De enola-filmrecensenten lichten de komende dagen elk hun tien favoriete titels van 2024 toe en op 1 januari krijgt u de samengestelde top 10 van de hele filmredactie. (Om in aanmerking te komen voor deze rangschikking moet een film gedurende het afgelopen jaar een Belgische release hebben gekregen in de bioscoopzalen of via VOD/streaming. Titels van op festivals die pas volgend jaar verschijnen, werden dus niet opgenomen in de lijstjes en verhuizen naar 2025)
- Love Lies Bleeding (R. Glass – Usa/Uk)
Een film als een staaf dynamiet: explosief, gedurfd, meeslepend, visueel briljant en gedragen door duizelingwekkend knappe acteerprestaties. Rose Glass kroont zich plots tot een talent om in het oog te houden met deze uitstekende genrefilm.
- La Bête (B. Bonello – Fr/Can)
Keer op keer levert Bertrand Bonello fascinerende cerebrale filmische puzzels af, waarmee hij met kop en schouders de interessantste hedendaagse Franse cineast is, maar meteen ook de meest onderschatte. Deze hypnotiserende SF-trip is uitdagende conceptuele cinema op zijn allerbest.
- The Iron Claw (S. Durkin – Usa/Uk)
(Film)kunst sublimeert concepten in beelden. Wat het onderwerp is, is dan ook vaak bijkomstig, getuige dit grootse melodrama dat speelt in een wereld waar ik geen greintje affiniteit mee heb – Amerikaans professioneel worstelen – maar de thema’s die aan bod komen wel omzet in grandioze beeldtaal.
- Poor Things (Y. Lanthimos – Usa/Uk/Ie/Hu)
Yorgos Lanthimos levert zijn beste film tot nog toe af met dit wervelende moderne sprookje waarin een mengeling van digitale en traditionele effecten een droomwereld oproepen schatplichtig aan de dagen van de stille cinema.
- Emilia Pérez (J. Audiard – Fr/Bel/Mex)
Veteraan Jacques Audiard levert zijn sterkste prent in jaren af met deze eigenzinnige musical waarin een aantal contemporaine thema’s samengesmeed worden tot een barok en bijna arrogant gestileerd spektakel. Zoe Saldana, Selena Gomez en Karla Sofia Gascón zetten bovendien geweldige acteerprestaties neer.
- Drive-Away Dolls (E. Coen – Usa/Uk)
Er werd door critici gemekkerd dat het solo-project van Ethan Coen niet het niveau haalde van een Coen-broers film. Ze dwalen, want deze aan Raising Arizona herinnerende, met een stevige dosis feministisch energie geïnjecteerde frenetieke road-trip was is een absolute lust voor het cinefiele oog en oor.
- Grand Tour (M. Gomes – P/I/Fr/D/J/Chin)
De regisseur van Tabu neemt ons mee op een speelse droomreis doorheen een koloniaal Azië dat versmelt met zijn postkoloniale realiteit. Een film als een visioen in glanzend zwart-wit die op feeërieke wijze speelt met perspectieven en referentiekaders.
- Soundtrack to a Coup D’État (J. Grimonprez – B/Fr/Nl)
Een film die op gedurfde manier experimenteert met de dunne scheidingslijn tussen fictie en documentaire. Een spel met geheugen, tijd, geschiedenis en perceptie, vormgegeven als een duizelingwekkende filmische caleidoscoop die de relatie tussen historische waarheid en beeld in vraag stelt.
- The Zone of Interest (J. Glazer – Usa/Uk/Pl)
Jonathan Glazer verbeeldt de holocaust op strakke, afstandelijke manier maar legt daarmee wel de gruwel genadeloos bloot. Een film waarin de geluidsband een prominente plaats inneemt in het opbouwen van een akelige en beklijvende sfeerschepping.
- Aku wai Sonzai Shinai/ Evil Does not Exist (R. Hamaguchi – J)
Elke nieuwe film van het moeilijk te catalogeren Japanse talent Ryûsuke Hamaguchi verschilt vaak sterk van de voorgangers, maar wat wel constant blijft is de aanwezigheid van zijn hypnotiserend sterke beeldenpracht en indringende manier van vertellen. Zo ook in deze ecologische parabel die een oogverblindende pracht tentoonspreidt.