Muziek inspireert wel vaker stripmakers. David Prudhomme waagt zich aan de Griekse rebetiko. Grafisch toont hij zich een virtuoos in Rébétiko.
De rebetiko verwijst naar een traditionele Griekse stijl van muziek. Deze muziek wordt gekenmerkt door een meeslepende zangstijl en donkere teksten. Typische instrumenten zoals de bouzouki worden bij rebetiko gehanteerd. In de jaren ’30 was deze alternatieve muziek zelfs een bron van maatschappelijke rebellie tegen de gevestigde orde. In de teksten werden wantoestanden aangekaart en het duurde dan ook niet lang vooraleer de fascistische dictator Metaxa de rebetiko verbood. De repressie tegen muzikanten en publiek van de rebetiko was hevig en dwong hen nog meer in de marge.
In dit album van David Prudhomme (De Maria van Plastic) wordt het verhaal verteld van een groepje muzikanten die elk op hun eigen manier de rebetiko benaderen. Liefde, eer en ambitie drijven hen vooruit en bepalen in grote mate de plotontwikkeling. Daarbij vermengen de muziekstijl en de problemen van de hoofdpersonages zich tot een soms moeilijk te ontwarren geheel van donkere scènes en dialogen. Prudhomme slaagt er wel goed in om een zuiderse sfeer van Griekse straten in zijn album tot leven te wekken.
Zijn prachtige tekenwerk draagt daar in grote mate toe bij. Hij combineert de expressiviteit van Christophe Blain met een genuanceerd kleurenpalet zodat hij de warmte en de duisternis van zijn verhaal bijna lijfelijk voelbaar kan maken. Waar zijn tekeningen in De Maria van Plastic soms nog wat onzeker bleven en hij meer met pastelkleuren werkte, staat er in Rébétiko
een zelfzekere auteur voor ons. Wat ons betreft is David Prudhomme alleszins een van de sterkste tekenaars uit de Franse stripwereld, en met dit album toont hij dat overtuigend aan.
Helemaal overtuigen doet Rébétiko
niet. Daarvoor blijft het scenario te wisselvallig en maakt Prudhomme het zichzelf moeilijk door bijna al zijn hoofdpersonages een soort van hoofdrol aan te bieden. Zo verdwijnt de focus en raakt de lezer het spoor bijster. Aan de andere kant hebben we hier wel meer dan honderd prachtige pagina’s in handen die tekenwerk van de bovenste plank bevatten. Rébétiko won in 2010 op het festival van Angoulême de prijs ‘Regards sur le Monde’, en ontving sindsdien nog verschillende andere internationale prijzen. De auteur is er dus alleszins in geslaagd een album te maken dat een breed publiek aanspreekt. Wij hopen bij zijn volgende werk alleszins op een meer doorleefde plot die de tekeningen alle eer aandoet.
