Ninjababy is een unieke, creatieve en hilarisch ongemakkelijke komedie die zichzelf weet te onderscheiden van alle andere films over ongewenste zwangerschappen. In haar tweede langspeelfilm brengt regisseur Yngvild Sve Flikke een intiem verhaal over het innerlijke duel tussen moeder en kind, maar toch weet ze dit op een luchtige manier te doen. De film doet je sterk meevoelen met het hoofdpersonage, maar zet je tegelijkertijd aan het lachen met alle gênante situaties en sukkelige nevenkarakters.
In Ninjababy zie je hoe de 23-jarige Rakel (gespeeld door Kristine Kujath Thorp) samen met haar beste vriendin en huisgenoot, Ingrid (Tora Christine Dietrichson), ontdekt dat ze zwanger is. Ervan uitgaand dat ze zwanger geraakte de laatste keer dat ze seks had – namelijk twee maanden voordien met Mos die net onverwacht terug opdook als haar nieuwe aikido-leraar, maakt ze een afspraak bij een abortuskliniek. Al snel ontdekt ze dat ze niet twee maar zes maanden zwanger is, waardoor een abortus uitgesloten is en de vader haar ex-‘friends with benefits’ Pik Jezus blijkt te zijn. Rakel zit nu opgescheept met een baby die haar baarmoeder binnensloop als een ninja en haar leven en identiteit in gevaar dreigt te brengen. Doorheen de film gaat ze op zoek naar een thuis voor haar ongeboren ‘ninjababy’.
Het script, geschreven door Johan Fasting, brengt gevatte dialogen tussen de personages in beeld én tussen Rakel en haar ongeboren baby. Zo weet het over te brengen wat er in Rakels hoofd omgaat zonder haar personage expliciet haar gevoelens te laten uitspreken, iets wat voor Rakel (en vele anderen) doorgaans niet zo vanzelfsprekend is. In woede-uitbarstingen, ongemakkelijke conversaties over toiletbezoeken, het beschuldigen van adoptieouders dat ze racistisch zijn en onbeschaamde terugblikken op haar seks- en feestleven wordt steeds duidelijker hoe erg Rakel in de knoop zit met zichzelf en de situatie. Flikke weet af te stappen van de traditionele verwachting dat vrouwen hun rol als moeder moeten en/of willen opnemen. Rakel is bang haar identiteit kwijt te geraken als moeder en voelt haar leven van tussen haar vingers glippen. Hiermee focust de film op de vrije keuze van vrouwen om al dan niet kinderen te willen en op het feit dat niet iedereen de redenen hiervoor moeten kunnen begrijpen.
Aansluitend bij Rakels werk als grafisch ontwerper en striptekenaar wordt de film tot leven gebracht met 2D-animaties in de shots. Rakel wordt doorheen de film constant geplaagd door haar ninja foetus die in de scènes verschijnt als ‘doodle’ tekeningetje en op haar emoties inspeelt. De baby verwoordt haar bedenkingen en schuldgevoelens waardoor het duel tussen haar leven en dat van haar baby op knappe wijze gevisualiseerd wordt. De baby plaagt Rakel met levenskeuzes, bedenkt zich waarom ze in hemelsnaam ooit seks heeft gehad met Pik Jezus met wie hij nu opgescheept zit als vader en smeekt Rakel om hem te laten adopteren door Angelina Jolie. Ook andere emotionele en fysieke sensaties worden versterkt aan de hand van lijnen en krabbels in het beeld. Dat gebeurt bijvoorbeeld wanneer er gevoelens beginnen te ontstaan voor de hartverwarmende en begripvolle Mos of wanneer Rakel volledig instort tegen het einde van haar zwangerschap en ze de empathische blikken en woorden van haar vrienden letterlijk niet meer kan zien. De cinematografie door Marianne Bakke brengt de personages doordacht in beeld door hen telkens in een positie binnen het kader te plaatsen die correspondeert met hun rol in de scène. Aan de hand van belichting en compositie wordt Rakel ook steeds in het middelpunt van de shots gezet, een weerspiegeling van de centrale rol van haar personage.
Ninjababy is duidelijk geen Hollywoodproductie en behandelt op onbeschaamde en onbevooroordeelde manier thema’s zoals abortus, drug- en drankgebruik, seks en de keuze om als vrouw geen kinderen te willen maar te leven voor zichzelf. Zo beperkt de film zich ook niet tot de typische ‘happy ending’-formule en blijf je na talloze onverwachte wendingen tot het einde vol spanning wachten hoe alles zal aflopen. Daarnaast zit Ninjababy ook boordevol unieke maar liefelijke personages, van Rakels extravagante, maar ondersteunende vriendin Ingrid, tot de schattige, nerdy Mos en de arrogante, nonchalante Pik Jezus. De perfecte formule voor een amusante film die toch een belangrijk thema aankaart en een andere weg inslaat dan de traditionele genderrollen ons zouden doen verwachten.
Vanaf 1 november te zien in De Cinema, Antwerpen.
