DIT WAS 2011 :: School Is Cool :: ”Liever l’art pour l’art dan politiek”

De hele maand december blikt goddeau.com terug op het afgelopen jaar met de interviewreeks DIT WAS 2011. Daarin laten we artiesten aan het woord die het jaar maakten of wiens plaat onterecht onopgemerkt de vergetelheid in dook.

School Is Cool heeft er geen gras over laten groeien. Nog geen twee jaar na de overwinning op de Rock Rally speelde de groep zich een stevige livereputatie bij elkaar, en was er in oktober een ambitieus debuutalbum. Entropology schuwt grote woorden noch gebaar, en maakt van de groep een kracht om vanaf nu rekening mee te houden. “Onze muziek is niet vrijblijvend”, klinkt het dan ook bij frontman Johannes Genard en percussionist Andrew Van Ostade.

enola: Laten we maar meteen over die livereputatie beginnen: was het moeilijk om dat ook te vertalen naar de studio?
Van Ostade: “Daar waren we vooraf heel bang voor. We wisten immers goed genoeg dat het niet is omdat je een goede liveband bent, dat je dat op cd kunt vatten. En dat hoefde ook niet. We wilden goeie studioversies maken, zodat er discussie kon ontstaan wat nu eigenlijk de beste variant is: live of op plaat. En dat lukt. We zien het nu al gebeuren op YouTube onder een uitgeklede Studio Brusselsessie.”
Genard: “We hebben bij de opnames met opzet dingen toegevoegd die we live niet kunnen waarmaken. We weten immers dat onze energie live wel wat goedmaakt, als we met minder instrumenten spelen. Andere dingen lossen we bij de optredens dan weer op met een synthesizer, waar we in de studio een echt harmonium gebruikten.”
“Echt moeilijk om de songs naar de studio te vertalen was het dus niet. We hebben ook genoeg tijd aan de preproductie besteedt, zodat we klaar waren, en in de studio konden experimenteren eenmaal de basistracks er op stonden. Als je dan een harmonium vindt, dan is dat speelgoed hé.”

enola: Entropology is ondertussen al even opgenomen. Zijn jullie er nog tevreden mee?
Genard: “Zeker. ’t Is natuurlijk een momentopname, en ooit zullen we misschien op het punt komen dat we zeggen ‘daar mochten de cymbalen wat luider’, maar voorlopig zijn het enkel kleine dingetjes die ons storen. Zo is er in “Car, Backseat, Parking Lot” één iets dat me gigantisch stoort, en dat ik graag had rechtgezet: de floortom wisselt voortdurend af tussen links en rechts in de stereo, maar één keer zit hij twee keer links. Een klein stom foutje, maar het houdt me op dit moment bezig. Wellicht schaam ik me binnen vijf jaar voor een paar songs op het album, maar nu nog niet.”
Van Ostade: “En we zijn ook vergeten Jo Franken, de producer van “New Kids In Town”, te bedanken in het cd-boekje.”
Genard: “We hebben hem al bloemen gestuurd om het goed te maken, maar bij deze dus.”

enola: ’t Is een plaat met een idee. Een concept, bijna. Leg het nog eens uit?
Genard: “‘Entropology’ hadden we natuurlijk nooit als titel gekozen als het geen mooi woord was, maar het vatte ook gewoon het thema van veel songs op de plaat. Vaag gesteld gaat het om de studie van chaos of verval. Dat klinkt heel hoogdravend, maar kan ook over kleine dingen in het leven gaan. Kort samengevat is het de wetenschap van het verval.”
“Ik wist niet dat het woord al bestond. Het wordt ook niet veel gebezigd: het is een neologisme dat Claude Lévi-Strauss blijkbaar ooit heeft geïntroduceerd en dat sindsdien niet meer is gebruikt. Het feit dat het woord al bestond, gaf het voor ons natuurlijk een nieuwe lading. Nu, hij geeft het woord een andere uitleg mee, maar het valt te verbinden met die van mij. Wat ik ermee bedoel, spreekt natuurlijk heel duidelijk uit “The World’s Gonna End Tonight”. Lévi-Strauss gebruikte het echter als de studie van cultural leveling, wanneer alle culturen hetzelfde worden; zoals in het globalisme dus. Iedereen die Hollywoodfilms kijkt en McDonald’s eet; dat soort dingen. Ik kan wel een brug leggen met mijn interpretatie, al wil ik zeker geen sociaal commentaar in mijn songs steken. Daar zie ik mezelf echt niet toe in staat. Ik vind het ook te belangrijk om dat in songs te verwerken.”

