Aimée de Jongh ziet een droom in vervulling gaan en heeft een album getekend voor de Vrije Vlucht-collectie. Zestig lentes heet het resultaat, dat een samenwerking is met de Franse auteur Ingrid Chabbert.
Om het maar meteen te melden: Zestig lentes hoort tot de betere Vrije Vlucht-albums die de jongste tijd uitgebracht werden. En die tijdsindicatie kan behoorlijk ruim geïnterpreteerd worden: de periode dat Vrije Vlucht-albums blindelings gekocht konden worden, met een verbluffende leeservaring tot gevolg, ligt immers, jammer genoeg, al een flinke poos achter ons. Af en toe zijn er echter uitgaven die de hoge standaard die ooit gehanteerd werd moeiteloos halen, en dit is er eentje van.
Zestig lentes draait rond Josy, die op haar, jawel, zestigste verjaardag besluit dat het genoeg geweest is. Haar familie heeft een bescheiden feestje gepland, maar Josy heeft andere plannen. In plaats van kaarsjes uit te blazen, gooit ze enkele spullen in een koffer en stapt in het Volkswagenbusje dat, heel handig, al decennialang stond te wachten op een moment als dit. Ja, dat zo’n typisch hippiebusje, dat vrijheid-blijheid uitademt, zomaar startklaar staat, is natuurlijk een ongeloofwaardig element, maar wie Walden leest, laat de pret evenmin bederven door de wetenschap dat Thoreaus mama hem geregeld boterhammetjes kwam brengen.
Op een willekeurige parking leert Josy Camélia kennen, een jonge moeder die met haar acht maanden oude zoontje Tom in een caravan woont, tot grote ergernis van de lokale vertegenwoordigers van de wet. Camélia en Josy zijn in die dagen van verwondering en verwarring elkaars steun en toeverlaat, waarbij de jonge moeder Josy op weg helpt om lotgenoten te vinden. Het is dààr dat Josy’s leven een echte nieuwe start lijkt te nemen, tot onbegrip van haar onmiddellijke omgeving. “Als een man op leeftijd bij zijn vrouw weggaat, dan heeft iedereen begrip, dan komt iedereen met redenen. Maar als je als vrouw weggaat, dan ben je een heks die harten breekt en gezinnen verscheurt”, omschrijft een van Josy’s lotgenoten de situatie behoorlijk accuraat.
Hoe het allemaal afloopt, hoeft hier nog niet prijsgegeven te worden. Maar dit is wel al het meegeven waard: Zestig lentes is een mooi, veelal zachtaardig, maar bij momenten kopstoten uitdelend verhaal over het (her)vinden van vrijheid en romantiek opnieuw je leven laten binnen sluipen, ook al is het dan op een moment dat je omgeving verwacht dat je vooral zachtjes gaat zitten blij zijn zonder al te veel te willen leven. “Rage against the dying of the light”, dichtte Dylan Thomas ooit. Regels die niemand minder dan Iggy Pop recent op plaat vastlegde, alvorens hij eerder deze zomer op 75-jarige leeftijd nog eens het publiek in sprong. Josy doet het minder extravagant, maar met haar hebben Chabbert en De Jongh een personage gecreëerd dat niet wil uitdoven en dat de collectie Vrije Vlucht een nieuw elan geeft.
