Miguelanxo Prado sluit het tweeluik Makkelijke Prooien meesterlijk af met Gieren. Sociale bewogenheid en een meeslepende intrige combineerden nooit eerder vlekkelozer. De Spaanse stripmeester staat nog altijd op een erg hoog niveau.
Na een eerste, positief ontvangen deel, liet Miguelanxo Prado in 2024 zijn inspecteursduo Tabares en Sotillo terugkeren voor een nieuwe, alweer sociaal sterk geëngageerde zaak. De Spaanse stripmaker blijft, ondanks een sporadische productie doorheen de afgelopen decennia, één van de grote namen van het Europese stripverhaal. Bovendien waagde hij zich met Makkelijke Prooien aan een voor hem ongewoon genre. Hij vermengt thrillerelementen, maatschappelijk engagement en menselijke humor in één verhaal. Eén blik op Prado’s oeuvre maakt meteen duidelijk dat hij niet voor één gat te vangen is.
Na enkele albums breekt Prado aan het einde van de jaren ’80 door met zijn absurde drieluik De Kronieken van de Onlogica. Daarin zet hij op een scherpe manier de moderne mens te kijk en hanteert daarvoor een op dat moment vernieuwende vorm van humor die nadien steeds meer ingeburgerd raakte, ook op televisie en in films. Prado was één van de eerste Spaanse stripmakers die mee kon surfen op de Europese golf van stripmakers voor een volwassen publiek. Nadien veranderde hij het geweer van schouder met Krijtlijn, een gevoelige graphic novel. Zo bleef Prado doorheen de jaren spaarzaam nieuwe en vaak weer aparte verhalen uitbrengen.
Makkelijke Prooien lijkt hem nu weer wat sterker in de spotlight te zetten van het internationale stripgebeuren. Uitgeverij Lauwert begreep dat goed en pikte het tweeluik op. Eerder dit jaar verscheen al het eerste deel Hyena’s en nu rondt de uitgeverij de vertaling snel af met Gieren. Opnieuw zijn de inspecteurs Tabares en Sotillo de hoofdfiguren en hun onwennige gekibbel die een dieper respect en vriendschap verbergt, blijft een typerend element. Naast de intrige van hun onderzoek is hun onderlinge verstandhouding bijna even boeiend om te volgen.
In Gieren moet het duo de dood van een tienermeisje onderzoeken. Er blijken naaktfoto’s van haar online gecirculeerd te hebben, terwijl ze zelf aangaf nooit geposeerd te hebben. De piste van zelfmoord wordt wat snel opgevoerd door hun oversten en politici, maar Tabares en Sotillo komen er door intensiever speurwerk achter dat misbruik voor kinderporno realistischer lijkt. Achter de misdaad blijkt een donker, smerig netwerk te zitten dat de inspecteurs beetje bij beetje ontrafelen. Meer dan op de actie van politiediensten, ligt de focus op dialogen tussen de inspecteurs en met de betrokkenen bij de misdaad. Hierin toont Prado zijn meesterschap nog veel sterker dan in het eerste album Hyena’s.
Na twee delen zijn de verhalen rond de inspecteurs volgens Prado zelf ten einde. Het einde van Gieren maakt in die zin de cirkel rond die in het eerste deel begonnen werd. Het tweeluik is een absolute masterclass in stripmaken. Zowel qua tekeningen als scenario zit het evenwicht goed en toont Prado zich een begeesterd en geëngageerd observator. De beide albums blijven bovendien bijzonder toegankelijk voor een breed publiek. Makkelijke Prooien is een tweeluik dat we iedereen zonder voorbehoud kunnen aanraden en met Hyena’s is het afsluitende deel het sterkste van de twee delen.
