloton te mogen staan. The Star Spangles is geen The Strokes-kloon te noemen. We kunnen het de jongens niet verwijten nu pas te debuteren. Bazooka!!! is een fijn plaatje dat terugblikt op een woelige periode binnen de New Yorkse muziekscène. Grote potten breken ze niet, maar ze weten wel te charmeren. Geef die jongens de kans om te groeien en hun eigen stijl verder uit te diepen.
