14 november 2003
Gent – Vooruit

Pas de plas over van een uitputtende tour in de U.K. maar hier er
meteen weer tegenaan. Een net niet volgelopen Vooruit kon zijn
geluk niet op. Want hoewel weer niet echt spraakzaam, hadden de
drie Black Rebel Motorcycle Club-kids er wel zin in. En steeds
minder als copycats van The Jesus And Mary Chain, maar wel met een
eigen smoel. Je hoort het natuurlijk nog wel: Spiritualized, The
Velvet Underground, Loop, zelfs al meteen van in hun bombarderende
opener, ‘Six Barrel Shotgun’. Maar je moet ergens beginnen in de
uitgestrekte muzikale erfenis van dit zwart leren
jasjes-genre.
BRMC speelde – na een wat moeizame start met ‘US Government’, dat
zo niet helemaal wou lukken – een gedreven set hier in Gent, voor
een zaal die hen wel lustte, en dus kreeg wat ze wou. Energieke
versies van ‘Your Love’, ‘Love Burns’, de recente single ‘We’re in
Love’ (met daarin de intrigerende zin, “I’m in love with
something I can’t see”), hun klassieker ‘Whatever Happened To
My Rock ‘n’ Roll’, … Met de wisselende, telkens naar de keel
grijpende, zang van bassist Robert Turner en gitarist Peter Hayes,
bouwde de band een sfeer op (BRMC is zelf al een sfeertje
trouwens): nors, donker, angstig, met daarbovenop die alles
overheersende gitaren.
Het publiek staat erbij als een onderdanig wezen dat de
misantropische boodschap wel wil geloven en daar zelfs af en toe
een danspasje bij durft wagen: bij het inderdaad wel catchy
basritme van ‘White Palms’ bijvoorbeeld, of bij het energieke,
uitgesponnen ‘We’re In Love’. Turner kondigde daarop een nieuw
nummer aan (‘Blown Away’), maar dat loste al snel op in een
duistere, zelfs spooky versie van ‘In Like The Rose’.
Want daar draait het uiteindelijk om bij dit drietal: die angst,
dat absoluut niet mogen vrolijk zijn, verpakken in een aangrijpende
gitaarsong, en als je dan Robert Turner in de laatste bis ‘Heart
And Soul’ hoorde schreeuwen “You’re helpless!, You’re
helpless!'” als een soort mantra terwijl Peter Hayes zijn
gitaar annex effectenpedaal in die bezwering vasthaakt, tja, dan
word je hoe dan ook ergens in die spiraal meegezogen.
Als een band zo afsluit, dan maak je een statement met de
hoofdletter S.

In samenwerking met De
Muziekfriek