De hele maand januari blikt enola.be vooruit op het jaar dat komt. In Tips voor 2019 laten we enkele van de meest belovende artiesten aan het woord. Hou ze in de gaten en onthoud waar u voor het eerst over hen las.
Ze wonnen Westtalent in 2017, speelden zich in de kijker met één single en een reeks shows in België én Nederland en brengen in februari hun allereerste ep uit. Daarop balanceren ze tussen postpunk, dreampop en psychedelische rock. Reden te meer voor een gesprek met de jonge Bruggelingen van Sunflower.
We treffen zanger Brent De Wulf en bassist Jasper Hollevoet tussen Kerst en Nieuwjaar in het café van de Vooruit. Met gitaristen Daan Soenens en Hart Cornelis en drummer Jonas Hollevoet vormen ze sinds het voorjaar van 2017 Sunflower. Amper een paar maanden later, in november, traden ze in de voetsporen van Balthazar, Steak Number Eight en SX door Westtalent te winnen. Niet slecht voor een band die voor de eerste voorronde van het concours — nota bene hun eerste show ooit — maar een set van vijftien minuten kon samenstellen.
En of ze goede herinneringen aan de finale hebben. “In de zomer waren we van gitarist veranderd. We wisten ook nog niet goed welke richting we muzikaal op wilden. “Heroin” was ons eerste lichtpuntje. Gelukkig heeft Daan ons snel geleerd om meer structuur in de nummers te brengen. Tijdens het optreden zelf zat de vibe zeer goed. Een vriendin van ons had zelfs een hele bus, waarmee normaal supporters van KV Kortrijk vervoerd worden, met familie en vrienden geregeld. Het was echt een megacoole avond”, legt De Wulf uit.
Sunflower ontstond uit de assen van L’inconnu. Op de Facebookpagina van die band staat bij invloeden een breed gamma van artiesten, van The Cure over Dans Dans tot Björk. “We speelden zware instrumentale muziek met stoner- en Arabische invloeden. Met een nieuwe bandnaam wilden we een frisse start nemen. Onze deelname aan Westtalent zorgde meteen voor een positieve druk om meer nummers te schrijven”, aldus Jasper Hollevoet, die ook in jazz-rock-fusionband Ventilateur speelt.
enola: Jullie vielen meteen op met “Heroin”, een dijk van een nummer met een heerlijk melancholische sound. Wanneer is dat tot stand gekomen en waarover gaat het?
Hollevoet: “Dat nummer is in één dag, ergens in de lente van 2017, gemaakt, toen de band nog in een prille fase zat. Het was Brent die op de proppen kwam met bepaalde akkoorden. Daarop hebben we verder gewerkt. Dat nummer is echt wel zeer snel tot stand gekomen.”
De Wulf: “Mijn nummers gaan altijd over een vage gedachte. Bij de gitaarsound plaats ik een bepaalde kleur, die een emotie voorstelt die in mij opgekomen is.”
Hollevoet: “Een algemeen thema bij ons is misschien wel verborgen romantiek. Dat blijft ook redelijk vaag, maar misschien verliest het zijn waarde als we het kunnen benoemen.”
enola: In concertrecensies worden jullie wel eens vergeleken met Iceage en DIIV. Zijn dat bands die jullie volgen of zijn er andere artiesten waar jullie naar opkijken?
Hollevoet: “We worden sowieso onbewust geïnspireerd door alle muziek die we beluisteren. Joy Division bijvoorbeeld staat ook tussen de platen die ik van mijn ouders gekregen heb. Iedereen in de band heeft zijn favorieten. Bij mij zijn dat op dit moment vooral Pearl Jam, Radiohead en Atoms for Peace.”
De Wulf: “Ik ben iemand die een artiest leert kennen en vervolgens kapot luistert. Ik ben nu al een paar weken helemaal weg van Gouge Away, een post-hardcoreband van het label Deathwish. Maar binnen een paar weken kan er iets helemaal anders volgen. Toen ik voor het eerst hoorde dat we vergeleken werden met Iceage, had ik er nog niet naar geluisterd. Ondertussen hebben we de band al twee keer live zien en snap ik de vergelijkingen soms wel. Ik ben wel niet zo expressief als Elias (Bender Rønnenfelt, frontman van de band, nvdr) op een podium. Ik denk dat we sowieso allemaal een nederige uitstraling hebben.”
enola: In een eerder interview met jullie las ik dat Balthazar op een gegeven moment ook een invloed was. Dat had ik niet verwacht.
Hollevoet: “We hebben inderdaad op een bepaald moment tijdens repetities en in de studio veel naar Balthazar geluisterd.”
De Wulf: “Ook zij hebben geen directe invloed, maar we horen de muziek gewoon graag. Het klinkt misschien cliché, maar we vinden dat Sunflower ook niet echt in één hokje past. Onlangs hebben we ons nog de vraag gesteld: welke richting willen we inslaan met onze muziek? We hebben al een drietal nummers klaar voor een langspeelplaat en die klinken ook weer anders dan de songs op de ep.”
enola: In dat interview gaven jullie ook aan te dromen van een set op Cactusfestival.
