Een nieuw Blueberry-album door Christophe Blain en Joann Sfar? Voor heel wat stripfans leek dit droomscenario lange tijd onrealistisch. Nu is het zo ver met Apache Rancune, het eerste deel van een tweeluik. Het is een echte hommage geworden aan het werk van Jean Giraud en Jean-Michel Charlier. Blain en Sfar maken zich ondergeschikt aan het monument Blueberry.
De strips over Luitenant Blueberry lijken de laatste jaren populairder dan ooit. De integrale heruitgave van de klassieke reeks van Jean Giraud en Jean-Michel Charlier kent een groot succes en ook Jean Giraud (Moebius) is sinds zijn overlijden in 2012 in grote mate gesacraliseerd. Giraud wordt her en der zelfs de grootste striptekenaar van de 20ste eeuw genoemd. Of die loftrompet al dan niet terecht is, laten we hier in het midden. Het wijst echter wel op de grote aandacht die Giraud en ook Blueberry de laatste jaren opnieuw gekregen hebben. Het was dan ook afwachten op het eerste moment waarop een nieuw albums zou verschijnen door nieuwe auteurs. Herstarten van reeksen en ook hommages zijn momenteel schering en inslag in de stripwereld. Met een klepper van formaat als Blueberry viel het dan ook te verwachten dat de auteurs achter een dergelijke hommage ook wel enig statuut zouden hebben.
Met Christophe Blain en Joann Sfar hebben inderdaad niet van de minste zich aan Blueberry gewaagd. Het project dateert al van vele jaren geleden, toen Giraud hen nog groen licht kon geven voor het project. Uiteindelijk is dan toch een eerste deel van een voorzien tweeluik nu verschenen. In Apache Rancune keren Blain en Sfar terug naar de oudere Blueberry-verhalen, waarin de held nog een luitenant in het noordelijke leger is tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog. Ook de tekenstijl van Blain refereert expliciet aan de stijl van Jean Giraud in die periode. Het totaalrealisme uit de latere periode van Giraud is hier nog niet aan de orde. Het is geen onlogische keuze voor een tekenaar als Blain wiens natuurlijke stijl in een nog net iets minder realistische variant nog het sterkst lijkt op die oudere Giraud.
Het verhaal in deze Apache Rancune is eveneens vintage Blueberry. Mike Blueberry is getuige van een moordpartij waarbij de schuld in de schoenen van de apaches geschoven wordt. Zowel binnen het legerkamp als binnen de geloofsgemeenschap waaruit de deelnemers aan de moordpartij komen, beginnen er al snel machinaties hun werk te doen om potjes gesloten te houden en mensen te beschermen. Dit plaatst de apaches in een ongunstig licht, wat ook de frustraties aan hun kant nog verder doet oplopen. Blueberry probeert in dit wespennest te bemiddelen om een uitweg zonder bloedvergieten te zoeken. In deze heel herkenbare Blueberry-intrige kan Sfar zich uitleven in het uittekenen van de verschillende ‘kampen’ in dit verhaal. Zo brengt hij de figuur op een heel subtiele manier toch naar het heden, in een verhaal dat tegelijk toch erg veilig blijft en herkenbaar als een klassieke Blueberry.
Zowel Christophe Blain als Joann Sfar behoren tot de generatie Franse auteurs die in de jaren ’90 van de vorige eeuw debuteerden en op hun eigen manier probeerden de wat ingedommelde Franse strip wakker te schudden met een heel eigen manier van strips maken. Scenarist Sfar schreef en tekende tal van reeksen en wist vooral met De Kat van de Rabbijn een bestseller te scoren. Christophe Blain van zijn kant is vooral in Frankrijk de laatste jaren een grote verkoopstopper, met zijn reeksen Isaac de Piraat en Gus. Zijn politieke tweeluik Quai d’Orsay werd bovendien ook nog verfilmd. In ons taalgebied worden de strips van beide heren maar met mondjesmaat vertaald en blijven ze vooral scoren bij een eerder beperkt lezerspubliek. Met deze Blueberry zal hun lezersbereik hier dan ook exponentieel toenemen.
Met de baanbrekende en vernieuwende aanpak van hun eerdere werk waren de verwachtingen rond deze Blueberry hooggespannen. Het uiteindelijke resultaat is dan ook veeleer een veilige keuze gebleken om oprecht aan te sluiten bij de kwaliteiten (en de clichés) uit de oude Blueberry-verhalen. Tegelijk wijst die aanpak net op het ontzag dat zowel Blain als Sfar voelen voor het werk van Giraud en Charlier. Blueberry is voor veel auteurs van hun generatie een echte voedingsbodem geweest waarop zij hun passie voor het stripverhaal hebben voelen groeien. Apache Rancune is dan ook een hommage in de ware zin van het woord. In het tweede deel De Onrechthandhavers zullen we zien of het tweeluik van Blain en Sfar als eerbetoon finaal overeind zal blijven.
