Saddle Creek, 2011
Welkom bij enola’s Start to Rural Alberta Advantage!
Fijn dat u er voor gekozen heeft om ook deel twee van deze cursus
met ons te volgen. Mocht u nog een beginner zijn op het gebied van
de patsboemfolk van deze Canadezen dan is het ten
stelligste aan te raden om toch eerst hun debuut ‘Hometowns‘ eens te
beluisteren, want zelfs voor de gevorderde Rural Alberta
Advantage-adept kan ‘Departing’ wel eens zwaar op de maag
vallen.
Hoewel Edenloff, Cole en Banwatt de tracklist van hun
nieuwste spruit hoogstwaarschijnlijk met de grootste zorg zullen
hebben uitgekozen, is het niet de meest licht verteerbare.
Edenloff, wiens stem nog verder geëvolueerd is naar een
samensmelting van Billy Corgan en Fran
Drescher, beukt namelijk de eerste vier nummers zo hard in oren en
hoofd dat men met trillende vinger naar de stopknop dreigt te
reiken. Om dus te voorkomen dat u nog voor ‘Muscle Relaxants’ met
een zenuwinzinking de aftocht blaast, is het aan te raden te
beginnen met ‘North Star’, de vijfde track op het nieuwe album.
‘North Star’ doet, als verplichting voor elke goede training,
dienst als een rustige opwarmer, zij het met de nodige
vooruitblikken van wat komen zal. Edenloff’s stem geeft namelijk al
een hint van wat we verder mogen verwachten, maar dan nog in het
geheel van een goeddraaiende band.
Wat volgt, hangt nog steeds vast aan de immer urgente toon van
‘Hometowns’. ‘Stamp’ laat een zeer dwingende gitaarlijn horen, om
daarna over te gaan in de magistrale drumkunsten van Banwatt. Dit
is één van de nummers bij uitstek op ‘Department’ dat de band op
hun volle kunnen laat horen. Het bouwt op naar een hoogtepunt
wanneer de frêle Cole zich de longen uit het lijf schreeuwt. Iets
verder doet ‘Barnes’ Yard’ hetzelfde, zij het nog meer in de trant
van ‘Drain The Blood’, een nummer van hun eerste album dat
eigenlijk een wereldhit waard was geweest. ‘Barnes’ Yard’ klinkt
opgefokt, maar toch opmerkelijk luchtig en fris dankzij
kleinigheden als tingelende belletjes en het iele oehoe
van Cole.
‘Coldest Day’ klinkt effectief even winters wit als de titel laat
vermoeden. De song is het equivalent van ijssterren maken op het
raam gewoon door er maar heel lichtjes tegenaan te blazen. The
Rural Alberta Advantage houdt er sowieso maar weinig muzikale
ingrediënten op na, maar dit nummer wordt haast helemaal tot
soberheid uitgekleed.
De eigenlijke afsluiter van het album ‘Goodnight’ mag bij de eerste
luisterbeurt als een tenenkruller van jewelste klinken. Wie de
eerste “goodnights” hoort, zal misschien denken dat het Edenloff
allemaal geen bal meer uitmaakt en daarom maar wat blijft hangen in
zijn eigen neus. Maar even doorzetten leert ons dat hij zich gewoon
bewust ingehouden heeft om dan loos te gaan in “Rushing to the
woods where we first felt God, red quilled to our veins from the
moment when we touched”. Het afscheid is voelbaar moeilijk.
Tot zover bent u vlot door de training heengeraakt, nietwaar? Er
vloeide niet te veel zweet en al helemaal geen tranen. Wanneer u
dit album echter eens in de juiste volgorde afspeelt, zal u
begrijpen waarom ‘Departing’ maar tot aan de heupen van zijn
voorganger ‘Hometowns’ raakt. Het lijkt erop dat het trio zijn
thuishaven heeft achtergelaten en zomaar vertrokken is. En wat
gebeurt er vaak wanneer mensen wegtrekken uit de plaats die hen bij
elkaar hield als pattexlijm? Ze vervreemden, raken elkaar een
beetje kwijt. De eerste vier nummers van ‘Departing’ klinken net
zo, alsof Edenloff vergeten is dat hij ook nog een band heeft.
Edenloff wringt zich in elk nummer op de voorgrond, van ‘Two
Lovers’ tot ‘Muscle Relaxants’. Zijn muzikale kompanen worden
gedegradeerd tot derderangs sessiemuzikanten en mogen nooit alles
uit de kast halen, iets wat vooral in het geval van Banwatt een
grote schande is. Na een paar luisterbeurten wordt het allemaal wel
aanvaardbaar en vervagen de irritante neusklanken van de zanger,
maar het blijft allemaal niet zo in de kleren hangen zoals
‘Hometowns’.
We voorspelden begin dit
jaar dat The Rural Alberta Advantage een band zou zijn om in de
gaten te houden. Met deze plaat hebben ze echter alvast niet hun
grote doorbraak verwezenlijkt. Het lijkt er een beetje op dat ze
wat stuurloos zijn geworden na hun eerste plaat, die volledig rond
hun thuisbasis Alberta opgebouwd werd. Het vertrek uit Alberta en
het toch willen vasthouden aan hun bekende sound heeft hen in
tweeën gespleten en hen achtergelaten met een album dat slechts
gedeeltelijk goed te noemen is.
