Ze stonden stuk voor stuk een beetje ondankbaar tegenover de Main Stage geprogrammeerd op metal celebration day. Weliswaar tussen de acts door, maar ook zo’n groot podium moet een grondige soundcheck ondergaan. Een buiging door onze zweterige knietjes voor de moedige groepen in de Club op zaterdag.
“Get out of bed and get your socks on”, zo klinkt het in opener “Knots” van Pete & The Pirates. Het publiek blijft er maar wat mak bij kijken. Nochtans nodigen de energieke nummers van Pete & The Pirates uit tot dansen, of toch tenminste springen. Uiteindelijk krijgt toekomstig hitje “Mr. Understanding” toch de handen op elkaar. Met “She Doesn’t Belong To Me” en “Bright Lights” brengt de band, naast “Knots”, uitstekende indiepopnummers met postpunkweerhaak, ergens tussen The Coral, Belle & Sebastian en The Rakes in. Onweerstaanbaar catchy bij momenten, dat moesten zelfs de sokloze slaapwandelaars achteraf toegeven.
Dan liever de brandende namiddagzon, alwaar, zoals verwacht, het Frans-Finse popgroepje The Dø perfect op zijn plaats stond. De lang uitgesponnen en lichtelijk tot sterk aangepaste versies van de vrij conventionele popnummers uit debuut A Mouthful waren als kennismaking uitstekend en aanstekelijk. Wie de groep al eerder live aan het werk zag, werd geconfronteerd met een perfect duplicaat van eerdere optredens, onverwachte bruggetjes en overgangen incluis. En ja, dat soort zaken kan ons plezier danig naar de verdoemenis helpen. Ook al krijgen we nog steeds kippenvel van de warm onthaalde radiohit “On My Shoulder” en bespeurden we een injectie van het nonsense-rapnummer “Queen Dot Kong” in de tienminutenversie van “The Bridge Is Broken”.
Stelde You Have No Idea What You’re Getting Yourself Into, het enkele maanden geleden verschenen debuut van Does It Offend You, Yeah? nog zwaar teleur, dan nemen de Britten genadeloos revanche met hun set in de Club. Vanaf de eerste noten van opener “Weird Science” is duidelijk dat dit gezelschap tot meer in staat is dan uit het studiowerk vermoed kan worden. De bloedeloze electro maakt namelijk plaats voor een zinderende aanslag op de dansvermogens van het publiek. Tijdens “Let’s Make Out” wordt duidelijk dat de buit binnen is: dit klopt moeiteloos wat Klaxons live doet. Toegegeven, het kan nog altijd véél beter, zoals Soulwax later op de avond bewijst, maar hoe dan ook heeft dit viertal moeiteloos de verwachtingen overtroffen.
Wat niet meteen het geval was voor The Futureheads, anno 2005 zowat de vleesgeworden middelmaat van de hele postpunkrevival. Anno 2008 slaagt de band er nog steeds niet in dat predikaat af te schudden. Drie albums heeft het viertal al op zijn conto, maar het zijn enkel de drie oude hitjes, Kate Bush-cover incluis, die overtuigen. De rest van de set wordt afgehaspeld in een gelijksoortig rammelend postpunkjasje. Kwestie van het tempo erin te houden. Het resulteert in een weinig gedenkwaardig optreden.
Als één band aanspraak maakt op de titel hype van het jaar, dan Blood Red Shoes. En volkomen terecht. Waren ze op Les Nuits Botanique al straf, dan geven Laura-Mary Carter en Steven Ansell het publiek nu écht een gemene trap in het kruis. Ja, wat dit duo doet is al duizend keer eerder gedaan, maar de verbetenheid waarmee Blood Red Shoes op het podium staat en zich vanaf opener “It’s Getting Boring By The Sea” naar het hart van de toeschouwers boort, is zo aanstekelijk dat je — opnieuw — als een blok smelt voor dit heerlijk ass-kickende duo.
Dubbeltje op zijn kant: The Rascals. Zonder ook maar een sikkepit bewezen te hebben, wordt de band bovenaan de affiche geplaatst. Het succes van het zijproject van frontman Miles Kane, The Last Shadow Puppets, is daar niet geheel vreemd aan. Met zowel rijkelijk georchestreerde sixties britpop als de meer rechttoe rechtaan rocknummers à la Arctic Monkeys weet het drietal het publiek — een combinatie van verzadigde Metallica-fans en vermoeiende tieners — echter ogenblikkelijk op de hand te krijgen. Halverwege de korte set maakt “Freakbeat Phantom” indruk. Te hoog op de affiche, dat wel, maar een afgang was dit optreden van The Rascals zeker niet.
