En net toen je ’t niet meer verwachtte, stonden ze daar te gloriëren. Eerst in een rij uitverkochte AB’s, uiteindelijk zelfs op het podium van Werchter. Er is geen ontkennen meer aan: XINK is terug, en dat nu zelfs met een nieuwe plaat, Dag nul genaamd. ‘Het voelt dan ook een beetje als een nieuw begin’, zegt zanger-gitarist Jonas Meukens.
enola: Had je zelf ooit van een tweede leven voor XINK durven dromen?
Meukens: “Oh neen, helemaal niet. Toen twee jaar terug de reünie voor het eerst ter sprake kwam, viel ik ook helemaal in de lucht. Dat er vervolgens ook een nieuw album kwam, stond al helemaal niet op de planning. De reünie viel echter zo goed mee, was zo plezant, dat we wel heel benieuwd werden waar het nog heen kon gaan. Of we van X!NK een XINK anno 2025 konden maken.”
enola: Ik was zelf wat vergeten hoé piepjong jullie destijds waren.
Meukens: “Ik was met mijn dertien de oudste, de rest was nog jonger. Ik weet nog hoe we voor Eurosong For Kids naar Kopenhagen mochten: een week geen school, dat was eigenlijk al de hoofdprijs voor ons. We mochten gewoon plezier maken in een ander land, in een hotel. We vonden dat geweldig.”
enola: Toch stopte het verhaal na twee platen. Waarom ging het niet verder? Was het onmogelijk het verhaal volwassen te laten worden?
Meukens: “Eigenlijk is dat einde nooit uitgesproken. Niemand heeft ooit beslist dat we zouden stoppen, maar ergens in volle voorbereiding van het derde album – zo rond 2008 – ging het zonder veel opzienbaren niet meer verder. We hebben nog één try-out gespeeld in een lokaal jeugdhuis, en dat was het. Daarna hebben we niet meer gerepeteerd.”
“We hadden ondertussen elk ook andere bandjes; onze muzikale interesses begonnen uiteen te lopen. Dat hoorde je ook aan de demo’s van die derde plaat. We waren veel hardere en alternatievere dingen aan het ontdekken, en dat was eraan te merken. Tja, je bent jong en je wil wat proberen, hé.”
enola: Voor Dag nul werkten jullie samen met Johannes Genard van School Is Cool en de Nederlandse producer Blanks. Was vier songschrijvers in de band niet voldoende?
Meukens: “Het was voor het eerst dat we met anderen schreven. We wilden onszelf daarmee uitdagen, denk ik. Eens uit onze comfortzone komen, en ideeën opsteken van anderen. Dat is in beide gevallen heel goed gelukt. Met Johannes heb ik samengespeeld in het bandje dat hij voor School Is Cool had, en Niels drumt ondertussen bij School Is Cool. Hij was dus geen onbekende; het voelde alsof we gewoon onder vrienden aan het schrijven waren.”
“Blanks hebben we leren kennen bij een schrijfsessie. Dat viel erg mee, en dus hebben we hem gevraagd de hele plaat te producen.”
enola: Wat bracht hij naar de opnamen?
Meukens: “De grote reden waarom we voor Simon zijn gegaan, is dat hij uit een heel andere scene komt. Hij is een regelrechte popproducer, en daar hebben wij weinig kaas van gegeten. We zijn eerder alternatieve geesten, dat zie je ook aan de projecten die we in de XINK-pauze hebben gedaan. Omdat we zelf allemaal onze eigen ideeën hadden, konden we bij de opnames wel een soort scheidsrechter gebruiken. Het is dan handig om iemand extern de touwtjes in handen te geven en te laten beslissen wat het wordt. Of om te bewaken dat het niet te ver van zichzelf gaat. Het was heel leerrijk om met hem te werken, ook omdat hij heel snel keuzes maakte en altijd in functie van de song probeerde te denken. Het moest pop blijven.”
enola: Maar als jullie allemaal alternatiever zijn geworden, waarom mocht XINK dan niet mee evolueren?
Meukens: “Dat is de keuze die we gemaakt hebben. Het is niet dat dat echt niet mocht – voor ons kan alles – maar het moet vooral een Nederlandstalige rockband blijven. Als we sleutelwoorden zochten, dan waren dat: meezingbaar, catchy, maar dan nog gaat het alle kanten uit, hé. En alternatievere eieren kunnen we wel kwijt bij onze andere projecten. Al sluit ik niets uit voor de toekomst van XINK; alles kan wat mij betreft, zolang het maar mainstream rock blijft.”
