Shining :: 29 oktober 2010, 4AD

Die performance van Shining op Roadburn dit jaar, dat was er eentje om in te lijsten, zo’n concert dat je van de eerst seconde tot de laatste tegen de muur plamuurde en achterliet met klamme handen en een wee gevoel in de maag. Zo’n overrompeling werd het gisteren niet, al scheelde het niet veel. Shining is een van dé bands van 2010.

Maar eerst Pontiak, drie bebaarde broers die met hun gortdroge woestijnrock niet bepaald het meest originele geluid in huis hadden, maar toch tekenden voor enkele prima momenten. Hun muziek was vrij heavy, maar zonder z’n toegankelijkheid te verliezen. De tempo’s waren gezapig, de riffs simpel, de zanglijnen loom en catchy. Nu en dan neigde het naar de psychedelische rock van Black Mountain, dan had het weer iets van de bluesy hardrock van Five Horse Johnson of de metalpop van Torche. Vooral het begin en het einde van de set zaten goed, met potige rocksongs om de lange weg naar en van Diksmuide draaglijker te maken. Het gerekte middenstuk, waarmee het trio meer de abstractie opzocht, flirtte herhaaldelijk met de verveling, maar kreeg alsnog een boeiende finale. Pontiak was prima, maar moest de duimen leggen tegen het latere geweld.

Iedereen heeft de voorbije tijd de mond vol gehad over het Gentse Drums Are For Parades, dat de lat voor Belgische heavy rock in 2010 hoog heeft gelegd en sindsdien een pers- en publiekslieveling is. Dat de band je intussen overal voor de voeten loopt, neem je er dan ook bij. Hun dichtgeplamuurde sound (die een gewéldige geluidsmix kreeg!), soms wat inwisselbare songs en de hysterische lichtshow zorgden voor een effect dat tegelijkertijd opwindend en verlammend was, maar het moet gezegd: het is een pletwals die heel goed weet wat zijn troeven zijn en die ook perfect uitspeelt. Hier geen overbodige show, geen ellenlange solo’s of egomomenten. DAFP pakt uit met korte, spekvrije knallers die het terrein tussen Black Cobra en Unsane annexeren met bloedlust en staat steeds garant voor een forse patat op de muil. Een handelsmerk.

Shining had intussen alweer een vervanger voor de recent ingehuurde gitarist die eerder dit jaar meespeelde, maar van een inloopperiode was blijkbaar geen sprake. De band staat er alsof zijn uitzinnige avant-garde mix van progmetal en jazznoise de normaalste zaak van de wereld is en baant zich een weg door een set vol onvoorspelbare, complexe en extreme muziek, alsof het gaat om een setje Ramonesrammen. Deze keer geen explosie vanaf de eerste aanslag, maar een trage, donkere drone die eerder aanleunde bij het materiaal dat de band liet horen met de Vikings van Enslaved. Dat was echter uitstel van executie, want zodra de drumintro van “Fisheye” volgde, schoot het energiepeil bij band én publiek meteen enorm de lucht in en was iedereen vertrokken voor drie kwartier waanzin.

”The Madness And The Damage Done” is nog zo’n song die nooit z’n effect mist: het zit vol start & stops, gekrijs en gebrul, ijselijke synths, agressieve riffs en donderende drums, maar het wordt onthaald als een stadionklassieker. De vuisten de lucht in. Ziedende psychometal met een experimentele hoek af, gestuurd door kapitein Munkeby (zang, gitaar, tenorsax, ‘EWI’, opjutterij), de Noorse Mr. Intens, die z’n bende tot de tanden gewapende soldaten moeiteloos op een lijn laat lopen. Mooi om te zien hoe drummer Lofthus (samen met Munkeby het enige oorspronkelijke bandlid) de metalconventies weet te omzeilen. Prog, black metal, jazz, het zit allemaal in z’n spel, maar komt eruit met een souplesse en soepelheid die bij dergelijke bands vaak zoek is.

Geen gebrek aan verdere hoogtepunten: de elektrometal van “Exit Sun” en de verkapte jazzgekte van “Healter Skelter” als vanouds, maar ook enkele oudjes, zoals “In the Kingdom Of Kitsch You Will Be A Monster”. Afsluiter “21st Century Schizoid Man” was naar gewoonte loeihard en hyperintens, afwisselend loodzwaar en ultravinnig. Het is intussen wel duidelijk: na vijf albums en een imposante transformatie staat Shining er sterker dan ooit, want zelden werden de werelden van metal en experiment zo geslaagd gecombineerd. Bovendien zijn er weinig bands die live zo sterk de puntjes op de ‘i’ zetten. Orde op zaken stellen, heet dat dan.

http://shining.no
http://www.myspace.com/shiningofficial
http://shining.no
Beeld:
Nathalie De Weerdt

aanraders

verwant

Future Old People Are Wizards :: ”We zijn een beetje verliefd op elkaar”

Origineler of gekker kan u een Belgisch debuut dit...

Future Old People Are Wizards :: Faux Paw

Frons gerust uw wenkbrauwen, maar wat hebben René Magritte,...

Tweede editie Scratch & Snuffest (31/10 + 1/11) oogt veelbelovend

We hebben u vorig jaar uitgebreid verteld over het...

Shining :: One One One

Begin er maar eens aan, een genreklassieker opvolgen. Geen...

recent

Zimmerman

17 maart 2024Rotown, Rotterdam

Zondagavond spelen Ivy Falls en Zimmerman in Rotown in...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

The Smile

15 maart 2024Vorst Nationaal, Brussel

Er zit een goeroe verborgen diep in Thom Yorke....

Benni :: Make Me Blind

Vanuit het land van de eeuwige herfst bracht de...

Miek Zwamborn :: Onderling – Langs de kustlijn van Mull

Hoe maak je als auteur het landschap tot hoofdpersonage...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in