Met hun titelloos debuut en frappante liveshows kweekte het Brusselse collectief Wolvennest vrij snel een trouwe cultaanhang. Hun optreden in december vorig jaar in Stuk Leuven als voorprogramma van Wolves in the Throne Room, zette WITTR aan om WLVNNST te vragen als support voor hun passages in Duitsland, Nederland, Oostenrijk en Tsjechië deze zomer. Met hun nieuwe plaat Void blijft de band trouw aan hun geluid maar worden tegelijk nieuwe routes aangesneden.
De sound van Wolvennest is bezwerend. Repetitieve gitaarriffs, hypnotiserende noise, flarden melodie en beklemmende dronegeluiden zijn zorgvuldig en geraffineerd opgebouwd. In tegenstelling tot de vorige schijf wordt hier plaats gelaten voor meer hitsige gitaarsolo’s en staan er (zowaar) twee ‘songs’ op. Enfin, ‘song’ is een relatief begrip. Niet meteen top dertig materiaal dus. De songs “Ritual Lovers” en “Void” baden in een undergroundsfeer en de ingebouwde weerhaakjes zijn niet van die aard om de liefhebbers van pakweg Bruno Mars of The Editors te doen smelten. No sir!
Michel Kirby schreef alle teksten. De samenstelling van de bandleden uit verscheidene disciplines zorgt voor een gevarieerd klankpalet. Even een korte introductie: Michel Kirby speelt bij de hardcore band Arkangel en is tevens gitarist van La Muerte. Marc De Backer brengt platen uit onder het pseudoniem Mongolito en trok in de negentigerjaren – en erna – de wereld rond als gitarist met Mucky Pup; Dog Eat Dog; Mud Flow en 10000 Women Man. Gitarist Corvus Von Burtle heeft met zijn Cult of Erinyes een opmerkelijke plaats ingenomen in black metal kringen en de multidisciplinaire kunstenares Shazzula (zang en synths) verwierf toegewijde bekendheid met enkele undergroundfilms.
De donkere sferen en sombere droomgebieden van WLVNNSTs eersteling, worden hier iets meer open getrokken door voornoemde ‘songs’. Verder laat deze nieuwe worp een volstrekt eigenzinnige mix horen van zeventigerjarigen psychedelia, dark ambient, black metal, krautrock, experimentele electro in de geest van Coil en een trancesfeer die werd ingegeven door de Marokkaanse band Nass El Ghiwane.
Het instrumentale openingsnummer “Silure” start met synthesizer en stemgeluiden. De (voorspelbare) stilte voor de storm. De bruusk opgetrokken muur van repetitieve gitaarriffs, aangedikt met solo’s van Marc De Backer, houdt tien minuten aan. De sfeer is meteen gezet. “Ritual Lovers” volgt naadloos. Eenzelfde beklemmende en dwingende noise van gitaar en keyboards, zijdelings een beetje hardrock, gedomineerd door de hypnotiserende vocalen van frontvrouw Shazzula. De duistere klankpatronen zuigen de luisteraar willens nillens in een droomtoestand die zich situeert tussen een grimmige nachtmerrie en sprookjesachtige rituelen. Een toon die weliswaar bijzonder behaaglijk aanvoelt. Het titelnummer “Void” vervolgt al even koppig en doortastend. Shazzula’s stem klinkt bij momenten bevreemdend. De ijle, morbide aandoende klankkleuren trekken regelmatig open in uitdijende feedback. Het zijn echter slechts strohalmen in een alles verzwelgende maalstroom.
Het beste moet weliswaar nog komen. “L’Heure Noire” (ingezongen door Alexander von Meilenwald – u bekend van Nagelfar en het fantastische The Ruins of Beverast) is zuivere mystiek, doet aanvankelijk eighties aan maar gaat vervolgens over in een meer black metal georiënteerde sound. New style, zonder overdadig gebeuk of gekrijs. Heel fijn nummer. “The Gates” en het bijna twintig minuten durende, alles verpulverende “La Mort” (met de stem van DéHà) sluiten de plaat dik memorabel af. Drukkend, steeds mesmeriserend, geïnspireerd en ontzettend gedreven. Geweldige plaat van een buitengewone band.
