How To Dress Well :: Total Loss Naast Frank Ocean in de R&B-wereld één van de revelaties van 2012. Met zijn op klassieke R&B-leest geschoeide melodieën, de gesamplede falsetkoren en ambientinkleding is deze plaat een intense, emotionele rit. Een plaat over wat het betekent om mens te zijn, om te vergaan, te vergeten en boven alles lief te hebben zoals een hond leert zwemmen.- Bat For Lashes :: The Haunted Man Alleen al de hoes verdient een prijs, niet omdat Natasha Khan er naakt op staat, maar vooral omdat ze het gewicht van die naakte man zo op haar schouders torst. Dit is dan ook een album over sensualiteit en de last van het verleden van je afwerpen. Klassieker-in-wording “Laura” verzorgt hét kippenvelmoment wanneer de horens op het einde invallen: tranen, tranen, tranen.
- Jens Lekman :: I Know What Love Isn’t Nog een gebroken hart, maar voor Jens Lekman hebben we altijd open armen te over om hem te troosten. De wereldmuziek van Paul Simon, The Smiths (en Morrissey) en easy listening: het komt allemaal op deze plaat terug en maakt alles erg licht verteerbaar. Het is een ontzettend troostrijk album ondanks de vaak pijnlijk treffende details van voorbijgegane liefde. En soms moet de harde waarheid gezegd: “She Just Don’t Want To Be With You Anymore”.
- Michael Kiwanuka :: Home Again Het debuutalbum van een veelbelovende, warmbloedige soulzanger. Soul mag u gerust letterlijk opvatten, de plaat stroomt ervan over. Het is de ideale soundtrack bij een luie, zonnige zondagochtend en met nummers als “Tell Me A Tale”, de titeltrack of “Worry Walks Beside Me” refereert hij moeiteloos naar het beste van Van Morrison, Stevie Wonder en Sam Cooke. Een talent om in de gaten te houden en een plaat om te koesteren.
- Scott Walker :: Bish Bosch Doorheen dit in geen enkele categorie onder te brengen album van avant-garde maestro Scott Walker wordt het geduld van de luisteraar aardig op de proef gesteld: zo hoor je scheetgeluiden (écht), middeleeuwse instrumenten en een 20 minuten lang “verhaal” over een stervende ster. De drums dreunen als uit de dieptes van het voorgeborchte en het orkest speelt niet zozeer maar rámt, tot bloedens toe (eat thát, Apocalyptica!). Een geheide carnavalskraker dus.
- Grizzly Bear :: Shields Stevig, hoekig, vaak hermetisch en zo mooi. Songs veranderen halverwege van vorm, glijden weg en versnellen. Fleet Foxes met ballen. Hoogtepunt moet wel de afsluiter zonder eind “Sun In Your Eyes” zijn. Een plaat als een prachtig, meerstemmig labyrint waarin het telkens weer een plezier is om te verdwalen.
- Leonard Cohen :: Old Ideas 2012 was ten dele hét jaar van Leonard Cohen, en misschien ook wel het laatste, de Canadese bard mocht dit jaar al 78 kaarsjes uitblazen, alstublieft! Dat hij er op zijn gezegende leeftijd toch in geslaagd is om, volgens de naar rozen geurende woorden van recensenten, liefhebbers en sympathisanten, vijf mammoetconcerten te geven in Gent is niet minder dan een prestatie. Los daarvan is dit na enkele erg ondermaatse platen weer ‘gewoon’ van uitzonderlijk topniveau. U mag bidden dat u op die leeftijd net zo goed bent als hij, maar die kans is klein.
- Bruce Springsteen :: Wrecking Ball The Boss is back. En hij is kwaad. Hoe kwaad? Héél kwaad, met name dan op de banken en hun financiële scrupules. Als de laatste saxofoonsolo van wijlen Clarence Clemons invalt in “Land Of Hope And Dreams” zou je bijna in verandering gaan geloven. Mochten die hoge piefen zich nu alleen nog maar herinneren wat ze met onze centjes hebben gedaan…
- Andrew Bird :: Break It Yourself Organisch, sfeervol, vredig album met uitstekend vioolspel zoals we ondertussen van Andrew Bird gewoon zijn. Oké, het duurt te lang, maar je hoort ondertussen wel een plethora aan genres en invloeden op grootvaders wijze aan elkaar gewoven. Dat “Danse Carribe” net iets té veel als Paul Simon klinkt, is bij deze dan ook vergeven, Andrew.
- Sun Kil Moon :: Among The Leaves De eerste wat ‘mindere’ Sun Kil Moon-plaat wegens iets te lang en monotoon. Toch is het voor de melancholici onder ons geen plaat om zomaar over te slaan: “Young Love” en “The Winery” behoren tot zijn beste werk en bovendien luistert de plaat bijzonder makkelijk weg op een koude winteravond met een glas rode wijn in de hand.
