Na Linda, Goedele, Wubbo en nog een hele resem BV’s en BN’ers lijken nu ook de S1ngles een eigen glossy gekregen te hebben. Maar schijn bedriegt. Het is immers een handige verpakking van deel 13 uit de S1ngle-reeks.
Toegegeven, het ziet er tamelijk echt uit: duur, glossy papier, een schreeuwerige cover met trekkende titels in verschillende lettergroottes en zelfs reclame voor nagellak op de achterzijde. Ook de binnenkant begint als een echt modetijdschrift. Een drie pagina’s tellende inhoudstafel mét reclame en ook tussen de verschillende hoofdstukken krijgen we een aantal advertenties te zien met onze dames in een glamourhoofdrol.
Het moet zijn dat Kolk en De Wit zelf op zoek waren om hun strip levend te houden. Want geef nu zelf toe, de belevenissen van drie single vrouwen heeft ook zijn houdbaarheidsdatum. Maar toch hebben ze het op meer dan alleen de vormgeving aangepakt. Er komt ook een nieuw personage een stok in het hoenderhok gooien.
Introducing ‘Floor’! Een vierde single mét kind. Dat hebben de auteurs slim bekeken. Niet alleen hebben we een nieuw soort single die voor de nodige nieuwe insteken kan zorgen. Maar gezien het bitchy karakter van deze schoonheid, komt er ook concurrentie voor onze drie vriendinnen opdagen. En niet in het minst voor nymfomane Stella. Floor krijgt een zitje naast haar op de receptie van het ziekenhuis en het lijkt er zelfs op dat Stella haar meerdere zal moeten erkennen wat betreft aandacht en promotiekansen. Maar uiteindelijk valt alles toch weer in de bekende plooi.
Floor heeft de nodige potentie om een blijvertje te zijn als hoofdpersonage. Als introductie lijkt ze zelfs medeblondine Fatima van het toneel te spelen. Die gedeelde aandacht komt echter enkel de frisheid van de reeks ten goede.
Het werken met de advertenties, zorgt ervoor dat de tekenstijl van Hanco Kolk meer op de voorgrond kan treden. Niet alleen kan hij met grotere illustraties werken, hij kan ook zijn kenmerkende lijnvoering ten volle uitspelen. Het geeft hem daanraast de kans om zijn voorliefde voor diva’s ten toon te spreiden met bijvoorbeeld tekeningen van de jongere Pamela Anderson en Farah Fawcett. De vormgeving als tijdschrift geeft vooral scenarist Peter De Wit de kans om meer op de actualiteit in te spelen. Stiltecoupés, budgetvluchten, Vijftig Tinten Grijs, … al deze trends en hypes gaan door de vertrouwde De Wit-molen en met succes. Zelfs de horoscoop met twist wordt niet vergeten. Dit geeft hen ook een blijvende reden voor bestaan in de verschillende Nederlandse en Vlaamse tijdschriften en kranten waarin ze ondertussen verschijnen.
Met deze nummer 13 heb je dus intussen meer dan een verzameling S1ngle-strookjes in handen en dat maakt de aankoop ook interessant als je de ‘3-platers’ al in de krant hebt gelezen. Zelfs na al die jaren oogt alles zeer fris, zowel qua tekeningen als qua tekst. Het blijft dus een geruststelling dat De Wit en Kolk hun personages nog lang niet afgeschreven hebben en ons watertandend doet wachten op nummer 14. Al dan niet met ‘Bitch Fight’-nagellak, ‘New Legs’-panty’s of ‘Tiësto Boombox’-parfum.
