Detroit, ooit het lichtend baken van de Amerikaanse zware industrie, is de laatste jaren vervallen tot een halve spookstad waar leegstand en armoede bijzonder aanwezig zijn in het straatbeeld. Niet bepaald de meest interessante stad om naartoe te trekken dus, maar voor Shigeto, beatmaker tot dan actief in Brooklyn (maar wel oorspronkelijk uit Detroit afkomstig), zorgde een verhuis terug naar Motor City wel voor een opvallende creatieve impuls.
Het resultaat van die verhuis, gekoppeld aan een periode waarin hij zich door omstandigheden bovendien quasi exclusief aan zijn muziek kon wijden, valt te horen op ’s mans derde plaat No Better Time Than Now (geen willekeurige titel dus), waarop vooral een veel meer verfijnde klank te horen valt in vergelijking met zijn eerder werk. Shigeto levert nog steeds knallende beats en spacy instrumentals die in grote mate schatplichtig zijn aan het werk van Flying Lotus en de bredere Los Angeles scene, maar weet zich door een opvallende ritmische diepgang wel te onderscheiden van veel andere beatmakers.
Neem bijvoorbeeld eerste hoogtepunt “Detroit, Pt. 1” dat na de sfeerzettende intro “First Saturn Return” de beatmolen op gang trekt met over elkaar heen gedrapeerde polyritmes en ronkende rhodesakkoorden, en na twee minuten gedreun muteert tot een ronkende door duimpiano aangedreven instrumental met een rijkdom aan bas. “Ringleader” gooit het meteen daarna over een andere boeg met broeierige sambaritmes, al blijft ook hier de duimpiano een essentiële bijdrage leveren.
De duimpiano en de rhodes blijven doorheen de rest van de plaat geregeld opduiken en zorgen er voor dat deze plaat in vergelijking met ouder werk veel meer gecomponeerd aanvoelt. Samples zijn niet uit den boze, maar nemen maar zelden de leiding. Die komt veeleer toe aan die rhodes of die duimpiano, of, vaker nog, de microkorg, die Shigeto vaak inschakelt om als het ware ontbrekende zangpartijen te vervangen. Ook de drums speelde Shigeto zelf in, al vervormde en bewerkte hij de klanken lustig om een gelijkaardig breed en gevarieerd klankpalet als andere producers te bekomen.
Dat Shigeto de plaat op vrij korte tijd ineenpuzzelde en daarbij grotendeels terugviel op een uiteindelijk eerder beperkt instrumentarium zorgt voor een eenvormige sound die het albumgevoel van No Better Time Than Now sterk bevordert. Geen collectie bijeen gesprokkelde beats hier, maar een doordachte intentieverklaring die de sound van Shigeto zoals die nu is moet presenteren. Keerzijde van dat samenhorigheidsgevoel is echter dat verschillende nummers vrij inwisselbaar zijn. Dat is vooral zo in de tweede plaathelft, waar enkel afsluiter “Silver Lining” zich een echt duidelijk eigen smoelwerk weet aan te meten, met zijn contemplatieve melodie en rustige ritmes, terwijl tracks als “Soul Searching” en “Ritual Howl” gezapig (maar zeker wel genietbaar) doordenderen zonder zich echt te onderscheiden.
Dat gezegd zijnde is No Better Time Than Now wel een geslaagde plaat met enkele hoogtepunten die zonder meer tot het beste beatwerk van het afgelopen jaar kunnen gerekend worden. Hoewel hij nog niet een over de hele lijn meeslepende plaat weet af te leveren, is duidelijk dat Shigeto deze wel in de vingers heeft, wat het sowieso de moeite maakt om ’s mans werk in het oog te blijven houden.