enola: Spreekt er een doemgevoel uit die fascinatie voor het einde van de wereld?
Genard: “De ondergang van de wereld is een thema dat mensen al sinds mensenheugenis bezighoudt. Het is een dankbaar thema, maar doemgevoel? Het duurt nog een tijdje eer de aarde de hittedood zal sterven, maar op sociaal vlak zie ik het somber in, ja. Kijk naar Dexia, het dubieuze einde van de Arabische lente,…”
enola: Ik vraag het maar aangezien jij “de blauwdruk van een generatie” hebt geschreven, blijkbaar.
Genard: “(lacht) Ja, blijkbaar. Al heeft diezelfde journalist me ook laten zeggen dat mijn songs ‘over globalisme’ gaan, wat niet helemaal is wat ik bedoelde. Natuurlijk handelen ze daar voor een stuk over, maar ik wil dat er niet zo duidelijk in steken. Ik ben niet bang voor een helder statement, maar dat is op artistiek vlak niet altijd goed.”

enola: Waarom niet? Waarom is jullie generatie zo bang om een helder statement in zijn songs te steken? Om positie in te nemen?
Genard: “Oh, maar ik vind dat we met onze songs wel degelijk boude stellingen innemen. De teksten zijn op zich vrij hard. Maar ik vind dat je socioloog, filosoof of politicoloog moet zijn om op maatschappelijk vlak uitspraken te mogen doen. Niet dat ik vind dat een schoenmaker bij zijn leest moet blijven, maar je moet al serieus visionair zijn als je een politieke boodschap wil kunnen brengen zonder dat je kunst er onder lijdt. Kijk maar hoe irritant het bij U2 geworden is.”

Van Ostade: “Zo van die statements als ‘Yeah man, the world is bad…’ of ‘legalize it!’ zijn toch gewoon belachelijk?”
enola: Het hoeft natuurlijk niet zo karikaturaal.
Genard: “Dat is waar. Maar uiteindelijk is het nog altijd muziek, en geen politiek pamflet. En ik heb zulke dingen vroeger geschreven, maar dat heb ik afgeleerd. Het probleem is dat je muziek daar onder lijdt. Ik heb het liever l’art pour l’art; laat mij me maar om het esthetische bekommeren. En misschien kan ik met mijn muziek iemand beïnvloeden die wel dat statement wil maken. Maar als je die zin niet hebt, moet je dat niet forceren. Wat niet betekent dat onze muziek vrijblijvend is, want dat is niet zo. Wie er iets in wil zoeken, zal er zeker iets in vinden, maar ik heb mijn werk pas goed gedaan als het goed verstopt is.”

enola: Eén opvallende zin uit “The Road To Rome” is sprekend, vind ik. “Is there any way to rewind and erase the trace of cruel mankind?”. De mens is een schadelijke anomalie?
Genard: “Welja. Ik heb die zin er heel bewust in gestoken. Toen we het nummer opnamen heb ik Andrew en Mattias (Dillen, drummer, mvs) gezegd dat ze moesten spelen alsof ze drumcomputers waren. Zodat er een soort conflict tussen technologie en natuur is in de muziek en in de tekst.”
“The Road To Rome” moest vooral een erg pathetisch nummer worden, en ik vind dat we daar heel goed in geslaagd zijn. Ik heb gekozen voor de esthetiek van het grote statement, maar dan voor het statement zelf. Ik vind dat dat esthetisch meer zegt. Het is niet omdat je milieubewust bent dat je dat ook in je songs moet zeggen.”
enola: Ik vind het mooi dat je het woord pathos durft gebruiken zonder het uit te spuwen, zoals dat moet van de smaakpolitie.
Genard: (lacht) “Oh ja, maar het ligt er ook zo hard op dat ik het niet kan ontkennen. Er staat zelfs ‘oh’, na één zin.”

