Terwijl de mainstream media uitvoerig berichten over de nakende, onvermijdelijke of reeds vastgestelde dood van de muzieksector en de fysieke geluidsdrager (de prijzen van dat vinyl kunnen niet blijven stijgen), is er een ondergrondse wereld die creatief gezien bloeit als nooit tevoren. Kleine DIY-labels steken de kop op en zorgen door hun visie, laagdrempeligheid en faire prijzen ervoor dat muziek die het waard is om te ontdekken een klein, maar loyaal publiek vindt. Zo’n label is Raw Tonk, dat vanavond een delegatie naar De Singer stuurt.
Raw Tonk is het geesteskind van saxofonist Colin Webster, een van de opwindende nieuwe stemmen in de Britse improvisatie. De man heeft voorgangers van formaat – denk maar aan o.a. Evan Parker, John Butcher, Paul Dunmall – maar blijft naarstig werken en heeft intussen een eigen stekje veroverd binnen de creatieve muziek. Zijn speelzone ligt tussen de naar klassieke freejazz neigende vrije muziek en uitlopers naar zowel de minimale en abstracte hoek, als die van het brute geweld. Dat geldt ook voor Raw Tonk Records, dat voor het eerst van zich liet horen in 2012 en intussen tekende voor 23 releases, die allemaal te beluisteren/kopen zijn via Bandcamp.
Het zijn steevast opvallende cd-r/cd-releases (en occasioneel een cassette) in fraaie kartonnen hoesjes, met zelfgedrukt artwork, en die bovendien voor een zeer lage prijs aan te schaffen zijn. Op die releases is Webster de meest aanwezige muzikant, maar het gaat om uiteenlopende bezettingen. Zo zijn er een paar met frequente speelpartner/drummer Mark Holub, maar er passeert nog goed volk als Andrew Lisle, Dave Birchall en Alex Ward. Dat Raw Tonk vrijdenkend is, wordt o.m. ook bewezen door de samenwerking met de kerels van Orthodox (Sputnik Trio, Spain Is The Place) en Dead Neanderthals (…And It Ended Badly), die Webster ook uitnodigden om mee te toeteren op het vermorzelende Prime.
Een andere link is die met de Belg Dirk Serries (die ook wordt verdergezet op het New Wave Of Jazz-label). Er is een kwartet met Serries, John Dikeman en Lisle, er is de working band het Kodian Trio (Webster, Lisle, Serries) en de gitarist bracht zijn eerste soloplaat (Etched Above The Bow Grip) met vrije improvisaties uit op het label. Makkelijk verteerbaar zijn de meeste van die releases zeker niet, maar hun radicaliteit is nooit gratuit. Ze tonen vooral aan dat er zich een nieuwe scene ontwikkeld heeft die schatplichtig is aan het werk van de muzikale voorouders, maar net zozeer gegidst wordt door een open geest en DIY-spirit die garandeert dat er telkens iets nieuws om de hoek loert.
Het 5-jarige bestaan wordt op 26 maart uitgebreid gevierd in Manchester, maar intussen wordt in kleinere bezetting warmgedraaid in de Lage Landen. Gisteren nog in de Pletterij (Haarlem), vanavond in De Singer (Rijkevorsel) en morgen in De Ruimte (Amsterdam), en dat met drie duo’s: Ripsaw Catfish, met de aanstormende baritonsaxofoniste Cath Roberts en gitarist Anton Hunter. Zij brachten net hun tweede album Namazu uit op het label. Het duo Webster/Lisle is ook van de partij. Ook zijn brachten al een album uit (Firehouse Tapes, 2015). En dan is er nog een duoset van gitarist Dirk Serries met geluidskunstenaar Graham Dunning, een nieuwe combinatie.
We dwepen de laatste tijd allemaal zo graag met onze liefde voor The Velvet Underground en hun durf en experiment in 1967. Misschien wordt het ook eens tijd om die interesse ook op te brengen voor de vrije geesten van vandaag. Nee? Het muzieklandschap zou wel eens ingrijpend kunnen veranderen.
Wie meer Webster wil, doet er goed aan om Sex Swing eens uit te checken, zijn band met ander goed volk uit o.m. Mugstar en Part Chimp. Zij spelen op 31/3 in het Wilde Westen (de voormalige Kreun) in Kortrijk, en daarna op het Rewire Festival (Den Haag).
