2007 was een flets filmjaar zonder echte meesterwerken, maar er
viel hier en daar toch wat genot te rapen. Ziehier mijn kleine en
grote filmmomenten op een rijtje:
Kippenvel: de douchescène uit ‘Paranoid Park’ en de
bezwerende muziekscore van ‘Khadak‘
Allerzaligste hoofdpersonage: Hallam
zo-Fou-als-een-achterdeur
Miauwkes-award: Casey Affleck (en dan vooral
zijn onstandvastige – doch botergeile – stem) en onze nieuwe
plezantste chouchou in blockbusterland: Shia LaBeouf
Het venijn in de staart: zowel ‘Sehnsucht’ als ‘I Don’t Want To Sleep
Alone’ wachten tot de allerlaatste minuut om je weg te blazen,
kaboem!
Harakiri-overweegbare smart: buiten fun fun fun
voor ‘The Host’,
heb ik helaas alleen maar lelijke woorden voor de Aziatische films
die in 2007 mijn pad kruisten…Waar gaat dat naartoe als je al
niet meer op een Zhang Yimou of een Wong Kar Wai kan rekenen?
Klefste oneliner: ‘I made you something’
(jawel, een machinegeweer als beenprothese!) uit ‘Planet Terror’
Frustration Island: ondertitelen wordt te duur
en Franstalige films krijgen nauwelijks releases in Vlaanderen of
komen later uit. Een welgemeende grrrrr%#!$* hiervoor!
Pure poëzie: het rijdende huis uit ‘You the Living’, het
dansende kruispunt in ‘WWW’,
en de woordspelletjes in ‘La Antena’ (gespot op
het filmfestival)
Beste prinses: Giselle (Amy Adams) uit ‘Enchanted’
TOP 10
1. Ratatouille
De
perfecte tijdloze Disneyfilm: een hartverwarmend verhaal vol
charmante situatiehumor, gedrenkt in zeer smakelijke
Pixar-animatie. Rémy is gewoon de coolste rat sinds ‘Basil the
rat’! Een lekkernijtje!
2. Das
Leben der Anderen
IJzersterk drama met een einde
dat tot in de toppen van de tenen voldoening schenkt. Een unicum.
Waar blijft die Amerikaanse remake, dat ik hem onder mijn bottin
verbrijzel!
3. Stranger Than
Fiction
Eeen peperkoeken Will Ferrell die ons
Maggie haar hart (en dat van ons) pikkedieft met een klein
liefdesliedje op gitaar: ai caramba! Een geweldige ‘meta’
film, zoals we ze héél graag hebben.
4. Hairspray
Zag
het leven er maar altijd zo stralend uit als de glimlach van Niki
Blonsky. ‘Hairspray’ is een guitige, aanstekelijke explosie van
kapsels, kleuren en musicalnummers. Uw kont zat gegarandeerd nog
nooit zo wibbely wobbely in uw cinemazitje.
5. Persepolis
Heel
eerlijk/heerlijk levensverhaal van Marjane Satrapi, gedoopt in een
prachtig ineengesmolten zwart-witcreatie. Een straffe madam die
veel indruk heeft gemaakt.
6. La
Scaphandre et le Papillon
Een onvergetelijke,
dankbare belevenis om een film te mogen bekijken door de ogen van
een levenslustige vlinder gevangen in een levenloos lichaam. Een
ontroerend, breekbaar portret dat je echt gezien moet hebben.
7. The
Painted
Veil
John Curran neemt rustig de tijd om
personages te schetsen die je op het eerste gezicht niet
aanspreken, maar waar je nét omwille van hun gebreken uiteindelijk
toch van gaat houden. Klassefilm!
8. Little
Children
Een verrassend sterk drama over
volwassenen die nog eens kind willen zijn. Sterk geacteerd, vooral
Kate Winslet gloeit harder dan de rode neus van Rudolf het
rendier.
9. Apocalypto
Pak-me-dan-als-je-kan-concept,
flitsend verpakt in een super’snelle’ beeldvoering. Een
hallucinante trip.
10. Planet
Terror
Robert Rodriguez laat je met de avonturen
van zijn eenbenige vampire slayer van de ene gore/foute
verrassing in de andere vallen. Lekker over the top en nog een
kilometertje verder. Ik ben in ‘Cherry Baby’ (Rose McGowan) ook
meteen een nieuw rolmodel rijker. Plezier hier!
FLOP 5 – de teleurstellingen – (de commerciële, voor de
hand liggende troep niet meegerekend)
1. Goya’s
Ghosts
Natalie Portman in een hilarische
dubbelrol en zo valt er nog wel meer te lachen met deze zichzelf
oh-zo au sérieux nemende floppertopper bij uitstek.
2. Summer
Palace
De grens tussen kunst en kitsch is soms
erg dun. ‘Summer Palace’ is gewoon saai, lelijk, pretentieus en
labiel.
3. Death
Proof
Je film doorspekken met dialogen die nog
banaler zijn dan die van bij de bakker om de hoek en baseren op een
bijeenraapsel van slechte B-films? Dan kan je moeilijk verwachten
dat je film boven dat protputniveau uitstijgt. Een klucht, maar dan
zonder de grappen. Gaap!
4. La
Môme
Edith Piaf verdiende een respectvolle
hommage, in de plaats kreeg ze een rommelpot aan dooreengeschudde
plaatjes die niet in elkaar passen… Arm muske toch!
5. Angel
François
Ozon vergrijpt zich aan een pompeus stationsromannetje en versmacht
ons in de wansmakelijke wereld van miss grootheidswaanzin (de wel
perfect gecaste Romola Garai). Er zijn er voor minder achter de
tralies gevlogen.
Ik kijk reikhalzend uit naar: ‘Atonement’ (al fantastisch
bevonden), ‘Lust, Caution’ (Ang Lee), Sweeny Todd (Tim Burton),
Blindness (Fernando Mereilles) en Robert Rodriguez’ verfilming van
‘Barbarella, Queen of the Galaxy’!
Laat het aftellen maar snel beginnen, ik ben klaar voor 2008!
Jeeehaa!