Echt overdonderd werden we maar een paar keer het afgelopen jaar, namelijk drie keer (zie de top drie hieronder). Verder veel “bwa ja, best goed”, hier en daar wat plaatsvervangende schaamte (DJ Shadow comes to mind) en deze top tien (of twintig) van goed gerief:
- Colin Stetson :: New History Warfare Vol. 2: Judges We hadden het al een beetje zien aankomen na zijn optreden op Jazz & Sounds vorig jaar, maar zelfs dan nog wist Stetson ons volledig van onze stoel te blazen met deze tour de force van jewelste. Stetson heeft zich hier een muzikale taal eigen gemaakt die volledig op zichzelf staat, en die slechts weinigen hem voordeden en nog minder hem zullen nadoen. De ep Those Who Didn’t Run is overigens ook de moeite.
- Grails :: Deep Politics Grails bevestigt dat ze wellicht de interessantste band zijn in de alternatieve rockwereld, doordat ze zich kameleongewijs bij elke plaat weer tot iets nieuws transformeren, zonder daarbij hun voorgaand oeuvre te negeren. Deze keer: catchy pseudo-etnische psychpostrock (of hun eigen omschrijving “Tibetan crime jazz”). Of gewoon steengoede muziek, daar mag u het ook onder klasseren.
- Matana Roberts :: Coin Coin Chapter One: Gens De Couleur Libre Alsof Constellation met twee releases van Stetson nog geen pandoeringen genoeg heeft uitgedeeld voor 2011, brachten ze met deze plaat van Matana Roberts ook nog eens een bijzonder indrukwekkend eerste deel uit van wat een twaalfdelige (!) cyclus zal worden waarin Roberts haar Afro-Amerikaanse slavenafkomst op hoogst eigenzinnige wijze verwerkt tot een muzieksoort die sterke roots heeft in jazz, blues en gospel, maar dat allemaal ook zonder moeite overstijgt.
- The Roots :: undun Met deze laatkomer (die dus ongetwijfeld veel eindejaarslijstjes heeft misgelopen) bewijzen The Roots dat ze een van de meest consistente bands zijn, niet enkel in het hiphopgenre (dat ze eigenlijk al lang overstegen zijn), maar misschien wel in de gehele muziekbusiness. Langspeler nummer tien alweer, deze keer zelfs met een concept, en vooral weer van hoog niveau.
- Jenny Hval :: Viscera Goh ja, Björk liet nog eens van zich horen dit jaar, en dat was best interessant, maar de indrukwekkendste door stem gedomineerde plaat van het jaar is toch wel deze van de Noorse Jenny Hval. Muzikaal ergens tussen donkere folk, jazz, rock en avant-garde in. Tekstueel misschien ietwat te cerebraal, maar de prachtige muziek en stemgebruik compenseren dat ruimschoots.
- Deaf Center :: Owl Splinters Toegegeven, in dit lijstje staat niet veel opgewekte muziek, en met Owl Splinters bereiken we zelfs een duister dieptepunt. Donkere, dreunende ambient waarin echter ook de instrumenten van beide leden een rol mogen spelen met sterke melodieën, zo hebben we het graag.
- Bon Iver :: Bon Iver We waren wat te laat mee met de appreciatie voor For Emma, en ook deze keer viel onze frank pas vrij laat. Want, hoewel we de plaat een aantal maanden negeerden, is dit eigenlijk toch weer van topniveau, waarbij Bon Iver met verve bevestigt dat hij allerminst een eendagsvlieg is.
- Reigns :: The Widow Blades Hoewel deze plaat ietwat langer is dan nodig, laat het als geheel toch wel een behoorlijke indruk na. Bijzonder sfeervol, omringd met een stevige dosis mysterie, en vooral, een aantal erg sterke songs, maken dit de onterecht genegeerde parel van het jaar.
- North Sea Radio Orchestra :: I A Moon Neoklassiek gerief genoeg uitgebracht het afgelopen jaar, maar de origineelste plaat in dat subgenre is ongetwijfeld I A Moon. Net omdat North Sea Radio Orchestra zijn inspiratie verder durft te gaan halen dan bij impressionisme en minimalisme, is het misschien zelfs de enige release van het afgelopen jaar die het etiket “neoklassiek” echt verdient. Het verdient daarenboven ook uw toegewijde aandacht.
- Anna Calvi :: Anna Calvi Straffe madam Calvi toont dat ze een nieuwkomer is om rekening mee te houden. En dat voor een debuut (hoezeer gepusht ook), zo mogen er elk jaar wel komen aandraven.
Verder nog tien eervolle vermeldingen voor:
James Blake :: James Blake,
Son Lux :: We Are Rising,
My Brightest Diamond :: All Things Will Unwind,
Opeth :: Heritage,
PJ Harvey :: Let England Shake,
Pharoahe Monch :: W.A.R. (We Are Renegades) ,
Esmerine :: La Lechuza,
Tom Waits :: Bad As Me,
Raekwon :: Shaolin Vs. Wu-Tang,
Efrim Manuel Menuck :: Plays High Gospel
Tevens zagen wij weer wat artiesten passeren op de bühne, en daarvan zullen ons vooral bijblijven (in omgekeerde chronologische volgorde): Colin Stetson in Doornroosje (Nijmegen), MeTaL-O-PHoNe en Portico Quartet op Gaume Jazz, de gehele John Zorn-dag op Jazz Middelheim, Lander Gyselincks gelegenheidsproject op Brosella Jazz, Einstürzende Neubauten en PJ Harvey op Primavera Sound (Barcelona), Erik Friedlander in Vooruit en Mark Kozelek eveneens in Vooruit.
Aangezien volgend jaar mogelijk het laatste jaar zal zijn dat de mensheid zal mogen meemaken, hopen wij dat al het beste van de muziekgeschiedenis van de afgelopen paar eeuwen nog eens opnieuw zal samenkomen en ons zal vergasten op het beste muziekjaar ooit. En als dat niet lukt, dan zijn we al blij met nieuwe platen van The Samuel Jackson Five, Flying Lotus, misschien zelfs weer Colin Stetson, en hopelijk ook nog een verrassing hier en daar.
