Jason Molina overleed zaterdag 16 maart aan orgaanfalen veroorzaakt door jarenlang alcoholisme. Molina was vooral bekend als de uiterst productieve songschrijver van bejubelde bands als Songs: Ohia en Magnolia Electric Co., die in al hun vormen en verschijningen enkel Jason Molina en zijn melancholieke liedjes als gemeenschappelijke deler hadden. Daarmee was hij ook één van de belangrijkste artiesten op het Secretly Canadian label dat zonder hem waarschijnlijk nooit had bestaan.
Molina is nauwelijks 39 jaar oud geworden. De problemen begonnen met de release van het album Molina and Johnson in 2009 toen Molina de daaropvolgende tournee moest afzeggen om zich te laten behandelen voor zijn alcoholverslaving. Daarna werd het stil, tot zijn familie en vrienden om financiële steun hadden gevraagd om zijn behandeling te betalen. Molina, een globetrotter die ook in Engeland en overal in Amerika gewoond heeft, had geen gezondheidsverzekering en was dan ook het zoveelste slachtoffer was van een gebrekkige, asociale gezondheidszorg.
Het laatste wat we van Jason Molina vernamen was een hoopvolle blog op zijn website en Autumn Bird Songs uit 2012, een korte, intense collectie van zwaarmoedige oude demo’s die op het moment zelf de hoop op beterschap deed opflakkeren. Het bleek uiteindelijk zijn zwanenzang te zijn, maar hij blijft in de folk-alt-country gemeenschap nog het meest geliefd voor breekbare platen als het solo-album Let me Go, Let Me Go, Let Me Go uit 2006 en Didn’t It Rain van Songs: Ohia uit 2002.
Hier kunt u alvast twee memorabele optredens van Molina bekijken om te begrijpen wat voor talent er ons nu weer ontgaan is. Keer volgende week terug voor een uitgebreid in memoriam over zijn werk.
Songs: Ohia – Farewell transmission (2002)
Magnolia Electric Co. – Josephine (2009)
