De redactie van Enola wenst iedereen een goeie vertering, een vlotte ontnuchtering en veel succes bij het volbrengen van de goede voornemens voor 2016. Maar we wensen jullie ook veel tofs toe. Een goed lief bijvoorbeeld. Of, ietsje gemakkelijker, veel muziek. Te beginnen met de cd Here Comes The Crazy Man! van Koen De Bruyne.
Een nieuw kalenderjaar staat voor de deur en we gaan steevast vooruitkijken. Hooguit blikken we tijdens een jaaroverzicht 365 dagen terug. Maar laat ons even 41 jaar teruggaan. Toen bracht Koen De Bruyne –broer van Kris- Here Comes The Crazy Man! uit. Jazz, funk, rock, experiment; kortom: een fusie van al wat leuk speelt en klinkt. En een line-up om duimen en vingers van af te likken. Ongelofelijk Belgisch ook, met Gerard Sabbe, Patricia Maessen, Adelson Defrise en Firmin Timmermans. Koen strikte zelfs een halve Placebo Sessions van Marc Moulin, met Richard Rousselet, Yvan De Souter en Jean-Pierre Onraedt. En surprise, surprise: de plaat werd heruitgebracht en aangedikt met een drietal jazzy nummers en vier pianostukken.
Koen De Bruyne stierf erg jong (op z’n 31ste). Dit fraaie plaatje is een uitzonderlijke kans om te spitten in de muzikale nalatenschap van de arrangeur, componist en pianist. Beperktere kringen kennen hem vooral omwille van zijn sessiewerk bij heren zoals Ferre Grignard, Will Tura, Johan Verminnen, Kris De Bruyne en het kleinkunstkoppel Miek en Roel. In 1974 koos de toen 28-jarige Koen ervoor om zijn aandacht meer op eigen werk te vestigen. Gelukkig. Het is leuk om hem af en toe tegen te komen in nummers als Brussel van Johan Verminnen. Of –niet in het minst- op Amsterdam van Kris De Bruyne. Maar echt helemà à l tot z’n recht komt ie op zijn eigen platen. Volgens ons is de tijd nu meer dan rijp om een nieuwe generatie luisteraars met Koen De Bruyne kennis te laten maken, en deze heruitgave (aangevuld met onuitgegeven materiaal) is daar perfect voor.
1974 is het jaar van het Watergateschandaal en van de Portugese democratie. Bowie bracht zijn Diamond Dogs uit en Steely Dan haar Pretzel Logic. In de schaduw van die gebeurtenissen greep Koen De Bruyne zijn kans om met een eigen plaat uit te komen: Here Comes The Crazy Man!. De composities zitten erg vernuftig ineen, en psychedelische sounds raken lekker verstrengeld in progressieve jazzrock. Jean-Pierre Onraedt (drums) stuwt de boel als een sneltrein vooruit en vindt hierin zijn beste compagnon bij Yvan De Souter (bas), die trouwens uitblinkt met zwierige baslijnen die hoogte nog diepte kennen. Die ritmesectie is zowaar de ‘Jan De Nul’ van deze plaat. In hogere sferen en in een zee van muzikale ruimte baggeren zij de basis waarop de solisten het mooie weer maken. Thema’s worden dikwijls unisono gespeeld en de effectenkoffer klinkt veertig jaar na datum nog ruimschoots oké. Het amalgaam van verteerbare cross rhythms, soepele grooves en aanzwellend solowerk is uiterst opzwepend.
Koen De Bruyne bewees ons een grote dienst door ons dit plaatje na te laten. Zoek de vrijheid van het universum op en herontdek onderweg ook een stukje Belgische geschiedenis. Want je geschiedenis, die moet je koesteren.
