Al enige tijd zorgt Casterman met zijn Kaliber-reeks voor een fijne portie suspense. De oogst van het jaareinde is dan ook weer niet mis. De verwachtingen blijven hoog en worden nog steeds ingewilligd.
Het concept blijft hetzelfde: zet een gelauwerde tekenaar en scenarist aan het werk met een misdaadroman die minstens een twintigtal keer in de prijzen is gevallen. Zorg er voor dat ze zo nauw mogelijk bij het origineel aansluiten en giet het in een strakke lay-out. Tot nu toe gaf dit reeds enkele pareltjes die hier ook al de nodige lauweren ontvingen. Met deze Adios Muchachos is het weer raak. Een turf van 128 pagina’s die op de juiste plekken van hoofdstuk verandert en er voor zorgt dat je hem in één keer wil uitlezen.
Deze keer is vooral de scenarist, Matz, niet van de minste. We kennen hem vooral van de scenario’s voor De killer, Cycloop en Levenslijnen. De sfeer van deze grafische novelle mag je in het universum van de killer plaatsen. Koude personages die over lijken gaan in een Cubaans decor, wat het geheel iets warm exotisch geeft. Toegegeven, hij kon zich baseren op een ijzersterk verhaal dat je van het ene been op het andere doet springen door de doordachte plotwisselingen, genre Wild Things (de film). Anders dan de vorige afleveringen, is deze roman vrij recent (1995) én geschreven door de intussen zeer gevierde Daniel Chavarra, een getogen Urugayaan, die het grootste deel van zijn leven in Cuba verbleef.
Het verhaal begint broeierig met de heerlijk blonde studente Alicia die een vrij obscure bijverdienste heeft. Ze verplaatst zich met haar fiets door Havanna enkel gekleed in een topje en een minuscuul rokje. Als er een rijke zakenman naast haar aan het stoplicht staat, laat ze zich vallen en naar huis vervoeren, waar ze met haar moeder woont. Daar voert ze een verleidingsact op en wordt de minnares van het ‘slachtoffer’ tot er zich een nieuwe prooi aanmeldt. Ze verdient hier niet echt geld mee. Ze wil trouwens niet als hoertje bestempeld worden. Maar ze laat zich wel overladen met geschenken. Op een bepaalde dag voert ze haar nummertje op met de knappe Juanito, een Spaans-Candese ondernemer die voor een Nederlands bedrijf werkt dat duiktochten voor schattenzoekers wil organiseren in Cuba.
Voor Alicia en haar moeder is dit de spreekwoordelijke grote vis die ze aan de haak hebben geslagen. Maar Juanito is even eerlijk als zij zijn waardoor Alicia op de lange duur in een situatie komt waar niet meer duidelijk is wie de jager is en wie het wild.
De grafische verwerking van deze roman heeft zijn doel niet gemist. Er heerst voortdurend een suspense waar Hitchcock meteen voor zou tekenen. Het scenario kan dan ook als voorbeeld dienen voor de grote scenaristenacademie. Het tekenwerk vraagt wat inlevingsvermogen. Ogenschijnlijk is het een beetje slordig, vooral door de matte inkleuring, maar gaandeweg merk je dat het sobere tekenwerk de aandacht naar het verhaal blijft trekken. We kunnen hier dan ook kort over zijn: het volgende deel in de Kaliber-reeks moet toch wel van een stevig kaliber zijn om hiertussen zijn mannetje te kunnen staan.
