Vrijgebroken jazz bijgestaan door een komische zanger: het is een combinatie die gemakkelijk verloren loopt. Toch houdt Insatiable probleemloos het midden tussen virtuoos en ingetogen, speels en betekenisvol.
Peter Houbens composities voor Hamster Axis of the One-Click Panther worden op Insatiable aangevuld door Mauro Pawlowski, die naar oude gewoonte moeiteloos een hoop oneliners aan elkaar rijgt. De titels tonen meteen aan welke aard Pawlowski’s teksten aannemen. Zo valt in opener “The Good Lord Created Hyenas And I Can Scratch My Balls” vooral de herhaling van de zin “I can scratch my balls anytime I want” op. De zang is sterk aanwezig, maar toch wordt er genoeg ruimte gelaten om de instrumentale composities van Mitsoobishy Jacsons Peter Houben tot zijn recht te laten komen.
De nummers variëren van zachte en lieflijk vloeiende ballades zoals “Over The Hill” naar de zwaardere en ietwat duistere grooves van “Insatiable” en “Gravedigger”. Vertrekkend vanuit een relatief simpele opeenvolging van akkoorden, evolueren de nummers telkens verder tot intrigerende invullingen door samenzwerende saxofonen van Andrew Claes en Lander Van den Noortgate, of de subtiel volle en nauwkeurige piano van Bram Weijters. Janos Bruneels kontrabas is zacht en gaat soms ongemerkt voorbij, maar is toch onmisbaar in nummers zoals “Pinetrees Do Not Lose Their Fur” en Frederik Meulyzers drumpartijen getuigen onophoudelijk van groot talent en slepen even hard mee tijdens de rustigere nummers als bij momenten van geweld.
Insatiable bulkt dus van muzikaal talent waarvan je de grootste nuances het best kan beluisteren door een hoofdtelefoon, met enkele leuke stereo-opsplitsingen van instrumenten waardoor het nauwe samenspel tussen beide saxofonisten nog beter tot zijn recht komt. De opnames zijn zo helder dat er niet veel kwaliteit verloren gaat op de vinyl. De handgeschreven platenhoes is overigens ook een leuk detail van Insatiable: vooraan zien we al een kleine aanpassing in de groepsnaam, maar ook drie pogingen om Pawlowski’s familienaam correct te schrijven. Op de achterkant van de hoes zien we de achterkant van de uitgeknipte borst die op de voorzijde pronkt, beschreven met de songtitels en bezetting, maar Pawlowski wordt bewust van de borst gehouden.
Het is waar dat Pawlowski’s oneliners hier niet altijd hetzelfde niveau halen als in zijn eigen Gruppo di Pawlowski of als de oude nummers van Evil Superstars, maar elk nummer wordt verfijnd en overtuigd tot de man gebracht door de sterke muzikale invulling van Hamster Axis of the One-Click Panther. De groep brengt “Insatiable” zelfs zo verfrissend dat het bijna even sterk klinkt als het origineel van Mitsoobishy Jacson. Insatiable wordt waarschijnlijk geen album dat de geschiedenis zal ingaan als een vernieuwend meesterwerk, maar evenmin snel zal worden vergeten.
