“The world is going up in flames”, zong Charles Bradley in 2011 in het gelijknamige openingsnummer van zijn debuut No Time for Dreaming. Vijf jaar later roept hij op Changes op tot “Change for the World”. Op zijn derde langspeler klinkt de man wanhopiger dan ooit, maar in die wanhoop schemert, altijd opnieuw, schoonheid door.
Dat is een hele opluchting. Wie enigszins vertrouwd is met het verhaal van Bradley, dat op z’n zachtst gezegd niet altijd over rozen ging, kan niet anders dan bezorgd zijn om de man en is blij met elk teken van leven. Zeker wanneer Bradley schijnbaar zijn tijd neemt voor nieuw studiowerk. “Changes”, de single waaraan deze plaat opgehangen is, verscheen reeds in 2013, luttele weken nadat zijn vorige langspeler Victim of Love uitkwam.
Dat de track opnieuw opgevist wordt, is een opluchting. Waar Black Sabbath met het nummer al een pakkend buitenbeetje in hun catalogus voorzag – Henry Rollins bekende ooit dat “Changes” hem zo aangrijpt dat hij het niet kan uitluisteren – doet Charles Bradley er nog een stevige schep bovenop. Hier is een uitdaging: zet je neer voor dit nummer en probeer het zonder brok in de keel uit te zitten.
Of het echt koosjer is om je plaat op te hangen aan andermans nummer, daar valt over te discussiëren. Maar covers zijn nu eenmaal een wezenlijk onderdeel van de soul, net zoals dat in rock-‘n-roll gangbaar was, tot de komst van The Beatles en Bob Dylan tenminste. Bradley bracht trouwens eerder al opmerkelijke coverversies van “Heart of Gold” (Neil Young) en “Stay Away” (Nirvana). Zelfs als Bradley de rest van zijn carrière louter andermans songs zou willen vertolken, dan heeft deze Screaming Eagle of Soul onze zegen.
Met de vertrouwde Menahan Street Band in de rug, brengt hij op Changes echter ook enkele indrukwekkende originals: er is het eerder vermelde “Change for the World”, met zijn imponerende dramatiek. Lichtvoetiger gaat het er aan toe op “Nobody but You”, dat zich met een dromerig riedeltje op gang trekt en lui verder meandert op de tonen van enkele blazers. Maar zelfs dan zijn pijn en hartzeer nooit veraf.
Ook “Crazy for Your Love” maakt gebruik van de vertrouwde ingrediënten, voegt doo-wop-backing vocals toe -Daptone-habituees Gospel Queens en Saun & Starr verzorgen gastbijdragen op Changes– en kan zich een Bradley-klassieker noemen. Want dat moet wel gezegd: na drie platen is het stilaan duidelijk dat Bradley en de Menahan Street Band muzikaal geregeld uit hetzelfde vaatje tappen. Door de aanstekelijke ritmes en Bradleys stemgeluid hoeft dat nog niet onmiddellijk een nadeel te zijn, zeker niet wanneer het gezelschap op een podium staat.
Voorlopig zit het dus snor voor Bradley. Meer zelfs: Changes is als plaat sterk genoeg om te voorkomen dat andere nieuwe albums veel draaibeurten krijgen. Of het album in staat zal blijken echt verandering teweeg te brengen, valt af te wachten. Zo veel mogelijk draaien die nummers en wie weet gebeurt het onmogelijke. En als dat niet het geval is, is er toch maar mooi weer wat fraaie muziek verspreid.
Charles Bradley staat, samen met His Extraordinaires op 7 april voor een uitverkocht Koninklijk Circus en komt op 8 juli naar Les Ardentes. Een dag later speelt het gezelschap op het Cactus Festival.
