De dagen dat niet-westerse muziek slechts haar weg vond naar het Westen via figuren als Paul Simon en Peter Gabriel zijn ondertussen echt wel voorbij. Niet alleen vindt de laatste jaren meer en meer muziek van heinde en ver haar weg naar onze contreien op eigen houtje, ook de interculturele muzikale dialoog is bijna meer regel dan uitzondering geworden. De Keniaans-Britse Owiny Sigoma Band is daar een schoolvoorbeeld van.
Owiny Sigoma is een Keniaanse zanger van traditionele Nyatiti-muziek en wordt in deze band bijgestaan door Keniaanse Luo-percussionist Charles Owoko en vijf Britse muzikanten. De zelfgetitelde debuutplaat van de groep werd nog in Nairobi gemaakt op uitnodiging van de lokaal actieve NGO “Art of Protest”. Dat beviel blijkbaar zo goed dat Sigoma en Owoko voor tweede boreling Power Punch!!! de omgekeerde beweging maakten door naar Londen te trekken, wat een opvallend verschillende muzikale nadruk oplevert. Klonk de eerste plaat immers nog als een waarbij de Britse muzikanten zich inwerkten in de traditionele patronen van de Keniaanse muziek, aangevuld met accenten uit hun eigen diverse muzikale achtergronden, dan is de sound hier een volbloed hybride geworden die de traditionele kenmerken inbedt in een op en top modern geluid.
Opener “Nagalo Ni Piny Odag” is op dat vlak een beetje een instinker, omdat Sigoma en Owoko hier het geluid nog sterk domineren, waardoor het nummer evengoed met Keniaanse muzikanten gespeeld kon zijn. Maar meteen daarna valt in “Norbat Okelo” de invloed van Londen op de muziek te horen. Diep dreunende bassen, uitgepuurde beats en elektronische tapijtjes vergezellen de repetitieve, tranceopwekkende ritmes van Owoko en zorgen zo voor een bijzonder interessante kruisbestuiving van muziekwerelden.
In de andere nummers zwalpt de band tussen verschillende evenwichten van Afrikaanse en westerse kenmerken, waardoor de grootste sterkte van Power Punch!!! wellicht de diversiteit is. “Lucas Malore” klinkt bijvoorbeeld aanvankelijk weer sterker als de feestmuziek die u ongetwijfeld in Mombasa en Nairobi uit talloze auto’s hoort schallen, maar muteert zich halverwege aan de hand van wat synths en gitaren tot een jam waarin ook West-Afrikaanse afrobeatelementen een plaats krijgen. In “Harpoon Land” horen we dan als het ware een indiepopnummer dat Vampire Weekend glansrijk het nakijken geeft met zijn aanstekelijke gitaarriedel en catchy ritmes. In “All Together” wordt zelfs teruggegrepen naar eighties electronica met aan het einde wat hints naar het recente werk van Radiohead.
Interessant is dat op Power Punch!!! ook als het ware de omgekeerde beweging gemaakt wordt van hoe sommige muziekgenres zijn ontstaan. Dat een band als Vampire Weekend sterk naar Afrikaanse muziek heeft geluisterd, is geen geheim, maar hier horen we hoe enkele Afrikaanse muzikanten luisteren naar wat westerlingen ermee hebben aangevangen om dan vervolgens die vernieuwingen opnieuw in een eigen geluid te incorporeren in nummers als “Magret Aloor” (waarin ook luie dubgrooves opduiken) en het korte “Mombassa Outro”. Nog opvallender is hoe in “Owiny Techno” de band in het repetitieve van de techno duikt, terwijl techno in haar beginfase net impliciet de ritmische trancekwaliteiten van traditionele Afrikaanse muziek meenam in een revolutionair geluid.
Door op die manier genres te overstijgen en tegelijkertijd een collectie sterke songs te schrijven, heeft Owiny Sigoma Band niet enkel een relevante en originele plaat gemaakt, maar ook een die simpelweg uitstekende muziek brengt. Dat de band werd opgepikt door Gilles Peterson en Thom Yorke om met diens project Atoms For Peace te gaan toeren, is dan ook niet meer dan terecht.
Owiny Sigoma Band verzorgt op 9 juni het voorprogramma van Atoms For Peace in de Antwerpse Lotto Arena.