enola: Ik keek er wel van op dat jullie “New Kids In Town” wat moe zijn; het is jullie anthem!
Genard: “We zijn het niet beu om het live te spelen, want de reactie van het publiek geeft het dan een nieuw leven. Maar we zijn ondertussen wel veranderd. “In Want Of Something” is een nog ouder nummer, maar past heel goed in de plaat, terwijl we “New Kids In Town” niet op de plaat hadden gezet als het geen succesvolle single was geweest.”
“Nu, het staat nu wel goed op de plaat waar het staat; in de tweede spanningsboog die wat meer poppy is. In de eerste en tweede had het niet gepast, maar daar wel. In de tracklist klopt het wel.”

enola: Even terug naar het begin: hoe zijn jullie tot de podiumopstelling gekomen waarbij Andrew als extra percussionist speelt?
Van Ostade: “Ik wilde me toen we met de groep begonnen uitdagen als drummer: zoals die gast van The Dodos niet met een gewoon drumstel spelen, maar rechtstaand spelen en zien wat ik uit een floortom kan halen.”
Genard:Visiter van The Dodos heeft ons de ogen geopend. Ik weet dat “In Want Of Something” heel dicht tegen iets van hen heeft gelegen. Die song is ontstaan voor er sprake was van School Is Cool. Ik was net fan geworden van Arcade Fire, en Andrew had me meegenomen naar een optreden van The Dodos. Ik was meteen fan. Nu, dat ritme is niet helemaal hetzelfde, hoor: bij hen is het een wals, bij ons niet. Wel gevloekt toen we net voor de opnames hun nieuwste cd oplegden, en in één van de nummers krek hetzelfde ritme hoorden als in “Road To Rome”. Maar dat nummer bestaat al heel lang, dus ik ben er vrij zeker van dat ik het eerder heb geschreven dan zij.” (lacht)

enola: Johannes, jij bent nogal van look verandert sinds de Rock Rally…
Genard: “Maar neen! Zie ik er dan gestyled uit?”
Van Ostade: (samen met goddeau) “Ja.”
Genard: “Ik heb een lief, dat helpt. Dat mijn haar is geknipt, is echter helemaal mijn beslissing geweest. Het was verschrikkelijk vervelend hoe dat tijdens het zingen altijd in mijn mond terecht kwam. In het begin hebben we wel eens gezegd dat ons imago was dat we geen imago hadden, maar dat was fout. We vinden gewoon niet dat ons imago cool en nonchalant moet zijn.”
enola: Jullie hebben ook aparte podiumkleren. Wat willen jullie daarmee uitdrukken?
Genard: “Psychologisch is dat voor mij een manier om het publiek mee te nemen in ons verhaal, zoals bij een theaterstuk. Zo komen we ook meer als een groep over.”
enola: En wat is dat verhaal dan?
Genard: “Lap, daar vraag je me op het laatst nog even snel wat de zin van ons bestaan als groep is. We willen levensbevestigend klinken, dansen op de afgrond zoals een journalist het beschreef. Misschien is onze boodschap wel dat: het leven is een aaneenschakeling van pijnlijke of saaie momenten, maar dat wil niet zeggen dat je je daarbij moet neerleggen. Het is niet omdat het geen zin heeft, dat het geen zin kan hebben. Anders kan ik het niet verwoorden.” (lacht)

http://www.schooliscool.be/
http://www.myspace.com/j.genard
PiaS

recent

Ilja Leonard Pfeijffer :: Alkibiades

Bekroond, gelauwerd, alom gelezen en geprezen: zonder overdrijven mogen...

Â¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...

verwant

School Is Cool :: 3 februari 2024, Schouwburg Noord (Merksem)

De theatertour. Ooit was het een uitvinding van Noordkaap,...

Live /s Live 2023 :: Dire Straits in strandzand

Eerst Zeebrugge, nu Antwerpen. Zou Live /s Live bij...

School is Cool

24 juni 2023Live is Live festival

Fortress :: Dreamscape EP

Eén band is geen band; dat adagium wordt in...

Eindejaarslijstje 2022 van Matthieu Van Steenkiste

Raar jaar. Toen het begon, zaten we nog binnen,...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in