Enkele opzienbarende historische vrouwenfiguren krijgen een eigen stripleven via de reeks Bloedkoninginnen. Eleonora bijt de spits af. Dit eerste deel maakt een sterke indruk.
In de geschiedenis nemen vrouwen vaak een ondergeschikte rol in. Toch zijn er zo van die koninginnen die de eeuwen trotseren door hun sterke en soms zelfs ronduit wrede karakter. De collectie Bloedkoninginnen wijdt nu enkele stripverhalen aan dergelijke figuren. Eleonora van Aquitanië bijt de spits af in een eerste van drie delen. Het historische verhaal wordt deels opgesmukt met enkele fictieve personages, maar toch trachten scenaristen Simona Mogavino en Arnaud Delalande de historische kern van het verhaal eer aan te doen. Hoe Eleonora vanuit het randgebied Aquitanië toch koningin van Frankrijk werd en hoe ze het hof en de aanpak van koning Lodewijk VII trachtte te sturen in de richting van haar visie. Hoewel haar verhaal zich al situeert in de twaalfde eeuw, blijft Eleonora een opvallend figuur. Ondanks de afwezigheid van uitvoerig bronnenmateriaal, zijn de historici het toch behoorlijk eens over het donkere karakter van Eleonora, een karakter dat een perfect uitgangspunt vormt voor een historisch stripverhaal.
Voor het scenario leverde debutante Simona Mogavino de aanzet. Zij wilde een karakterstudie maken van Eleonora vanuit de beschikbare bronnen en studies. Het verwerken van dat materiaal tot een toegankelijk stripverhaal bleek echter heel wat moeilijker. Ze vond echter een kompaan in de ervaren schrijver Arnaud Delalande. Sinds een tiental jaar publiceert die romans en stripverhalen. De combinatie van beide scenaristen levert alvast vuurwerk op in dit eerste deel. Onze verwachtingen lagen alleszins niet hoog bij het openslaan van het album. Met alweer een nieuwe conceptcollectie en alweer een nieuwe historische strip waren er weinig elementen die voor Eleonorapleitten. Toch bleken onze vooroordelen het deze keer niet bij het rechte eind te hebben. Eleonora is tegelijk spannend én onderbouwd. Het historische verhaal is niet enkel een excuus om een saai verhaal af te raffelen waar dan nog ambachtelijk tekenwerk de klus helemaal moet klaren. Twee weken bij de nieuwigheden en nadien volgt de vergetelheid. Niet zo bij Eleonora, en niet in het minst ook door de tekeningen.
De achtergrond van Carlos Gomez ligt volledig bij de Italiaanse fumetti, de pulpstrips die aan een strak tempo in korte deeltjes verschijnen. Vooral de reeks Dago heeft Gomez in Italië al de nodige bekendheid opgeleverd. Vooralsnog hebben Italiaanse strips weinig succes buiten de eigen landsgrenzen, waardoor Eleonora het eerste werk is dat we van hem in het Nederlands kunnen lezen. Met zijn stevige realistische tekenwerk maakt hij een goede indruk. De tekeningen zijn voldoende gedetailleerd en de actiescènes zijn zonder meer sterk uitgewerkt. Het is alleszins opvallend dat Gomez al jarenlang vervolgstrips tekent. Zijn gevoel voor pagina-opbouw en leesbaarheid is immers feilloos.
Met de kwaliteiten van deze strip in het achterhoofd doen we geen uitspraken over het verdere verloop van de collectie Bloedkoninginnen, maar wat Eleonora betreft zijn wij er van overtuigd dat dit een van de sterkere nieuwe historische strips is die de laatste tijd verschenen zijn. Hopelijk kunnen de auteurs dit niveau ook in de volgende delen aanhouden.