De Wulf: “We zijn als Bruggelingen opgegroeid met het festival en leerden er op jonge leeftijd nieuwe muziek kennen. De stad zelf is sowieso ook bepalend voor de band. We repeteren er en worden er omringd door fantastische mensen. Zo zal onze releaseshow plaatsvinden in de Cactus Club.”
Hollevoet: “De open sfeer op het festival spreekt ons ook aan. Het is een kleine wereld in Brugge en dat heeft zijn charme. We zijn nog niet klaar voor het festival, maar het zou een kers op de taart zijn.”
De Wulf: “Vroeger had je in Brugge zelfs een undergroundkeet, de Donkeys. Dat was een kraakpand waar kunstenaars exposities deden en bands van over heel Europa optraden. Je moest een sms-bericht krijgen om binnen te geraken.”
enola: Op jullie ep verschillen het voorlaatste en laatste nummer, “Inhuman” en “Monica Electronica”, van een nummer als “Heroin”. Die gaan andere richtingen uit. Ook moest ik soms aan Iceage denken.
De Wulf: “Sowieso is de afsluiter van de ep een heel apart nummer. De vreemde eend in de bijt misschien, maar we zijn er trots op. De start van de plaat is misschien wat steviger en meer typisch Sunflower. We wilden de luisteraar echt in het verhaal trekken.”
Hollevoet: “Mocht je mij een favoriet vragen, zou ik zeker “Monica Electronica” nemen. Dat nummer live spelen is altijd een intense ervaring. “Inhuman” is trouwens het nieuwste nummer dat op de EP staat. En als je aan Iceage denkt, dan vind ik dat een compliment.”
enola: Welk verhaal willen jullie met The Spiders We Caught brengen?
Hollevoet: “De albumtitel brengt ons terug naar een samenloop van gebeurtenissen vroeger, naar het mooie van toevalligheden in het leven. Van die herinneringen krijg ik nog altijd een glimlach. Hadden we bijvoorbeeld Daan nooit leren kennen, dan was Sunflower er vandaag misschien niet geweest. Ook Westtalent was zo’n onverwacht moment. Het heeft ervoor gezorgd dat we als band een stap vooruit konden zetten.”
De Wulf: “Die plaat is volgens mij ook de energie die we erin gestoken hebben. We kunnen wel zeggen dat de ep bloed, zweet en tranen gekost heeft. Het is onze eerste mijlpaal. Maar puur thematisch vind ik dat verborgen romantiek de beste omschrijving blijft. Het is een schemerzone waarin iedereen iets anders kan zien.”
enola: Sunflower kreeg vrij vroeg aandacht dankzij Westtalent en de eerste single. Is dat de beste manier om als band progressie te maken?
Hollevoet: “We zijn er inderdaad al wat sneller in geduwd. De muziek is sneller opgevangen. Daardoor hebben we meteen wat grotere shows kunnen spelen. Dat gaf ook druk, want je wordt meteen gevraagd om een set van een halfuur te spelen. Met de ep onder de arm kunnen we nu een show van vijftig minuten spelen. Maar daarom gaan we niet rushen met een langspeelplaat.”
De Wulf: “Weet je nog die nieuwjaarsreceptie van de provincie West-Vlaanderen in het Concertgebouw? Achteraf bekeken was dat tof, maar eigenlijk kwam dat optreden veel te vroeg. Na onze show zagen we ook veel mensen naar elkaar staren met een wat was dat?-blik.(lacht)
Hollevoet: “Een iemand kwam foto’s van zichzelf uit de jaren tachtig tonen en zei: ‘jullie muziek deed mij aan die tijd denken’. Blijkbaar hadden we iets losgeweekt.”
enola: Hoe hoog leggen jullie de lat voor dit jaar?
Hollevoet: “We willen zoveel mogelijk spelen en live ervaring opdoen. Duitsland en Engeland zouden wel zeer cool zijn. Ons label, Sentimental, zou daar in de toekomst mee kunnen helpen, dankzij hun eigen ervaring bij Whispering Sons. Touren geeft sowieso een andere vibe dan in eigen land spelen en na een optreden terug naar huis gaan. Maar we willen ook veel in België spelen. We zijn op beide vlakken ambitieus.”
De Wulf: “Ik herinner me onze eerste show in Nederland nog goed. De Nederlanders hebben een andere mentaliteit dan de Belgen. Ze zijn veel directer en zeggen meteen als het goed of minder goed is. Op dat vlak zijn wij meer gesloten.”
Hollevoet: “Ook al is die negatief, we appreciëren feedback, ook van vrienden, familie en mensen uit de sector. Mijn neef Gilles Demolder (gitarist bij Oathbreaker en Wiegedood, nvdr) is een beetje onze mentor geworden. Hij is al tien jaar bezig met muziek en heeft een massa ervaring. Voor we de ep gingen opnemen, hebben we de nummers eerst aan hem laten horen. Maar ook bij Wouter Vanmeenen (Leffingeleuren, nvdr) en Felix Van de Loock (Cactus Club, nvdr) kunnen we altijd terecht voor raad.”
De ep The Spiders We Caught verschijnt op 8 februari via Sentimental. Op 9 februari vindt de releaseshow in de Cactus Club in Brugge plaats.
