Een debuterend scenarist die de geschiedenis van Australië aangrijpt voor een strip, vaak hebben we dat nog niet gezien. Toch zit Down Under met een aantal minpunten opgescheept.
Aan het einde van de negentiende eeuw was Australië nog een land dat vooral gebruikt werd voor het deponeren van ongewenste inwoners van Groot-Brittannië. Ze werden daar en masse heengevoerd en ze kwamen terecht in een soort natuurlijke gevangenis. In Down Under zit ook de weesjongen Lonàn O’Farrell in die situatie. Hij komt terecht bij Ian McFarlane en Allambee, die op het punt staan terug te keren naar het landgoed van de familie McFarlane, Kenzie’s River. Na jarenlange afwezigheid komt Ian echter in de hel terecht, want zijn vader is dood, zijn broer is verdwenen en het landgoed is nu eigendom van de machtige familie Barnes. Waarom is Ian indertijd vertrokken op Kenzie’s River en kan hij het landgoed van zijn familie weer opeisen? Aan het einde van dit eerste deel zijn er nog tal van vragen die in de vervolgdelen beantwoord zullen worden.
Uitgeverij Medusa pikte Down Under uit het Franstalige fonds van Glénat. Scenariste Nathalie Sergeef maakte pas in 2012 haar debuut, met dit album en de warm onthaalde one-shot Juarez (met tekenaar Corentin Rouge). Deze Belgische boekhoudster maakte toen de overstap naar het creatieve schrijven van scenario’s. Met Juarez kreeg ze al heel wat persaandacht door het gevoelige thema — massamoord in Mexico. In Down Under zit de historische context veel meer op de achtergrond en geeft ze de voorkeur aan het vertellen van een vrij klassiek avonturenverhaal. Het is jammer dat de weinig gekende geschiedenis van Australië niet meer uitgesproken aan bod komt. Hierdoor zou Down Under zich beter kunnen onderscheiden van die karrenvracht aan andere historische avonturenstrips. De Man van Kenzie’s River slaagt daar alleszins onvoldoende in om echt te kunnen beklijven.
Grafisch zit het zeker goed met de Italiaan Fabio Pezzi. Zijn stoere westernstijl past perfect bij het actievolle scenario. De liefhebbers van het werk van Yves Swolfs of Thierry Girod kunnen zonder langer te twijfelen ook aan Down Under beginnen. Pezzi heeft als bijkomende troef dat hij zijn decors zeer gedetailleerd uitwerkt, wat zijn beelden van een landelijk Australië geregeld behoorlijk memorabel maakt. Ook voor Pezzi is Down Under een bijna-debuut. Hij werkte eerder enkel nog mee aan het eerste deel van de reeks Alamo, door Daedalus vertaald in de collectie 1800. Zijn werk is alleszins verdienstelijk, maar met Down Under maakt ook hij niet het verschil. Wat ons betreft is dat dan ook het grootste mankement van deze strip. Met plezier gelezen, maar veel te snel weer vergeten.
