Stolp is een explosie van creativiteit. Tekeningen en scenario barsten op alle vlakken uit hun voegen. Uitmuntend leesvoer voor literaire durfallen.
Sommige boeken springen meteen uit het enorme aanbod aan nieuwe strips dat quasi wekelijks de winkels overspoelt. Ze vallen op door een sterke cover, een apart formaat of een combinatie van beide. Ook Stolp was er zo eentje. Een duistere, wat gotische stad die zo uit een strip van Nicolas De Crécy weggelopen zou kunnen zijn, siert de kaft.
Het binnenwerk sluit volledig aan bij de imponerende buitenzijde van het album. Wojciech Stefaniec is een Poolse tekenaar die in zijn thuisland al op heel wat erkenning kan rekenen en naast zijn stripwerk ook illustraties maakt en instaat voor het grafisch ontwerp van o.a. boeken en platenhoezen. Zijn tekeningen lijken met een enorme intensiteit geëxplodeerd op het blad.
Stolp is het eerste deel van wat een trilogie over de stad Bardo moet worden. Bardo is een fictieve stad waar het leven langzaam weggeteerd is na een geleidelijke catastrofe. Stilaan wordt de mensheid naar de marge van de maatschappij gedwongen door de afgrond van de wereld die steeds dichterbij komt. Stolp is het hoofdpersonage in dit eerste deel. Hij dwaalt door Bardo, zonder dat het helemaal helder wordt waar hij precies naar op zoek is. Hij ontmoet andere mensen en op die manier krijgen we als lezer een doordringend beeld van de stad en van de impact die de hele catastrofe op het leven in die stad heeft.
Voor het scenario werkte Stefaniec samen met Daniel Odija. Hij schrijft boeken en werkt als journalist. In de Bardo-trilogie ontmoeten beide kunstenaars elkaar en vullen ze elkaar aan in hun eigen medium. De woorden en beelden knetteren van de pagina’s en creëren samen een bijzonder ongewone sfeer voor een stripverhaal. De auteurs volgen niet altijd de geijkte striptaal, waardoor Stolp zeker in het begin een taaie kluif durft te zijn. Het is soms puzzelen om overgangen in tekst, ruimte en tijd te vatten. Maar tegelijk wordt het na enkele bladzijden wel duidelijk dat die aparte stijl een bewuste keuze is en ook consequent aangehouden wordt. Hierdoor kan je als lezer in het verhaal groeien en volg je de koortsdroom van Stolp zelf ook als een koortsdroom.
Stolp is zeker en vast geen spek voor ieders bek. Aan het begin van deze tekst verwezen we op het vlak van de grafiek naar het werk van De Crécy. Eigenlijk is die verwantschap veel dieper. Ook De Crécy schudt in veel van zijn boeken de vaste verwachtingen rond wat een strip kan zijn, resoluut door elkaar. Maar Wojciech Stefaniec weet die experimenteerdrift consequent te hanteren doorheen een boek en zo ontgroeit De Crécy ook het vrijblijvende van het pure experiment en ontwikkelt hij een eigen striptaal. Net dat doen Stefaniec en Odija ook met Stolp.
Het tweede deel van de Bardo-trilogie wordt al in vertaling in het vooruitzicht gesteld aan het einde van Stolp. Scratch Books blijft dus ook buitenlandse hoogstaande stripexperimenten aan het Nederlandstalige publiek aanbieden. Stolp verdient het alvast om een groot publiek van avontuurlijke lezers aan zich te kunnen binden.
