A Quiet Place was in 2018 een onverwachte horrorhit. Het leverde acteur-regisseur John Krasinski eindelijk erkenning op na twee eerder middelmatige komedies. Hoewel Krasinski wel degelijk regietalent heeft, viel ook het scenario van Bryan Woods en Scott Beck op. Beide heren hopen nu een nieuwe horrorhit te scoren met het zelfgeschreven en geregisseerde Haunt. The Witch, Get out, A Quiet Place, Midsommar, …… het lijstje van recente succesvolle Amerikaanse horrorfilms wordt elk jaar langer. Haunt hoort duidelijk niet thuis in dat lijstje.
Harper ligt overhoop met haar vriendje Sam. Om haar gedachten even te verzetten, nemen haar vrienden Nathan, Bailey, Evan, Angela en Mallory haar mee naar een spookhuis. Een ideale ontspanning op Halloween, zo lijkt het althans. De gemaskerde acteurs in het huis nemen hun rol wel heel serieus en als er een eerste dode valt, weten onze vrienden dat ze in een valstrik zijn gelopen. Zo ingenieus als Beck en Woods waren met hun scenario voor A Quiet Place, zo onnozel en oninteressant is Haunt. Zou het dan toch waar zijn dat een scenarist niet per se een goede regisseur is en omgekeerd? Deze spookhuisfilm lijkt dat in ieder geval te bevestigen. Pakten Beck en Woods in A Quiet Place uit met rijkgeschakeerde karakters zoals een doofstom meisje, dan moet hun eigen rolprent het stellen met enkele leeghoofdige tieners.
De heren proberen bepaalde personages zoals Harper nog enigszins te stofferen door een trauma uit haar verleden te laten opduiken, maar verder dan huis- tuin- en keukenpsychologie raken ze niet. Ook haar stalker/vriendje Sam mag even opduiken om wel heel snel het loodje te leggen. De  zogenaamde ‘jumpscares’, de momenten waarin je moet opwippen uit je stoel van het schrikken, zie je al van mijlenver aankomen. Ze halen nog net het niveau van een doorsnee spookhuis op een lokale kermis. Het succes van het concept van de ‘escaperooms’ heeft de makers ertoe aangezet om ook dit in hun horrorfilm te verwerken. Ons advies is om zelf eens een escaperoom live uit te proberen. Je zal er meer plezier aan beleven dan aan deze sof. Tot slot is er nog de ultieme ‘pièce de resistance’. Onze gemaskerde acteurs besluiten om hun maskers af te zetten om onze vrienden het ware gezicht van horror te tonen.Het resultaat is een aaneenschakeling van groteske koppen die je voor een paar euro ook in de betere carnavalwinkel kan kopen.
Haunt is een onvoorstelbaar stupide horrorsof die de vraag doet rijzen waarom sommige arthousebioscopen het in godsnaam in hun hoofd hebben gehaald om dit onding in hun programmatie op te nemen. We begrijpen volkomen dat het voor de makers niet eenvoudig moet zijn geweest om een horrorhit als A Quiet Place op te volgen, maar deze aberratie die ontsproten is uit het brein van Bryan Woods en Scott Beck laat je oprecht twijfelen aan hun capaciteiten als scenarist en als regisseur.
Statistisch gezien is het wel degelijk mogelijk dat een middelmatige scenarist een hit schrijft als hij maar lang en hard genoeg probeert. Zou dit hier ook het geval zijn? Zijn Woods en Beck one hit wonders? Of hoopte producent Eli Roth op een so-bad-that-it-is-good wonder zoals zo vaak het geval is bij zijn eigen films? Vele vragen waar ook wij het antwoord niet op weten. Deze misser hoeft echter nog niet meteen het einde te betekenen van de carrières van de acteurs in de film. Zo overleefden Matthew McConaughey en Renée Zellweger ook vlotjes hun deelname aan The Texas Chainsaw Massacre: The Next Generation. ‘All is not lost’. Laat deze gifbeker aan u voorbijgaan en geniet vooral van het betere werk dat deze maand u te bieden heeft.
