Om afscheid te nemen van 2018 presenteert in december elke dag één enolamedewerker zijn of haar song van het jaar. De volledige lijst beluistert u hieronder.
Deze uitschieter uit de debuutplaat van de Amerikaanse Sophie Allison lijkt bij de eerste luisterbeurt niet meer dan een schattig liedje over kalverliefde. “Kiss you in the park/We’ll meet up after dark/In your car with the backseat, southern summer/Ignored all the missed calls from your mother,” zingt een zeemzoete meisjesstem onder het zachte gitaargepingel. Maar dan dreigt Allisons crush door haar vingers te glippen, want hij wil het aanleggen met een ander grietje dat volgens hem “bubbly and sweet like Coca-Cola” is. En Allison, die zinkt langzaam weg in het drijfzand van de melancholie – hoe meer ze zichzelf ervan overtuigt dat ze niemand anders wil, des te verstikkender wordt de wurggreep van de liefde om haar jonge hals. Maar verdrinken in haar eigen verdriet is gelukkig geen optie: de melodieën van Soccer Mommy zijn zo verdomd catchy dat ze zelfs een uitweg bieden uit de meest drassige moerassen van de menselijke geest. Allison liet zich dan ook inspireren door Taylor Swift en andere Avril Lavignes, maar zelfs Bon Iver klinkt hier en daar door op haar eerste langspeler. Clean, zoals de titel van het album luidt, doet ondanks de sombere ondertoon het allerbeste vermoeden voor deze amper 20-jarige songschrijfster.
Hoogtepunt: 2’40”. De muur van bedrieglijk zelfverzekerde distortion die Allison in het refrein had opgetrokken, brokkelt opeens weer af en haar kwetsbare stem herrijst schoorvoetend uit de as van de melancholische gitaarakkoorden.
