Na drie uiterst succesvolle seizoenen vol seksueel expliciete scènes en hitsige pubers met vragen die rechtstreeks uit de ‘Seks, mind & body’-rubriek van het vroegere jongerenmagazine Joepie leken te komen, loopt Sex Education nu ten einde. Bij het verschijnen van het vorige seizoen rees de vraag al of er nog wel voldoende materiaal overbleef om te exploreren: zijn er nog seksualiteiten die belicht moeten worden, kan de Netflix-serie ons nog iets nieuws leren? En net zoals vorig seizoen blijkt het antwoord hierop ‘ja’ te zijn. Er zijn absoluut nog seksualiteiten en problematieken die nog niet besproken werden. Heel veel zelfs. En daar wringt het schoentje. In een poging ons nog zoveel mogelijk te informeren en bij te brengen, wordt het laatste seizoen chaotisch en overdadig.
Een nieuw seizoen staat gelijk aan een nieuw schooljaar. Maar voor het eerst keren we niet terug naar Moordale Secondary School, aangezien die omwille van onomkeerbare reputatieschade permanent gesloten werd. In plaats daarvan trekt een deel van de scholieren naar Cavendish College, een door studenten geleide campus. Cavendish is het tegenovergestelde van wat Moordale geworden was: fel, extravagant, open en inclusief. Op deze haast utopische campus, waar je aan yoga kan doen wanneer je wil en inclusiviteit een gegeven is, is niets te gek. Ook een sekskliniek uitbaten niet. Maar wanneer Otis (Asa Butterfield) op zijn eerste dag zijn therapiepraktijk wil opzetten, bots hij op concurrentie. De campus heeft namelijk al een zeer gewaardeerde en geprezen sekstherapeute, die zich O laat noemen (Thaddea Graham). Otis, ervan overtuigd dat hij de enige echte bedenker van het concept is, gaat de strijd met haar aan.
Sex Education wil duidelijk voor de laatste keer nog eens alles – en iedereen – uit de kast halen en voegt zelfs enkele grote namen als Dan Levy en Hannah Gadsby aan de cast toe. De nieuwe school gaat eveneens gepaard met een hoop nieuwe personages (tegelijk zijn er veel vertrouwde personages die niet overschakelen en zo plotsklaps verdwijnen). Deze nieuwe personages dienen om nieuwe thema’s te onderzoeken en andere kwesties naar het scherm te vertalen. Maar in hun verlangen om zoveel mogelijk mee te geven over seks en seksualiteit en een platform aan een zo divers mogelijke groep te bieden, creëren de makers zodanig veel verhaallijnen en subplots dat het voor de kijker bij momenten allemaal een beetje overweldigend wordt. Bovendien hebben we al drie jaar meegeleefd met de Moordale-studenten en zijn we vooral benieuwd om te ontdekken waar zij zullen eindigen. De serie is dan ook op zijn best wanneer ze bestaande verhaallijnen verder uitdiept en niet probeert nog snel even een ander problematiek aan te snijden.
Wat niet wil zeggen dat wat Sex Education tracht te doen, niet meer relevant is. De serie maakt zaken bespreekbaar en haalt ze uit hun taboesfeer. Een belerende ondertoon is er altijd al geweest, en is zeker ook een sterkte van de reeks. Alleen neemt de pedagogie dit seizoen soms zodanig de bovenhand dat de fictiereeks erbij inboet. En het was net door op een luchtige toon en met veel humor belangrijke thema’s aan te kaarten dat Sex Education terecht faam verwierf.
Ondanks de eerder rommelige plot slaagt het vierde seizoen er wel opnieuw in te ontroeren, mede door de sterke dialogen en goed gespeelde interacties. Al voel je wel dat de cast – die er overigens allang niet meer als geloofwaardige tieners uitzien – klaar is om afscheid te nemen. Maar wat Sex Education verwezenlijkt heeft voor het landschap en voor de maatschappij tout court, blijft lovenswaardig. Eindigen doen ze misschien niet op een hoogtepunt, maar zoals de serie ons zelf leerde: ook zonder hoogtepunt kan je genieten van de rit.
Het vierde seizoen van Sex Education is te bekijken via Netflix.