“Dus neen, we gaan niet echt in tegen onze smaak. Alles wat op deze plaat staat, komt rechtstreeks uit onze pen, en hadden we anders ook gemaakt. Ook in mijn andere bands ben ik overigens veel meer poppy dan de rest. Het was net leuk om dat gemeenschappelijke terug te vinden.”
enola: Waarom heet het nieuwe album Dag nul? Het voelde ook een beetje als een nieuwe eerste plaat schrijven, zei je al.
Meukens: “Dat was het absoluut. En Dag nul was eerst en vooral een song die het niet gehaald heeft, maar uiteindelijk bleef de titel wel hangen. Die vatte het voor ons allemaal een beetje samen. Je kunt het interpreteren als een nieuwe start, maar voor mij slaat het net zo goed op de essentie van veel van de teksten, waarin het draait om escapisme: willen ontsnappen aan de realiteit, zoeken naar een betere plek. De keuze voor die titel was vervolgens snel gemaakt, en er is geen andere titel meer overwogen.”
enola: Ondertussen is met bassist Philip Valkiers ook een wiel van de wagen gedraaid. Hoe was het om hem te moeten vervangen?
Meukens: “Dat is op zich best vlot gegaan. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat we ook vroeger al alles onder ons drie maakten, dus Niels, Thomas en ik. Op creatief vlak is er dus niets veranderd. Meer nog: we kregen met Jasper, Philips vervanger, een vierde lid dat ook zijn ideeën op de tafel legt. We hebben er dus een creatieveling bij, en vanaf toen is het eigenlijk allemaal vanzelf gegaan.”
enola: Het voelde niettemin alsof het vertrek van Philip qua communicatie aanvankelijk niet zo goed aangepakt werd.
Meukens: “Daar zijn zeker wat dingen misgelopen, zowel van onze als zijn kant. Uiteindelijk kwam het erop neer dat onze levens heel anders in elkaar zaten. Wij werken alle drie op een of andere manier sowieso in de muzieksector, en wilden hier vol voor gaan. Hij werkt voor de Nederlandse overheid, een heel andere leefwereld, en daar zijn we wat op gebotst.”
enola: Je hebt zelf al toegegeven dat het vreemd voelt om terug te keren naar dingen die je in je prille tienerjaren schreef.
Meukens: “Dat klopt. Ik heb dan ook wel geprobeerd om het te kaderen. Als ik bij de reünie die oude nummers zong, dan moet je dat ook in zijn tijdsgeest zien. Ik moest mezelf opnieuw verplaatsen in de vijftien- of dertienjarige die ik toen was. Maar natuurlijk zijn de dingen waarover ik nu schrijf anders. Dat is niet abnormaal na twintig jaar.”
enola: Zijn er teksten waar je nu van ineenkrimpt als je ze zingt?
Meukens: “Zeker, maar dat heb ik dan maar geprobeerd te omarmen. Wat het ergste is? Een journalist van De Standaard citeerde onlangs een stukje uit “Laat me vrij”. Ik denk dat dat wel zowat het ergste is. Het is een heel leuk nummer om te spelen hoor, maar die tekst ‘overal spelen ze de baas / al die wetten vind ik zo dwaas’; daar hoor ik terug die typische puber in die zich afzet tegen school en ouders.”
enola: En nu je zelf vader bent, mag jij de wetten stellen.
Meukens: (lacht) “Ja, en ik hoop dat ze het af en toe voor mij zullen spelen.”
enola: Je schrijft nu anders. Persoonlijker, zoals over jullie doodgeboren kind. Was het moeilijk om daar over te schrijven?
Meukens: “Neen, eigenlijk niet. Als tekstschrijver probeer ik altijd heel dicht bij mezelf te schrijven, over dingen die mij aanbelangen of die ik belangrijk vind. En dan komt zo’n onderwerp er vanzelf uit. Ik heb daar op dat moment niet echt hard over nagedacht, maar natuurlijk hangt dat verhaal in mijn achterhoofd, zelfs zonder dat ik me voorneem om daar over te schrijven. En ik vind het mooi dat dat kan in het nieuwe XINK.”
enola: In “Aura” gaat het over je migraine-aanvallen. Zijn ze zo erg?
Meukens: “Chronische migraine beheerst mijn leven al sinds mijn twaalfde – het ene moment meer dan het andere. Het was fijn om daar eens over te kunnen zingen, die ‘aura van rood en blauw’ die over mijn zicht komt bij zo’n aanval.”
enola: Voelt dit nu eigenlijk als een volledig nieuw begin? Kan het tweede leven van XINK nog lang duren?
Meukens: “Laat het ons hopen, want het was in elk geval de insteek van deze plaat. We wilden een nieuwe wind blazen in XINK. Maar we zien wel hoe het verder gaat. Ik ben zelf benieuwd.”
Xink speelt deze zomer op Suikerrock, Paulusfeesten en Zomers Mol. In het najaar volgt een clubtour.
